ခန္ဓာမှာသတိမြဲခြင်း Mindfulness သဘောတရားကို ကမ္ဘာကြီးဆီ ယူဆောင်လာပေးခဲ့တဲ့ ဇင်ဘာသာရေးဘုန်းတော်ကြီး သစ်နက်ဟန်ဟာ ၂၀၂၂ခုနှစ်က ဇန်နဝါရီ ၂၂ရက်နေ့ သက်တော် (၉၅)အရွယ်မှာ ပျံလွန်တော်မူခဲ့ပါတယ်။ ဈာပနအခမ်းအနားကို ၇ရက်ကြာကျင်းပမှာဖြစ်ပြီး ကျန်ရစ်တဲ့ ရုပ်ကလာပ်ကို မီးသဂြိုဟ်ဖို့စီစဉ်ထားပါတယ်။ ဓါတ်ပုံတပုံချင်းစီမှာတော့ သူရဲ့ ဘဝသက်တမ်းတလျှောက် ကြုံတွေ့၊ လုပ်ဆောင်ချက်မှတ်တမ်းတချို့ကို မြင်တွေ့နိုင်ပါတယ်။
ဇင်ဘုန်းတော်ကြီးသစ်နက်ဟန် ထားရှိခဲ့တဲ့အမွေ
၅
သူတည်ထောင်ခဲ့တဲ့ ဇီးတောကျောင်းတိုက် အနှစ်၂၀ ပြည့်အထိမ်းအမှတ်နဲ့ ၂၀၀၂ခုနှစ်မှာ လမ်းလျှောက်ရင်း တရားမှတ်တဲ့ချီတက်ပွဲတခုကို ဦးဆောင်နေတာဖြစ်ပါတယ်။ ဒီကျောင်းကို ၁၉၈၂ခုနှစ် ပြင်သစ်နိုင်ငံ အနောက်တောင်ဒေသက ဘော့ဒိုးမြို့အနီးမှာ ဆရာတော် တည်ထောင်ခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီကျောင်းမှာပဲ ခန္ဓာမှာသတိမြဲခြင်း Mindfulness ကို ဟောကြားခဲ့တာဖြစ်ပြီး အခုဆိုရင်တော့ ဒီသဘောတရားကို တကမ္ဘာလုံးက နားလည်နေကြပြီဖြစ်ပါတယ်။ ဇီးတောကျောင်းတိုက်ဟာ အနောက်တိုင်းမှာ “အကြီးမားဆုံးနဲ့ အစွဲဆောင်ဆုံး ဗုဒ္ဓဘုန်းကြီးကျောင်းတဆောင်” ဖြစ်လာပြီး ကမ္ဘာတဝှမ်းက ထောင်နဲ့ချီတဲ့လူအရေအတွက်ဟာ နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း တရားကျင့်ဖို့ရောက်လာတဲ့ နေရာတခုဖြစ်ပါတယ်။
၆
၂၀၀၄ခုနှစ် သြဂုတ်လအတွင်း အာရပ်ကလေးငယ်အုပ်စုတစုနဲ့အတူ ဇီးတောကျောင်းတိုက်အတွင်း တွေ့ရတာဖြစ်ပါတယ်။ အစ္စရေးမှာရှိတဲ့ အာရပ်နဲ့ ဂျူးလူမျိုးတွေကြား တွေ့ဆုံဆွေးနွေးရေးကြိုးပမ်းမှုတွေကြောင့်လည်း ဆရာတော်ရဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်းဟာ အသိမှတ်ပြုခံရပါတယ်။ ဗီယက်နမ်စစ်ပွဲ ၁၉၇၅ခုနှစ်မှာ ပြီးဆုံးသွားပေမယ့် ဆရာတော်ဟာ စစ်ဆန့်ကျင်ရေးလုပ်ရပ်တွေ ဆက်လက်လုပ်ဆောင်နေခဲ့တာပါ။ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုမှာ စက်တင်ဘာ ၉ ရက်နေ့တိုက်ခိုက်ခံရမှုအပြီး အမေရိကန်ဦးဆောင်တဲ့ အာဖဂန်နဲ့ အီရတ်စစ်ပွဲတွေအပေါ်မှာလည်း သူဟာ ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်ဆန့်ကျင်ခဲ့သူဖြစ်ပါတယ်။
၇
ပြည်ပြေးဘဝနဲ့ ပြင်သစ်မှာနေထိုင်ပြီး ဗီယက်နမ်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ၂၀၀၅ခုနှစ်မှာ ပြန်ရောက်တုန်းက ဟနွိုင်းမြို့ ဘိုဒီဘုရား သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲအတွင်း မေးခွန်းတွေကို ဖြေကြားနေတာဖြစ်ပါတယ်။ ပြင်သစ်နဲ့ အမေရိကန်အများစုပါတဲ့ သူရဲ့ နောက်လိုက် အဖွဲ့ဝင် ၂၀၀ ကို ဦးဆောင်ပြီး ဆရာတော်ဟာ နိုင်ငံအတွင်း ၃လကြာအောင် နေခဲ့ပါတယ်။ နောက်ထပ်လည်း ၄ကြိမ် အလည်အပတ်ရောက်ရှိခဲ့ပါတယ်။
၈
ဗီယက်နမ်စစ်ပွဲအတွင်း သေဆုံးခဲ့သူတွေအတွက်ရည်စူးတဲ့အနေနဲ့ ၂၀၀၇ခုနှစ်က ဟိုချီမင်းမြို့ စေတီတဆူမှာ ဆုတောင်းပွဲတခု ဆရာတော်ဦးဆောင်ပြီး ၃ရက်တာ ကျင်းပခဲ့ပါတယ်။ ကွန်မြူနစ်ခေါင်းဆောင်တွေကလည်း သူ့ကိုကြိုဆိုခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၀၈မှာတော့ ဗီယက်နမ်အစိုးရက သူ့အပေါ် မကျေမလည်ဖြစ်ပြီး ဘက်နာဘုန်ကြီးကျောင်းမှာ စုဝေးနေတဲ့ သူ့နောက်လိုက်တွေကို ဒေသခံအာဏာပိုင်အဖွဲ့က ဖြိုခွင်းခဲ့လို့ အတော်များများ ထိုင်းနိုင်ငံထဲ ထွက်ပြေးခဲ့ရပါတယ်။
