ေရြးေကာက္ပဲြႀကီး က်င္းပဖုိ႔ တလေလာက္ပဲ လိုပါေတာ့တယ္။ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမယ့္ ပါတီေတြရဲ႕ စည္း႐ံုးေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကေတာ့ သိသာ ျမင္သာ ရွိတာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ ဂ်ာနယ္ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ နည္းနည္း ပါးပါး ေရးသားေနတာေတြ၊ လက္ကမ္း ေၾကာ္ျငာ ေတြ ျဖန္႔ေ၀တာေလာက္ပဲ လုပ္ႏိုင္တာပါ။ ဒါလည္း ပါတီတုိင္းက လုပ္ႏိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ေငြေၾကးေတာင့္တင္းတဲ့ ႀကံ့ဖံြ႔လို၊ တ၊ စ၊ ည လုိ ပါတီေတြပဲ လုပ္ႏုိင္တာပါ။ ဒီလုိ အေျခအေနမွာ မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ အေျခအေန ကေရာ ဘယ္လိုရွိလဲ။ ေရြးေကာက္ပဲြကို စိတ္၀င္စားရဲ႕လား၊ ေရြးေကာက္ပဲြအေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္ အားထားရဲ႕လား ျပန္လွည့္ၾကည့္ ဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။
သတိထားမိသေလာက္ ေျပာရရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ ေရြးေကာက္ပဲြအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ မရွိသလို ေမွ်ာ္လင့္ ယံုၾကည္ အားထားတာ လည္း မေတြ႔ရပါဘူး။
ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဥပမာ တခုအေနနဲ႔ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ လက္ကမ္းေၾကာ္ညာေ၀တဲ့ ကိစၥေလးကို ေျပာခ်င္ပါ တယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ လူစည္ကားတဲ့ ေနရာမွာ ပါတီႀကီးတခုက သူတုိ႔ပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုနဲ႔ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းပါတဲ့ စာရြက္ေလးေတြကို လမ္းသြား လမ္းလာေတြကို လိုက္ေ၀ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာေတြ႔ရသလဲဆိုေတာ့ ေ၀ေပးတဲ့ လက္ကမ္းေၾကာ္ညာေလးေတြကို ယူေတာ့ ယူပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ၾကည့္တာ၊ ဖတ္တာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ယူလာတဲ့ေနရာနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းအေရာက္မွာ လႊတ္ပစ္ခဲ့ တာကိုပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။
က်ေနာ့္အထင္ေျပာရရင္ ယူတုန္းကေတာင္ အလွကုန္ပစၥည္းေၾကာ္ညာလို၊ ဆုိင္ေၾကာ္ညာလို ထင္လို႔ ယူ လိုက္ၾကသလား မသိပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက လူထုဟာ ေရြးေကာက္ပဲြကို စိတ္မ၀င္စားဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ စိတ္မ၀င္စားသလဲ၊ သူတို႔မွာ ခုိင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။
တေန႔လုပ္မွ တနပ္ပဲ စားရေလာက္ေအာင္ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းေနတာေၾကာင့္ျဖစ္သလို - ငါတို႔က ကန္႔ကြက္မဲ ေပးေပး၊ ပယ္မဲျဖစ္ေအာင္ ေပးေပး၊ မေပးဘဲပဲ ေနေန ဘာမွ အေၾကာင္းမထူးဘူး၊ အခ်ိန္တန္ရင္ သူတို႔လုပ္ခ်င္ သလို လုပ္မွာပဲ။ သူတို႔ႏိုင္ေစခ်င္တဲ့အဖဲြ႔ကို မႏုိင္ ႏုိင္ေအာင္ လုပ္မွာပဲလို႔ အျမင္ရွိထားတဲ့အတြက္လည္း ေရြးေကာက္ပဲြကိုိ စိတ္မ၀င္စားတာပါ။
ဒီလို သူတို႔ျမင္လာတာကလည္း အလကားေနရင္း ျမင္လာတဲ့ အျမင္ အေတြး မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ သူတို႔ရခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာထဲက ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ဒီအျမင္ ဒီအေတြးကို ရခဲ့ၾကတာပါ။
အနီးစပ္ဆံုး ေျပာရရင္ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုကို ဘယ္ပံု ဘယ္နည္းနဲ႔လုပ္ၿပီး အတည္ျပဳသြားတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ မေမ့ၾကေသးပါဘူး။ စစ္အစိုးရဟာ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံု အတည္ျဖစ္ေရးအတြက္ မဟုတ္မမွန္တဲ့နည္း၊ မေတာ္ မတရားတဲ့နည္းေတြ သံုးၿပီး ျပည္သူကို လက္တလံုးျခားလုပ္သြားတယ္ဆိုတာ ျပည္သူက သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။
စစ္အစိုးရလုပ္သမွ် ခံလုိက္ရတာပဲ။ အခုလည္း ဒီလုိပါပဲ။ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာ လုပ္အံုးမွာပဲ။ ငါတုိ႔လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြကို ဥပေကၡာ ျပဳလိုက္တဲ့ သေဘာပါ။ ကိုယ့္ဆႏၵကို အမွန္အတိုင္း ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ မရလို႔ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ သေဘာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
လက္ရွိအေျခအေနအရ ျပည္သူဆိုတာ ေခတ္ရဲ႕ သားေကာင္၊ ေခတ္ရဲ႕အျပဌာန္းခံသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္ကို ဖန္တီးဖို႔ အေျခအေန မေပး ေသးပါဘူး။ ေခတ္ကို ဘယ္လို ဖန္တီးမယ္၊ ဘယ္လို တည္ေဆာက္မယ္။ ဒီမုိ ကေရစီကို ဘယ္လို က်င့္သံုးမယ္ စတာေတြ ေျပာၿပီး လႈပ္ရွားေနတာက ပါတီေတြပါ။ အဲဒီပါတီေတြကို တခုေလာက္ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံုရဲ႕ေအာက္မွာ ဘာမ်ားလုပ္လုိ႔ ရႏုိင္သလဲလို႔ပါ။
တကယ္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံုဟာ အရပ္သား ႏုိင္ငံေရးက႑ကို ေမွးမွိန္ေအာင္လုပ္ထားၿပီး စစ္သားႏုိင္ငံေရး ကို အေလးေပးထားတဲ့ ဖဲြ႔စည္းပံုဆိုတာ ကေလးကအစ၊ ေခြးကအစ သိပါတယ္။ အတိုက္အခံ ပါတီေတြဟာ ဘာမွ လုပ္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ႀကံ့ဖံြ႔က ခဲြေပးတဲ့ အမတ္ေနရာေလးယူ၊ ႀကံ့ဖံြ႔ေျပာတာကို လႊတ္ေတာ္ ထဲမွာ လက္ညွဳိးေထာင္ ေခါင္းၿငိမ့္လုပ္၊ ဟုတ္ပါ့ဘုရား၊ မွန္ပါ့ဘုရား...ဒါပါပဲ။
ေရြးေကာက္ပဲြႀကီး က်င္းပဖုိ႔ တလေလာက္ပဲ လိုပါေတာ့တယ္။ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမယ့္ ပါတီေတြရဲ႕ စည္း႐ံုးေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကေတာ့ သိသာ ျမင္သာ ရွိတာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ ဂ်ာနယ္ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ နည္းနည္း ပါးပါး ေရးသားေနတာေတြ၊ လက္ကမ္းေၾကာ္ညာေတြ ျဖန္႔ေ၀တာေလာက္ပဲ လုပ္ႏိုင္တာပါ။ ဒါလည္း ပါတီတုိင္းက လုပ္ႏိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ေငြေၾကးေတာင့္တင္းတဲ့ ႀကံ့ဖံြ႔လို၊ တ၊ စ၊ ည လုိ ပါတီေတြပဲ လုပ္ႏုိင္တာပါ။ ဒီလုိ အေျခအေနမွာ မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ အေျခအေနကေရာ ဘယ္လိုရွိလဲ။ ေရြးေကာက္ပဲြကို စိတ္၀င္စားရဲ႕လား၊ ေရြးေကာက္ပဲြအေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္ အားထားရဲ႕လား ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။
