အိန္ဒိယနိုင်ငံက ဟိန္ဒီ၊ သက္ကတဘာသာနဲ့ ပြုစုရေးသားခဲ့တဲ့ စာပေတွေကို အစဉ်တစိုက် ဘာသာပြန်ပြီး မြန်မာစာဖတ်ပရိသတ်နဲ့ ရင်းနှီးစေခဲ့တဲ့ စာရေးဆရာကြီး ပါရဂူဟာ ဒီကနေ့ ကွယ်လွန်သွားပါတယ်။ ဆရာပါရဂူ ကွယ်လွန်သွားတဲ့အပေါ်မှာ အိန္ဒိယနဲ့ မြန်မာစာပေပေါင်းကူး တံတားတစင်း ကျိုးပြတ်သွားတာလို့ သုံးသပ်တာတွေရှိသလို ဗုဒ္ဓဘာသာဆိုင်ရာ စာဖတ်ပရိသတ်အတွက်လည်း နစ်နာမှုဖြစ်တယ်လို့ သုံးသပ် တာတွေ ရှိနေပါတယ်။ ဒီကနေ့ ကွယ်လွန်သွားတဲ့ စာရေးဆရာကြီး ပါရဂူရဲ့ နာရေးသတင်းကိုတော့ ထိုင်းအခြေစိုက် သတင်းထောက် ကိုမိုးဇော်က တင်ပြထားပါတယ်။
အသက် ၉၁ နှစ်ရှိပြီဖြစ်တဲ့ ဆရာပါရဂူဟာ ရန်ကုန်မြို့ အာရှတော်ဝင်ဆေးခန်းမှာ ဒီကနေ့ မနက်က ကွယ်လွန်သွားတာဖြစ်ပါတယ်။ ဆရာပါရဂူကို အနီးကပ် ပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့တဲ့ စာရေးဆရာ ရဲထက်က သူ ကွယ်လွန်သွားတာကို အခုလို ပြောပါတယ်။
“ဆရာပါရဂူဆုံးတာကတော့ ခုနကလေးတင်ပေါ့ဗျာ။ ၉ နာရီမခွဲခင်လောက်က ဆုံးသွားပါတယ်။ အာရှတော်ဝင် ဆေးရုံမှာပါ။ အသက်က ၉၁ နှစ်ရှိပြီဆိုတော့ ရောဂါကတော့ လူကြီးရောဂါပေ့ါ။ နှလုံးပါပဲ။ သူက နဂိုတည်းကလည်း နှလုံးနည်းနည်းရှိတာကိုး။”
ဆရာပါရဂူဟာ ဟင်္သာတခရိုင် သနွံသနော့ ကျေးရွာမှာ ၁၉၂၁ ခုနှစ်က မွေးဖွားခဲ့သူဖြစ်ပြီး အမည်ရင်းက ဦးလှကြိုင် ဖြစ်ပါတယ်။ ၁၅ နှစ်သားအရွယ် ကိုယ်ရင်ဘဝကတည်းက စာပေဆောင်းပါးတွေကို စတင် ရေးသားခဲ့သူ ဖြစ်ပါတယ်။ အသက် ၂၃ နှစ်အရွယ် ရဟန်းဘဝမှာ ပါရဂူအမည်နဲ့ ဗုဒ္ဓစကား ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကို ရေးသားခဲ့ပြီးနောက် ၂ နှစ်အကြာမှာ လူထွက်ခဲ့ပါတယ်။
ဆရာပါရဂူဟာ မြန်မာပြည်မှာ ဟီန္ဒိဘာသာ စာပေကို လေ့လာသင်ယူခဲ့သလို ၁၉၄၇ ခုနှစ်မှာ အိနိယနိုင်ငံ ဗာရာဏသီ ဟိန္ဒူတက္ကသိုလ်ကို သွားရောက်ပြီး ဟိန္ဒီနဲ့ သက္ကတ စာပေတွေကို လေ့လာသင်ယူခဲ့ပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာတော့ ဟိန္ဒီနဲ့ သက္ကတ ကျန်းဂန်နဲ့ ဝတ္ထုတွေကို မြန်မာဘာသာ ပြန်ဆို ထုတ်ဝေခဲ့ပါတယ်။ ဆရာပါရဂူဟာ ဘာသာပြန်ကျမ်း၊ ဘာသာပြန်ဝတ္ထု၊ ပင်ကိုယ်ရေးကျမ်း၊ ပင်ကိုယ်ရေးဝတ္ထု စုစုပေါင်း စာအုပ် ၁၀၀ ကျော် ရေးသားထုတ်ဝေခဲ့ပြီး သုန္ဒရာနန္ဒ ခေါ် ညီတော်မင်းနန် စာအုပ်နဲ့ ၁၉၆၃ ခုနှစ်မှာ အနုပညာဆိုင်ရာ ဘာသာပြန်စာပေဆု ချီးမြှင့်ခံရသလို ၁၉၈၆ ခုနှစ်မှာတော့ ဂေါရီ ဆိုတဲ့ ဟိန္ဒီဘာသာပြန် စာအုပ်နဲ့ အမျိုးသားစာပေဆုရခဲ့ပါတယ်။
