ျမန္မာႏုိင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ပုိင္း ေဒသတေၾကာက တ႐ုတ္၊ ျမန္မာ နယ္စပ္ကိုျဖတ္ၿပီး လူကုန္ကူးေနၾကတာေတြဟာ စုိးရိမ္ရတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ေနၿပီလို႔ ပေလာင္နဲ႔ ကခ်င္အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႕ေတြက ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသား ေဒသေတြမွာ အရင္တုန္းက လက္ဖက္လုပ္ငန္းနဲ႔ စီးပြားေရး ေျပလည္ေနခဲ့တဲ့ ပေလာင္မိသားစုေတြ အေနနဲ႔ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အစိုးရတပ္ေတြ တုိးခ်ဲ႕ ခ်ထားမႈနဲ႔အတူ စီးပြားေရး ခ်ဳပ္ကုိင္တာေတြ မ်ားလာတဲ့ေနာက္ပုိင္း ျပည္ပကို ထြက္ၿပီး အလုပ္အကုိင္ ရွာေဖြၾကရတဲ့အျပင္ အသိပညာ နည္းပါးမႈေတြေၾကာင့္ လူကုန္ကူးသူေတြရဲ႕ ေခါင္းပုံျဖတ္မႈေတြကို ခံၾကရတဲ့ အေျခအေနေတြက တေန႔တျခား ဆုိးရြားလာေနတာ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း တုိင္းရင္း အမ်ဳိးသမီး အဖြဲ႕က ေျပာပါတယ္။ အျပည့္အစုံကို ေဒၚခင္မ်ဳိးသက္က တင္ျပေပးထားပါတယ္။
ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပုိင္း ေဒသမွာ ေနထုိင္တဲ့ ပေလာင္လူမ်ဳိးေတြဟာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ပေလာင္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ လက္နက္ခ်ခဲ့တဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ အစုိးရတပ္ေတြ တုိးၿပီး ခ်လာတာနဲ႔အတူ ျပည္သူ႔စစ္ စုေဆာင္းမႈ၊ အခြန္တုိးေကာက္မႈနဲ႔ လက္ဖက္ေစ်း ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြေၾကာင့္ စီးပြားေရးေတြ ခၽြတ္ၿခဳံက်ခဲ့တာမုိ႔ ႏုိင္ငံရပ္ျခားကိုထြက္ စီးပြားရွာသူေတြ တေန႔တျခား မ်ားလာၿပီး လူကုန္ကူး ခံရမႈေတြပါ တုိးလာခဲ့တယ္လို႔ ပေလာင္အမ်ဳိးသမီး အစည္းအ႐ုံးက ဒီကေန႔ အစီရင္ခံစာ ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။ ဒီအစီရင္ခံစာကို အသိမ္းပိုက္ခံ ဘ၀မ်ားလို႔ နာမည္ေပးထားပါတယ္။
“သိမ္းပိုက္ခံရတဲ့ ဘ၀ေတြ၊ အခုိးခံရတဲ့ ဘ၀ေတြေပါ့၊ က်မတို႔ အဓိက ရည္ရြယ္တာက ပေလာင္အမ်ဳိးသမီးထုေတြ၊ လူကုန္ကူးခံရတဲ့ဟာေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈေတြ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က လိုခ်င္တာ ႐ုိး႐ုိးသားသား နယ္စပ္မွာသြားၿပီး အလုပ္ေတြရွာမယ္၊ အိမ္ကို ပုိက္ဆံေတြ ျပန္ပုိ႔မယ္ေပါ့။ အိုမင္းေနတဲ့ မိဘေတြကို တေန႔ ထမင္းသုံးနပ္ စားႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ သူတို႔ အလုပ္ေတြရွာၿပီး ပို႔ေပးဖို႔။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူတုိ႔က အညာခံရတယ္။ နယ္စပ္ေရာက္ေတာ့ ေရာင္းစားခံလုိက္ရတဲ့ဟာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္တယ္။
“ဥပမာ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ေရာက္လို႔ ေရာင္းစားခံလုိက္ရရင္ ဘာသာစကားလည္း မတတ္ေတာ့ ဘယ္လိုဆက္သြယ္လုိ႔ ဆက္သြယ္ရမွန္းလည္း မသိဘူး။ မိဘေတြ၊ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔လည္း အဆက္အသြယ္က မရွိေတာ့ မိဘေတြကလည္း သားသမီးေတြ ေပ်ာက္ၿပီေဟ့ ဆိုၿပီးေတာ့ တခ်ဳိ႕ဆုိ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္း မသိဘူး ျဖစ္ေနတဲ့ ဟာမ်ဳိးေတြေပါ့။ ကုိယ့္ဘ၀ကိုယ္ မပုိင္ဆုိင္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ကေနထြက္ၿပီ ဆုိတာနဲ႔ သူတို႔ဘ၀က လမ္းေပ်ာက္ရတဲ့ ဘ၀ေတြလိုမ်ဳိး ျဖစ္သြားတာေပါ့။”
ပေလာင္အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႕ တာ၀န္ခံ မေလြးေအးနန္း ေျပာသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း တ႐ုတ္၊ ျမန္မာ နယ္စပ္ေဒသမွာ လူကုန္ကူး ခံရသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စစ္တမ္းေကာက္ယူခဲ့တဲ့ မေလြးမုိးခမ္းကေတာ့ တုိင္းရင္းသူ ေဒသခံေတြၾကားမွာ ေရာင္းစားခံရသူ အေရအတြက္ကုိ အခုထိ တိတိက်က် စာရင္းမေကာက္ႏုိင္ေသးဘဲ ခန္႔မွန္းတာထက္ အမ်ားႀကီး ပုိမ်ားဖုိ႔ ရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