သတိထားမိသေလာက္ ေျပာရရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ ေရြးေကာက္ပဲြအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ မရွိသလို ေမွ်ာ္လင့္ ယံုၾကည္ အားထားတာလည္း မေတြ႔ရပါဘူး။
ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဥပမာ တခုအေနနဲ႔ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ လက္ကမ္းေၾကာ္ညာေ၀တဲ့ ကိစၥေလးကို ေျပာခ်င္ပါ တယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ လူစည္ကားတဲ့ ေနရာမွာ ပါတီႀကီးတခုက သူတုိ႔ပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုနဲ႔ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းပါတဲ့ စာရြက္ေလးေတြကို လမ္းသြား လမ္းလာေတြကို လိုက္ေ၀ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာေတြ႔ရသလဲဆိုေတာ့ ေ၀ေပးတဲ့ လက္ကမ္းေၾကာ္ညာေလးေတြကို ယူေတာ့ ယူပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ၾကည့္တာ၊ ဖတ္တာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ယူလာတဲ့ေနရာနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းအေရာက္မွာ လႊတ္ပစ္ခဲ့ တာကိုပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။
က်ေနာ့္အထင္ေျပာရရင္ ယူတုန္းကေတာင္ အလွကုန္ပစၥည္းေၾကာ္ညာလို၊ ဆုိင္ေၾကာ္ညာလို ထင္လို႔ ယူ လိုက္ၾကသလား မသိပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက လူထုဟာ ေရြးေကာက္ပဲြကို စိတ္မ၀င္စားဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ စိတ္မ၀င္စားသလဲ၊ သူတို႔မွာ ခုိင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။
တေန႔လုပ္မွ တနပ္ပဲ စားရေလာက္ေအာင္ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းေနတာေၾကာင့္ျဖစ္သလို - ငါတို႔က ကန္႔ကြက္မဲ ေပးေပး၊ ပယ္မဲျဖစ္ေအာင္ ေပးေပး၊ မေပးဘဲပဲ ေနေန ဘာမွ အေၾကာင္းမထူးဘူး၊ အခ်ိန္တန္ရင္ သူတို႔လုပ္ခ်င္ သလို လုပ္မွာပဲ။ သူတို႔ႏိုင္ေစခ်င္တဲ့အဖဲြ႔ကို မႏုိင္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္မွာပဲလို႔ အျမင္ရွိထားတဲ့အတြက္လည္း ေရြးေကာက္ပဲြကိုိ စိတ္မ၀င္စားတာပါ။
ဒီလို သူတို႔ျမင္လာတာကလည္း အလကားေနရင္း ျမင္လာတဲ့ အျမင္ အေတြး မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ သူတို႔ရခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာထဲက ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ဒီအျမင္ ဒီအေတြးကို ရခဲ့ၾကတာပါ။
အနီးစပ္ဆံုး ေျပာရရင္ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုကို ဘယ္ပံု ဘယ္နည္းနဲ႔လုပ္ၿပီး အတည္ျပဳသြားတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ မေမ့ၾကေသးပါဘူး။ စစ္အစိုးရဟာ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံု အတည္ျဖစ္ေရးအတြက္ မဟုတ္မမွန္တဲ့နည္း၊ မေတာ္ မတရားတဲ့နည္းေတြ သံုးၿပီး ျပည္သူကို လက္တလံုးျခားလုပ္သြားတယ္ဆိုတာ ျပည္သူက သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။
စစ္အစိုးရလုပ္သမွ် ခံလုိက္ရတာပဲ။ အခုလည္း ဒီလုိပါပဲ။ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာ လုပ္အံုးမွာပဲ။ ငါတုိ႔လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြကို ဥပေကၡာ ျပဳလိုက္တဲ့ သေဘာပါ။ ကိုယ့္ဆႏၵကို အမွန္အတိုင္း ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ မရလို႔ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ သေဘာလို႔ ဆိုႏိုင
