စက္တင္ဘာလ ၁၅ ရက္ ေန႔စဲြနဲ႔ ထုတ္ေ၀တဲ့ အစိုးရ သတင္းစာေတြမွာ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မယ့္ ပါတီေတြကို ေရဒီယိုနဲ႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားကေန ေဟာေျပာစည္းရံုးခြင့္ ေပးမယ္လို႔ ေၾကညာသြားပါတယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ သူတို႔ သတ္မွတ္ေပးတဲ့ ရက္ေပါင္း (၆၀) အတြင္း ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ မွတ္ပံုတင္ ဆက္လက္ေလွ်ာက္ထားျခင္း မရွိလို႔ဆိုၿပီး ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲအျပတ္အသတ္နဲ႔ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့ NLD အပါအ၀င္ ပါတီ ငါးခုနဲ႔၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ပါတီအင္အားစာရင္း၊ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းစာရင္း မတင္ျပႏိုင္တဲ့ ပါတီ ငါးခုကို ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ႏို၀င္ဘာ ၇ ရက္မွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကဖို႔က ပါတီေပါင္း (၃၇) ခုနဲ႔ တသီးပုဂၢလ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ (စာရင္းအရ ၃၄ ဦးလို႔ ဆိုပါတယ္) ပဲ က်န္ပါတယ္။
အစိုးရရဲ႕ ေရဒီယို၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားကေန ေဟာေျပာစည္း႐ံုးခြင့္မွာ ၃၀ ရက္ ၁၀ လ ၂၀၁၀ ေန႔အထိလို႔ ေဖာ္ျပထားေပမဲ့ ဘယ္ေန႔က စတင္ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုတာ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ပုဂၢလိပိုင္ဂ်ာနယ္ တစ္ခုမွာေတာ့ ၂၄-၉-၂၀၁၀ ကေန ၃၀-၁၀-၂၀၁၀ အထိ ရက္ေပါင္း (၃၇) ရက္အတြင္း ပါတီ (၃၇) ပါတီကို တစ္ေန႔ကို ႏွစ္ပါတီႏႈန္းနဲ႔ ႏွစ္ႀကိမ္စီ အလွည့္က် ထုတ္လႊင့္ခြင့္ ျပဳမယ္ဆိုတဲ့ ဇယားခ်ပ္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီ ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ တသီးပုဂၢလ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြ အတြက္ ေရဒီယို ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ေဟာေျပာစည္း႐ံုးခြင့္ မပါပါဘူး။ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမွာခ်င္း အတူတူ အခြင့္အေရး တန္းတူမရသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီ့အျပင္ (၁၅) မိနစ္စာ တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္ ထုတ္လႊင့္ခြင့္ ရယံုနဲ႔ မလံုေလာက္ဘူးဆိုတာေတာ့ အထူးေျပာစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ၾကံ့ဖြံ႕နဲ႔ တ.စ.ည ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ ပါတီေတြ အတြက္က သီခ်င္းေရးဆရာ ရွာဖို႔၊ အဆိုရွင္ ငွားဖို႔၊ သီခ်င္းတိုက္ဖို႔၊ အသံသြင္းဖို႔၊ သီခ်င္းကို ဆင္ဆာခြင့္ျပဳခ်က္ ေစာင့္ရမွာတို႔နဲ႔ သိပ္မလြယ္လွပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ (၁၅) မိနစ္အတြင္းမွာပဲ ေဟာေျပာ စည္း႐ံုးမယ့္ စာသားေရာ၊ သီခ်င္းေရာ ေကာ္မရွင္က ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွု ျဖစ္မွာပါ။ ေကာ္မရွင္ရဲ႕စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးကို ထိခိုက္ေစတာတို႔၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကို ထိခိုက္ေစတာတို႔ ဆိုတာ ဘာရယ္အတိအက် မေျပာထားဘဲ မႀကိဳက္ရင္ မႀကိဳက္သလို တားျမစ္ ပိတ္ပင္ခြင့္ ရွိေနတာေပါ့။ မတရားတဲ့ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းေတြ ေအာက္ကပဲ ရသေလာက္ လုပ္ေနရတဲ့ သေဘာလို႔ ဆိုရမွာပါ။
ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ (ဥကၠ႒) ဦးသုေ၀က ဂ်ာနယ္တစ္ခုနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ ေငြေၾကးအခက္အခဲေၾကာင့္ (၄၉) ဦးပဲ ဝင္ၿပိဳင္ဖို႔ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ၾကံ့ဖြံ႕က ထုတ္ေ၀မယ့္ ပါတီသတင္းစာေစာင္က အပတ္စဥ္ ေစာင္ေရ တစ္သိန္း ႐ိုက္ႏွိပ္ ျဖန္႔ေ၀မယ္ဆုိေတာ့ ဓန အင္အားခ်င္း၊ ဘယ္ေလာက္ကြာေနလဲ ဆိုတာ ရွင္းေနပါၿပီ။ ၾကံ့ဖြံ႕ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ပါတီေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြ အေနနဲ႔ ကိုယ္ဝင္ၿပိဳင္မယ့္ မဲဆႏၵနယ္မွာ မဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရွိမွန္း မသိႏိုင္ၾကပါဘူး။ သိေအာင္လုပ္ဖို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ၾကံ့ဖြံ႕က လက္ရွိ အာဏာရ အစိုးရျဖစ္ေနေတာ့ သူတို႔လက္ထဲမွာ အခ်က္အလက္ အားလံုး ရွိထားတယ္။ တစ္အိမ္တစ္ေယာက္ မလာမေနရ ဆင့္ေခၚလို႔လည္း ရတယ္။ ဒါက အာဏာနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ကြာတယ္ဆိုတာ ရွင္းမေနဘူးလား။
ပိုဆိုးတာက စက္တင္ဘာ (၁၇) ရက္ေန႔ထုတ္ အစိုးရ သတင္းစာေတြထဲမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ မက်င္းပႏိုင္မယ့္ ေနရာမ်ား စာရင္း ပါလာပါတယ္။ လံုျခံဳေရးအရလို႔ အေၾကာင္းျပထားပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ တိုင္းျပည္က န.အ.ဖ ေျပာသလို တကယ္ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္ေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးလား ေမးခြန္း ထုတ္ရပါလိမ့္မယ္။ မက်င္းပႏိုင္တဲ့ နယ္ေျမတစ္ခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ရန္ကုန္နဲ႔ သိပ္မေဝးလွတဲ့ က်ဳိက္ထို၊ ဘီးလင္းထဲမွာေတာင္ ရွိတယ္။ ကရင္ျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေတြမွာလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ကိုယ့္ေဒသ ေထာက္ခံမႈကို အားထားၾကရမယ့္ လူမ်ဳိးစု ပါတီေတြ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ ၾကံ့ဖြံ႕က အာဏာလက္ဝယ္ ရွိေနတာဆိုေတာ့ နယ္လွည့္ခရီးေတြ သြားရင္ျဖစ္ေစ၊ အစည္းအေ၀ေတြမွာ ျဖစ္ေစ၊ လမ္းဖြင့္ပြဲ၊ တံတားဖြင့္ပြဲေတြမွာ ျဖစ္ေစ တရားဝင္ မဲဆြယ္ စည္း႐ံုးခြင့္ ရေနတာ ၾကာပါၿပီ။ က်န္တဲ့ ပါတီေတြသာ (၇) ရက္ႀကိဳၿပီး ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းရတာတို႔၊ အခ်ိန္ေနရာ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြတို႔နဲ႔ ေဘာင္ခတ္ခံထားရတာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ႏို္၀င္ဘာ ၇ ရက္မွာ က်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲ အခင္းအက်င္းႀကီး တစ္ခုလံုးကို ျခံဳၿပီး ၾကည့္လိုက္ရင္ အေျပးၿပိဳင္ပြဲ တစ္ခုမွာ ၾကံ့ဖြံ႕ကို အေၾကာေပးထားရတဲ့ အျပင္၊ က်န္တဲ့ပါတီေတြက ေျခက်င္းခတ္ၿပီး ဝင္ေျပးရမွာလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္လို႔ပဲ ဆိုရမွာပါ။