“အခု က်မတို႔ ဒီအစီရင္ခံစာထဲမွာဆုိရင္ ျဖစ္စဥ္က ၇၂ ခု ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ကေလး အပါအ၀င္ေပါ့ ၁၁၀ ရွိတယ္။ ဒီ ၃ ႏွစ္အတြင္းမွာပဲ ေကာက္ခံတာ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ က်မတို႔ဆီ ေရာက္လာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ေတြကို က်မတို႔ ေကာက္ခံတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မတုိ႔ အကူအညီေပးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ လက္လွမ္းမီသေလာက္ ေကာက္ခံထားတဲ့ဟာေတြ ျဖစ္တယ္။ ပေလာင္ေဒသ တခုလုံးမွာ ရွိေနတဲ့ လူကုန္ကူးမႈ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ဟာကို တကယ္တမ္း ေကာက္ခံႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒီ့ထက္မက အမ်ားႀကီး ရွိႏုိင္တယ္။
“တကယ္ဆုိရင္ က်မတုိ႔ လက္လွမ္းမီတာက အရမ္းကိုနည္းတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ဟာေတြကေတာ့ အရမ္းမ်ားတယ္။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် လူေတြက ကူးသန္းသြားလာၿပီးေတာ့ အလုပ္ရွာေနၾကရတယ္။ တခ်ဳိ႕ရြာေတြဆုိရင္ အဖိုးႀကီး၊ အဖြားႀကီးပဲ က်န္ခဲ့တယ္။ လူငယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒီလုိပဲ နယ္စပ္ေတြမွာ၊ တျခားေဒသေတြမွာ အလုပ္သြားလုပ္တဲ့ အခါက်ေတာ့။ ေနာက္တခုက က်မတို႔ မသိဘဲနဲ႔ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ရွိတယ္ဆုိေတာ့ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ပ်က္ေနတယ္လို႔ က်မတို႔ အေနနဲ႔ ယုံၾကည္တယ္။”
ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပုိင္း ေဒသမွာတင္ မကဘဲ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာလည္း ေဒသခံ ကခ်င္ တုိင္းရင္းသူေလးေတြ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္ႏုိင္ငံထဲ ေရာင္းစားခံရမႈေတြ တုိးလာေနတယ္လို႔ ကခ်င္အမ်ဳိးသမီး အဖြဲ႕က ေခါင္စုိက္ပန္းက ေျပာပါတယ္။ ၂၀၁၀ ကေန ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ တႏွစ္တည္းမွာတင္ ကေလးအရြယ္ အပါအ၀င္ ေရာင္းစားခံရသူ ၁၃၀ ရွိခဲ့ၿပီး ဒီအထဲမွာ ၁၀% က အိမ္ေထာင္သည္ မိခင္ေတြ၊ မိသားစုအတြက္ အလုပ္ရွာရင္း ဘ၀ပါ ဆုံးခဲ့ရတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ အစိုးရရဲ႕ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ေအာက္ အမ်ဳိးသမီး တဦးတည္း ခရီးသြားခြင့္ မရွိတဲ့ ဥပေဒေၾကာင့္ ကိုယ္မသိတဲ့သူနဲ႔ အတူသြားရင္း လူကုန္ကူးခံရတဲ့ သားေကာင္ ျဖစ္ရသူေတြလည္း ရွိေနတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
အခုလို လူကုန္ကူးခံရမႈေတြရဲ႕ အဓိက တရားခံဟာ ႏုိင္ငံ့စီးပြားေရး ခၽြတ္ၿခဳံက်ရတာေၾကာင့္လို႔ မေလြးေအးနန္းက သုံးသပ္ပါတယ္။
“လူကုန္ကူးမႈ ျပႆနာ ျဖစ္ေနတာက ျမန္မာျပည္ တျပည္လုံးမွာ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဥပမာ တ႐ုတ္နဲ႔ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနတဲ့ဟာလား၊ အဲဒီလိုဆိုရင္ ပေလာင္ေတြရွိမယ္၊ ရွမ္းေတြရွိမယ္၊ ကခ်င္ေတြရွိမယ္။ ကခ်င္ကလည္း ဒီ လူကုန္ကူးမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အစီရင္ခံစာလည္း သူတုိ႔ ထုတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ၊ ၂ ခါရွိၿပီ။ အဲဒီျပႆနာက အင္မတန္ ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ေနတယ္။ အဓိက ျပႆနာက စီးပြားေရး ခၽြတ္ၿခဳံက်မႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရး စနစ္ႀကီးက မေကာင္းေနလို႔၊ လြတ္လပ္မႈေတြက မရွိေနလို႔၊ ျပည္သူလူထုေတြကို ဘက္ေပါင္းစုံကေန အကုန္လုံး ခ်ဳိးႏွိမ္ထားတာ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ လူေတြက အသက္ရွင္ ရပ္တည္ဖို႔ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ ျဖစ္ေနတာေပါ့။”
လူကုန္ကူးခံရမႈ ေလ်ာ့နည္းလာေစဖို႔ ဖြံ႕ၿဖဳိးမႈ နည္းပါးတဲ့ ေဒသေတြက ျပည္သူလူထုေတြကုိ ပညာေပးဖို႔၊ ျပည္တြင္းမွာ အလုပ္အကိုင္ေတြ ဖန္တီးေပးဖုိ႔ အထူးလိုအပ္သလုိ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး တုိးတက္မႈေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈေတြ ရလာေအာင္ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံေတြကပါ ၀ုိင္း၀န္း ကူညီၾကဖို႔လည္း ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။