ဆရာပါရဂူ ကွယ်လွန်သွားတဲ့အပေါ်မှာတော့ သူနဲ့ခေတ်ပြိုင် ကဗျာဆရာ စာရေးဆရာကြီး ဒဂုန်တာရာက အခုလို ပြောပါတယ်။
“ သူက အိန္ဒိယဘာသာစကားဖြစ်တဲ့ ပါဠိတို့ ဟိန္ဒီတို့ကို ဝတ္ထုတွေ ဘာသာပြန်တယ်။ နံမည်ကြီးပေါ့ဗျာ သူ့ဝတ္ထုတွေ။ ဆရာပါရဂူ ကွယ်လွန်သွားတဲ့အတွက် အိန္ဒိယနဲ့ မြန်မာစာပေရဲ့ မိတ်ဆက်မှု ပေါင်းကူး တံတားတချောင်း ကျိုးသွားတယ်လို့လည်း ဆိုနိုင်ပါတယ်။”
ဆရာပါရဂူဟာ ပြည်တွင်းပြည်ပမှာရှိတဲ့ စာပေ၊ ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ ဘာသာရေးအဖွဲ့အစည်း ၁၃ ဖွဲ့လောက်မှာလည်း ပါဝင်ဆောင်ရွက်ခဲ့သူ ဖြစ်ပါတယ်။
ဆရာပါရဂူဟာ သူ မကွယ်လွန်မီအထိ ဂျာနယ်၊ မဂ္ဂဇင်းတွေမှာ ဗုဒ္ဓဘာသာဆိုင်ရာ ဘာသာရေး ဆောင်းပါး တွေကို ရေးသားနေခဲ့ပါတယ်။ ဆရာကွယ်လွန်သွားတာကြောင့် ဘာသာရေးဆိုင်ရာ စာဖတ်ပရိသတ် အတွက် လည်း နစ်နာမှုဖြစ်ရတယ်လို့ စာရေးဆရာ မြင့်မောင်ကျော်က အခုလို ပြောပါတယ်။
“မြန်မာစာပေလောကဆိုတာထက်ကို ပရိယတ်စကားပြေ လောက။ ပရိယတ် သာသနာလောက အတွက်လည်း အများကြီး နစ်နာဆုံးရှုံးမှု ရှိပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေအားလုံးဟာ ဒီနေ့ထိအောင် ဆရာပါ နေ့တိုင်းမပြတ် အပတ်စဉ် ဂျာနယ်တွေမှာရော၊ အမြဲတမ်းရေးနေတဲ့ ဆောင်းပါးတွေက ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေ အတွက် ဘာသာရေးအရရော စာပေရေးအရရော အများကြီး ကျနော်တို့ နေ့ညမပြတ် မှီခို နေရဆဲပါ။ ဆရာပါက။ စာဖတ်ပရိတ်သတ် အားလုံးအတွက်ကို အများကြီးကို နစ်နာဆုံးရှုံးမှုရှိပါတယ်။”
ဆရာပါရဂူ ရေးသားခဲ့တဲ့ စာအုပ်တွေထဲမှာ ဂေါရီ၊ စိတ္တရလေခါ၊ ဒီဗျာ၊ ညီတော်မင်းနန်၊ နေရူးရဲ့သမီးထံ ပေးစာ၊ ဗော်လဂါမှ ဂင်္ဂါသို့ ၊ သီဟသေနာပတိ စတဲ့ စာအုပ်တွေဟာ ထင်ရှားပြီး ဗုဒ္ဓစကားနဲ့ ဗုဒ္ဓဒိုင်ယာရီ စာအုပ်တွေဟာ ၉ ကြိမ်လောက်အထိ ထပ်မံ ထုတ်ဝေခဲ့ရတဲ့စာအုပ်တွေ ဖြစ်ပါတယ်။
ဆရာပါရဂူဟာ သူမကွယ်လွန်မီ စုဆောင်းထားတဲ့စာမူခတွေနဲ့ ကွယ်လွန်ပြီးနောက် ထပ်မံထုတ်ဝေမယ့် စာအုပ်တွေကရရှိမယ့် စာမူခတွေကို ကော်မတီတရပ်ဖွဲ့စည်းထားပြီး ထိန်းသိမ်းဖို့ ပြင်ဆင်ထားခဲ့ပါတယ်။ ဒီကော်မတီက ဆင်းရဲနွမ်းပါးသူတွေရဲ့ ပညာရေး ကျန်းမာရေး စတာတွေကို ထောက်ပံ့သွားမယ်လို့ သူ မကွယ်လွန်မီက ပြောဆိုခဲ့ပါတယ်။
ဒီနေ့ခင်းအထိမှာတော့ ဆရာပါရဂူရဲ့ ရုပ်ကလာပ်ကို အာရှတော်ဝင်ဆေးခန်း ရေခဲတိုက်မှာထားရှိပြီး နောက်ပိုင်းမှာ သူတည်ထောင်ထားတဲ့ ရှန်တိနိကေတန် စာကြည့်တိုက်တည်ရှိရာ ရွှေပေါက္ကံကို သယ်ယူမှာ ဖြစ်ပါတယ်။
