ႏုိ၀င္ဘာ ၇ ရက္ ေရြးေကာက္ပဲြကေတာ့ နီးကပ္လာပါၿပီ။ ေရြးေကာက္ပဲြႀကီးနီးလာေပမဲ့ ျပည္သူအမ်ားစုကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္သလိုပါပဲ။ ေရြးေကာက္ပဲြဆုိတာႀကီးနဲ႔ ခပ္ခြာခြာ ေနၾကတယ္။ မဲေပးရေတာ့မယ္ဟဲ့ ဆိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားရင္ခုန္ေနသူမ်ဳိးလည္း မေတြ႔မိသေလာက္ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြကို ထင္တလံုးနဲ႔ ၀င္ၿပိဳင္ၾကမယ့္ပါတီေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြကေတာ့ သက္ဆုိင္ရာ မဲဆႏၵ နယ္ေျမေတြမွာ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးေရးေတြ လုပ္ေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီလို မဲဆြယ္စည္း႐ံုးၾကတဲ့အခါ ကိုယ့္ပါတီ မူ၀ါဒလမ္းစဥ္ေတြခ်ျပ၊ ရွင္းလင္း ၿပီး ကိုယ့္ပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ကို မဲေပးေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတာေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိးဆို ဘာမွ သိပ္ေျပာစရာမရွိပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ အဲသလိုမဟုတ္ဘဲ လက္ရွိ အာဏာပါ၀ါနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး မဲရရွိေရး၊ ေရြးေကာက္ပဲြ အႏိုင္ရရွိေရး ႀကိဳးစားေနၾက တာေတြကေတာ့ တုိင္းျပည္ေရွ႕ေရးအတြက္ မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လက္ရွိ ၀န္ႀကီး၊ ၀န္ကေလး၊ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ေတြပါ၀င္တဲ့ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီေပါ့။
ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီက ပုဂၢိဳလ္ေတြက ႏုိင္ငံေတာ္ပိုင္ ေငြေၾကး၊ ကား၊ ရထား၊ ေလယာဥ္နဲ႔ အေဆာက္အဦးေတြတင္ သံုးလို႔အားမရႏုိင္ၾက ေသးဘူး။ လက္ရွိကိုင္ထားတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို တလဲြသံုးၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြႏိုင္ေရးကို အရွက္အေၾကာက္ကင္းမဲ့စြာ ေဆာင္ရြက္ေန ၾကျပန္တယ္။ အျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာထဲက တခုေလာက္ကို ဥပမာေပး တင္ျပရရင္ကို လံုေလာက္ပါလိမ့္မယ္။
အျဖစ္က ဒီလိုပါ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ေတာင္ဥကၠလာပ ၇ ရပ္ကြက္၊ သစၥာလမ္းမႀကီးေပၚမွာ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ဗလီတခုရွိပါတယ္။ အဲဒီဗလီကို ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္လိုေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြကို တင္ျပခဲ့တာ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွိပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး။
ေဟာ…အခုေတာ့ ေတာင္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအျဖစ္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ အေရြးခံမယ့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ႀကီး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအာင္သိန္းလင္းတျဖစ္လဲ ဦးေအာင္သိန္းလင္းက အဲဒီသစၥာလမ္းေပၚက ဗလီႀကီးကို ျပင္ဆင္ခြင့္ ျပဳလုိက္ပါၿပီ။ အေပးအယူ သေဘာနဲ႔ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီ၀င္ ၂ ေထာင္ စုေပးရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီကို မဲေပးရ မယ္။ အဲဒီလို သေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ ဗလီျပင္ဆင္ခြင့္ ခ်ေပးလုိက္တယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ႀကီးဟာ ဘာမွ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားႏုိင္စြမ္းမရွိေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕။ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ သူအႏိုင္ရေရးအတြက္ ဘာမဆိုလုပ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပံုပါပဲ။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြဥပေဒဆိုတာကိုလည္း ေဘးခ်ိတ္ထားလိုက္ဟန္ရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို ႏုိင္ငံေရး ပါတီမ်ား ေရဒီယိုနဲ႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္မ်ားမွ ေဟာေျပာတင္ျပခြင့္ဆိုတဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္အပိုဒ္ (၆)၊ ပုဒ္မခဲြ (ဆ) မွာ - “ဘာသာေရးကို ႏုိင္ငံေရးအတြက္ အလဲြသံုးစားျပဳလုပ္ျခင္း” မျပဳလုပ္ရလို႔ အတိအလင္းထုတ္ျပန္ညႊန္ၾကားထားတာ ေတြ႔ရလို႔ပါ။
ဒါ့အျပင္ ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပဲြေကာ္မရွင္က ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္း နည္းဥပေဒမ်ားရဲ႕ အပိုဒ္ (၁၅)၊ ပုဒ္မခဲြ (ဃ) မွာ - “လူမ်ဳိးေရး သို႔မဟုတ္ ဘာသာေရး သို႔မဟုတ္ လူအမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ပဋိပကၡ ျဖစ္ေပၚေစႏုိင္သည့္ သိကၡာႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားကို ထိခိုက္ေစႏုိင္သည့္ ေရးသားမႈ၊ ေဟာေျပာမႈ သို႔မဟုတ္ စည္း႐ံုးလႈံ႕ေဆာ္မႈ ျပဳလုပ္ျခင္း” မျပဳလုပ္ရလို႔ တရား၀င္ တားျမစ္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
အဲဒီလို ထုတ္ျပန္ေၾကညာတားျမစ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြကို က်ဴးလြန္ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြ အႏုိင္ရေရး ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ႀကီးကို မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူေတြ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္သူ ၿမိဳ႕ေတာ္သားေတြက ဘယ္လို အားကိုးယံုၾကည္ၾကရမလဲဆိုတာ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ႀကီး စဥ္းစားမိပါရဲ႕လား။ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ႀကီး ဦးေအာင္သိန္းလင္းရဲ႕လုပ္ရပ္ဟာ ဘာသာေရးကို ႏုိင္ငံေရးအတြက္ ခုတုံးလုပ္ လုိက္တာပါပဲ။
ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရးဆိုတာ အင္မတန္အကဲဆတ္၊ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီလုိ လုပ္ရပ္မ်ဳိးကို ဘာ့ေၾကာင့္ အဆင္ျခင္ကင္းမဲ့စြာ လုပ္တာပါလိမ့္။
တည္ၿငိမ္ေနတဲ့လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအသိုက္အ၀န္းေလးတခုကို ဟန္ခ်က္ပ်က္ေအာင္၊ သေဘာထားကဲြလဲြ၊ ပဋိပကၡေတြျဖစ္ေအာင္ ဘာေၾကာင့္မ်ား မီးေမႊးလိုက္ပါလိမ့္။
အေျဖက ရွင္းပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြႏုိင္ေရးပါ။
ေရြးေကာက္ပဲြမွာ အႏုိင္ရခ်င္တာဟာလည္း သူ႔ရာထူးဆက္လက္တည္ၿမဲေရးအတြက္ပါ။ သူ႔မိသားစုရဲ႕ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာအတြက္သာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြက ရွင္းလင္းစြာ သက္ေသျပေနတယ္ မဟုတ္ပါလား။
ဒါေၾကာင့္လည္း ျပည္သူေတြက ႏုိ၀င္ဘာလ ၇ ရက္ ေရြးေကာက္ပဲြဟာ “လုပ္ပဲြ” ႀကီး၊ အေျဖထြက္ၿပီးသား ပုစာၦႀကီးဆိုတာသိလို႔ ခပ္ခြာခြာ ေနၾကတာပါ။ ဓားခုတ္ရာ လက္၀င္ မလွ်ဳိလိုၾကပါဘူး။ သုမဏေက်ာမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ဆိုသလိုပါပဲ။ ျပည္သူေတြက ခံရေပါင္းမ်ားေနေတာ့ သိေနတယ္ေလ…လို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါဗ်ာ။
