မြန်မာနိုင်ငံမှာ လောက်စပီကာတွေ အကျယ်ကြီးဖွင့်တတ်ကြတဲ့ ဓလေ့ကြောင့် စိတ်ညစ်နေသူတွေ အများကြီး ရှိပါတယ်။ လေထဲမှာ မျက်စိနဲ့ မြင်ရတဲ့မီးခိုးတွေ၊ အမှုန်အမွှားတွေရှိရင် လေထုညစ်ညမ်းမှု ရှိနေတယ်ဆိုတာ ထင်ထင်ရှားရှား သိနိုင်ကြပေမယ့် လေထဲကနေတဆင့်လာတဲ့ အသံတို့ အနံ့တို့ရဲ့ အန္တရာယ်ကိုတော့ သတိမူမိသူ ရှားတယ်လို့ သဘာဝ ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာ အင်ဂျင်နီယာ ဒေါ်အေးအေးကြည်က ပြောပါတယ်။
အသံကို Decibel - dBm နဲ့ တိုင်းတာပါတယ်။ သုည Decibel ရှိရင် ဘာသံမှ မကြားရပါဘူး။ ပုံမှန် စကားပြောတာဟာ ၆၀ Decibel လောက်ရှိပေမယ့် ဒီဇယ် ထရပ်ကားတစီးဖြတ်သွားမယ်ဆိုရင် ၈၅ လောက်ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။ ၈၅ အထက် မှာ ရှိတဲ့ အသံမျိုးကို တာရှည် နားထောင်နေရမယ် ဆိုရင်တော့ နားကိုထိခိုက်စေနိုင်ပါတယ်။ တခဏနဲ့ ချက်ချင်း ထိခိုက်စေတာမျိုးလည်း ရှိပါတယ်။ ဥပမာ ဗျောက်အိုးသံမျိုးဟာ ၁၄၀ ကျော်ရှိနိုင်ပြီး လေယာဉ်ပျံ ပျံတက်ဖို့ လည် ပါတ်တဲ့ အင်ဂျင်စက်သံက ၁၄၀ လောက်ရှိတာပါ။ လူရဲ့ နားဟာ ၁၃၅ လောက်မှာ နာလာပြီး ထိခိုက်နိုင်တယ်လို့ လည်း ပြောပါတယ်။
အသံအကျယ်ကြီး ကြားလိုက်ရတဲ့ အခါ လူခန္ဓာကိုယ်က တုန့်ပြန်ဖို့ ချက်ချင်းလုပ်ဆောင်ပါတယ်။ သွေးဖိအား တိုးလာသလို အသက်ရှုမြန်လာပြီး၊ အူတွေကလည်း လှုပ်ရှားမှု နဲသွားသလိုကြွက်သားတွေကလည်း တောင့်တင်းလာပြီး ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး အပြောင်းအလဲတွေ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ဖြစ်လာတာပါ။ မကြာခဏ ကျယ်လောင်တဲ့ အသံတွေကို ကြားနေရတဲ့သူတွေမှာ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာမှာမက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာမှာလည်း ထိခိုက်မှုတွေ ဖြစ်လာနိုင်တာပါ။ အသံကြောင့် အိပ်မရဖြစ်မယ်ဆိုရင် အလုပ်အကိုင်ကို ထိခိုက်စေသလို စိတ်မချမ်းမသာနဲ့ ဒေါသတွေ ဖြစ်နေတာလို စိတ်ပိုင်း အနှောက်အယှက်တွေ ဖြစ်စေ ပါတယ်။
ဒီလို အန္တရာယ်ကို ရှောင်ရှားနိုင်ဖို့ ပထမဆုံး အနှောက်အယှက်ဖြစ်စေတဲ့ အသံ ဘယ်ကလာသလဲ ဆိုတာကို စစ်ဆေးရမှာပါ။ ဝန်းကျင် နေမှု ထိုင်မှုကြောင့်လား၊ လုပ်ငန်းဆောင်တာကြောင့်လား၊ သယ်ယူပို့ဆောင်ရေး ကြောင့်လား ဆိုတာကို စစ်ဆေးပြီး တဦးချင်းဖြစ်စေ၊ အစိုးရပိုင်းကဖြစ်စေ၊ အဖွဲ့အစည်းတွေ အနေနဲ့ ဖြစ်စေ ကာကွယ်ဖို့ လုပ်ဆောင်ရမှာပါ။
လုပ်ငန်းတွေ ကြောင့် တွေ့ရတဲ့ အသံညစ်ညမ်းမှုကို ကာကွယ်နိုင်ဖို့အတွက် လူနေအိမ်ခြေနဲ့ ဝေးရာမှာ စက်မှုလုပ်ငန်းတွေ လုပ်ကိုင်စေရမှာဖြစ်သလို သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးကြောင့် ဆိုရင်တော့ လမ်းတွေဆောက်လုပ်ရာမှာ အသံကာ တံတိုင်းတွေ တည်ဆောက်ရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။