ေရြးေကာက္ပဲြႀကီး က်င္းပဖုိ႔ တလေလာက္ပဲ လိုပါေတာ့တယ္။ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမယ့္ ပါတီေတြရဲ႕ စည္း႐ံုးေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကေတာ့ သိသာ ျမင္သာ ရွိတာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ ဂ်ာနယ္ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ နည္းနည္း ပါးပါး ေရးသားေနတာေတြ၊ လက္ကမ္းေၾကာ္ညာေတြ ျဖန္႔ေ၀တာေလာက္ပဲ လုပ္ႏိုင္တာပါ။ ဒါလည္း ပါတီတုိင္းက လုပ္ႏိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ေငြေၾကးေတာင့္တင္းတဲ့ ႀကံ့ဖံြ႔လို၊ တ၊ စ၊ ည လုိ ပါတီေတြပဲ လုပ္ႏုိင္တာပါ။ ဒီလုိ အေျခအေနမွာ မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ အေျခအေနကေရာ ဘယ္လိုရွိလဲ။ ေရြးေကာက္ပဲြကို စိတ္၀င္စားရဲ႕လား၊ ေရြးေကာက္ပဲြအေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္ အားထားရဲ႕လား ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။
သတိထားမိသေလာက္ ေျပာရရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ ေရြးေကာက္ပဲြအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ မရွိသလို ေမွ်ာ္လင့္ ယံုၾကည္ အားထားတာလည္း မေတြ႔ရပါဘူး။
ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဥပမာ တခုအေနနဲ႔ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ လက္ကမ္းေၾကာ္ညာေ၀တဲ့ ကိစၥေလးကို ေျပာခ်င္ပါ တယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ လူစည္ကားတဲ့ ေနရာမွာ ပါတီႀကီးတခုက သူတုိ႔ပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုနဲ႔ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းပါတဲ့ စာရြက္ေလးေတြကို လမ္းသြား လမ္းလာေတြကို လိုက္ေ၀ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာေတြ႔ရသလဲဆိုေတာ့ ေ၀ေပးတဲ့ လက္ကမ္းေၾကာ္ညာေလးေတြကို ယူေတာ့ ယူပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ၾကည့္တာ၊ ဖတ္တာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ယူလာတဲ့ေနရာနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းအေရာက္မွာ လႊတ္ပစ္ခဲ့ တာကိုပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။
က်ေနာ့္အထင္ေျပာရရင္ ယူတုန္းကေတာင္ အလွကုန္ပစၥည္းေၾကာ္ညာလို၊ ဆုိင္ေၾကာ္ညာလို ထင္လို႔ ယူ လိုက္ၾကသလား မသိပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက လူထုဟာ ေရြးေကာက္ပဲြကို စိတ္မ၀င္စားဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ စိတ္မ၀င္စားသလဲ၊ သူတို႔မွာ ခုိင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။
တေန႔လုပ္မွ တနပ္ပဲ စားရေလာက္ေအာင္ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းေနတာေၾကာင့္ျဖစ္သလို - ငါတို႔က ကန္႔ကြက္မဲ ေပးေပး၊ ပယ္မဲျဖစ္ေအာင္ ေပးေပး၊ မေပးဘဲပဲ ေနေန ဘာမွ အေၾကာင္းမထူးဘူး၊ အခ်ိန္တန္ရင္ သူတို႔လုပ္ခ်င္ သလို လုပ္မွာပဲ။ သူတို႔ႏိုင္ေစခ်င္တဲ့အဖဲြ႔ကို မႏုိင္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္မွာပဲလို႔ အျမင္ရွိထားတဲ့အတြက္လည္း ေရြးေကာက္ပဲြကိုိ စိတ္မ၀င္စားတာပါ။
ဒီလို သူတို႔ျမင္လာတာကလည္း အလကားေနရင္း ျမင္လာတဲ့ အျမင္ အေတြး မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ သူတို႔ရခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာထဲက ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ဒီအျမင္ ဒီအေတြးကို ရခဲ့ၾကတာပါ။
အနီးစပ္ဆံုး ေျပာရရင္ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုကို ဘယ္ပံု ဘယ္နည္းနဲ႔လုပ္ၿပီး အတည္ျပဳသြားတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ မေမ့ၾကေသးပါဘူး။ စစ္အစိုးရဟာ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံု အတည္ျဖစ္ေရးအတြက္ မဟုတ္မမွန္တဲ့နည္း၊ မေတာ္ မတရားတဲ့နည္းေတြ သံုးၿပီး ျပည္သူကို လက္တလံုးျခားလုပ္သြားတယ္ဆိုတာ ျပည္သူက သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။
စစ္အစိုးရလုပ္သမွ် ခံလုိက္ရတာပဲ။ အခုလည္း ဒီလုိပါပဲ။ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာ လုပ္အံုးမွာပဲ။ ငါတုိ႔လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြကို ဥပေကၡာ ျပဳလိုက္တဲ့ သေဘာပါ။ ကိုယ့္ဆႏၵကို အမွန္အတိုင္း ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ မရလို႔ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ သေဘာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
လက္ရွိအေျခအေနအရ ျပည္သူဆိုတာ ေခတ္ရဲ႕ သားေကာင္၊ ေခတ္ရဲ႕အျပဌာန္းခံသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္ကို ဖန္တီးဖို႔ အေျခအေန မေပးေသးပါဘူး။ ေခတ္ကို ဘယ္လို ဖန္တီးမယ္၊ ဘယ္လို တည္ေဆာက္မယ္။ ဒီမုိ ကေရစီကို ဘယ္လို က်င့္သံုးမယ္ စတာေတြ ေျပာၿပီး လႈပ္ရွားေနတာက ပါတီေတြပါ။ အဲဒီပါတီေတြကို တခုေလာက္ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံုရဲ႕ေအာက္မွာ ဘာမ်ားလုပ္လုိ႔ ရႏုိင္သလဲလို႔ပါ။
တကယ္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံုဟာ အရပ္သား ႏုိင္ငံေရးက႑ကို ေမွးမွိန္ေအာင္လုပ္ထားၿပီး စစ္သားႏုိင္ငံေရး ကို အေလးေပးထားတဲ့ ဖဲြ႔စည္းပံုဆိုတာ ကေလးကအစ၊ ေခြးကအစ သိပါတယ္။ အတိုက္အခံ ပါတီေတြဟာ ဘာမွ လုပ္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ႀကံ့ဖံြ႔က ခဲြေပးတဲ့ အမတ္ေနရာေလးယူ၊ ႀကံ့ဖံြ႔ေျပာတာကို လႊတ္ေတာ္ ထဲမွာ လက္ညွဳိးေထာင္ ေခါင္းၿငိမ့္လုပ္၊ ဟုတ္ပါ့ဘုရား၊ မွန္ပါ့ဘုရား...ဒါပါပဲ။
္ပါတယ္။
လက္ရွိအေျခအေနအရ ျပည္သူဆိုတာ ေခတ္ရဲ႕ သားေကာင္၊ ေခတ္ရဲ႕အျပဌာန္းခံသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္ကို ဖန္တီးဖို႔ အေျခအေန မေပးေသးပါဘူး။ ေခတ္ကို ဘယ္လို ဖန္တီးမယ္၊ ဘယ္လို တည္ေဆာက္မယ္။ ဒီမုိ ကေရစီကို ဘယ္လို က်င့္သံုးမယ္ စတာေတြ ေျပာၿပီး လႈပ္ရွားေနတာက ပါတီေတြပါ။ အဲဒီပါတီေတြကို တခုေလာက္ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံုရဲ႕ေအာက္မွာ ဘာမ်ားလုပ္လုိ႔ ရႏုိင္သလဲလို႔ပါ။
တကယ္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံုဟာ အရပ္သား ႏုိင္ငံေရးက႑ကို ေမွးမွိန္ေအာင္လုပ္ထားၿပီး စစ္သားႏုိင္ငံေရး ကို အေလးေပးထားတဲ့ ဖဲြ႔စည္းပံုဆိုတာ ကေလးကအစ၊ ေခြးကအစ သိပါတယ္။ အတိုက္အခံ ပါတီေတြဟာ ဘာမွ လုပ္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ႀကံ့ဖံြ႔က ခဲြေပးတဲ့ အမတ္ေနရာေလးယူ၊ ႀကံ့ဖံြ႔ေျပာတာကို လႊတ္ေတာ္ ထဲမွာ လက္ညွဳိးေထာင္ ေခါင္းၿငိမ့္လုပ္၊ ဟုတ္ပါ့ဘုရား၊ မွန္ပါ့ဘုရား...ဒါပါပဲ။
