ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ ေဆြးေႏြးပြဲအဆက္ - ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္အတြင္း ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ က်င္းပ ခဲ့တဲ့ ပါတီစံု ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးေတြဟာ စစ္တပ္နဲ႔ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီအၾကား ဇာတ္တိုက္ထားတဲ့ စင္တင္ျပဇာတ္တခုကို ၾကည့္ခဲ့ရသလိုပါပဲလို႔ ေဝဖန္သူေတြ ရွိခဲ့ေပမဲ့ အနည္းစု လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေတြကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထားေနဆဲပါ။ ဒီတပတ္ ျမန္မာ့အေရး ဒီမုိကေရစီေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္းမွာ သီေပါၿမိဳ ႔နယ္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီရဲ ႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးရဲထြန္း ကို ဦးသန္းလြင္ထြန္း (ဗီြအုိေအ) ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရၾကားမွာ ၫွိႏိႈ္င္းရမယ့္အခ်ိန္ဟာ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ၿပီလုိ႔ သီေပါၿမိဳ ႔နယ္ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီရဲ ႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးရဲထြန္း က ေျပာဆိုပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲဖို႔ လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာ ဘာေတြလုပ္ႏိုင္မလဲဆုိတာနဲ႔ ေဒသအတြင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အတြက္ သူရဲ ႔ အယူအဆမ်ားကို ဦးရဲထြန္းက ဗီြအိုေအ ျမန္မာသတင္းဌာနကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြး တင္ျပထားပါတယ္။
ဦးရဲထြန္း ။ ။ က်ေနာ္က ဒီလုိျမင္တယ္ ျပည္နယ္ေတြမွာ အစိုးရဖြဲ႔တဲ့အခါက်ေတာ့ အစိုးရဝန္ႀကီးေတြကို က်ေနာ္တုိ႔ က်ားျဖဴပါတီ၊ ရွမ္းပါတီ၊ ခ်င္းပါတီ တုိ႔ - ဒီပါတီေတြက အမ်ားစုအႏိုင္မရေပမဲ့့ သူတုိ႔က ဒီပါတီေတြကိုလည္း လက္တြဲေခၚတဲ့အေနနဲ႔ သင့္ေတာ္စြာ ခြဲေပးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ရွမ္းျပည္နယ္မွာဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ဆီက ႏွစ္ေယာက္ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ထဲမွာရတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာဆုိရင္လည္း က်ားျဖဴပါတီက အမတ္က ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မွာ သံုးေယာက္ပဲ ရေပမယ့္ ဝန္ႀကီးတေနရာ ေပးတယ္။ ဒါေတြေဖာ္ျပခ်က္ကို ဘယ္လိုခံစားရသလဲဆိုေတာ့ အခု ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရသစ္က တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ စည္းလံုးညီၫြတ္ေရး အတြက္ တကယ္ကို လိုလိုခ်င္ခ်င္နဲ႔ လက္တြဲတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆုိေတာ့ က်ေနာ္က အစက မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူး။ သူတို႔ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီထဲမွာလည္း တုိင္းရင္းသားေတြ ရွိတယ္။ သူတုိ႔က အႏုိင္ရတဲ့ပါတီျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုစည္းမ်ဥ္းအရ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကိုလည္း သူခန္႔ခ်င္တဲ့လူ ခန္႔ႏိုင္တယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ သူနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီးေတာ့လည္း ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ကိုလည္း သူႀကိဳက္သလို ခန္႔ႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က သိပ္ေတာင္ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူး။ အခုလို ေပးတယ္ဆိုတဲ့ အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒါ ဝမ္းသာစရာေကာင္းတဲ့ အစိုးရရဲ ႔ ေျခလွမ္းပဲလို႔ ယူဆတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒီလႊတ္ေတာ္ကာလအတြင္းမွာပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စစ္ေရး တင္းမာမႈအေျခအေနေတြ၊ ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္မွာ ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း တပ္ဖြဲ႔ေတြကို တုိက္ခိုက္မႈ အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေရာ ဒီကိစၥေတြကို ျပန္ၿပီးစဥ္းစားဖို႔၊ ရပ္တန္႔ဖုိ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေတာင္းဆိုမႈေတြ၊ ေျပာဆုိမႈေတြ လုပ္ခဲ့သလား။
ဦးရဲထြန္း ။ ။ လုပ္ၾကတယ္ဗ်။ လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာက မြန္ပါတီကထင္တယ္။ နံမည္အျပည့္အစံု မမွတ္မိဘူး။ မြန္က လႊတ္ေတာ္ကေနၿပီေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးဖို႔ဆုိၿပီး အဲဒီဟာကို အစိုးရကို တိုက္တြန္းတယ္။ တိုက္တြန္းတဲ့အခါၾကေတာ့ အဲဒီအဆိုက လႊတ္ေတာ္ကေန လက္ခံေဆြးေႏြးဖို႔ အဆင့္ေတာင္မွ မေရာက္လိုက္ ဘူး။ မေရာက္လိုက္ဘဲနဲ႔ လက္ခံမေဆြးေႏြးလိုက္ဘူး။ က်ေနာ့္ နားလည္ခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအေနနဲ႔ လက္နက္ကိုင္္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလက အမွန္တကယ္ေတာ့ လြန္ခဲ့ၿပီ။ သူတုိ႔က ေပးစရာ ရွိတာ ေပးခ်င္တာေတြကို ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံမွာပဲ အမွန္ပဲ ေပးခဲ့ၿပီ။ ေပးခဲ့ေတာ့ အဲဒီရဲ ႔ ရလဒ္ အျဖစ္က ၂၀၀၈ အေျခခံဖြဲ႔စည္းပံု ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာ ေပးထားတဲ့အတိုင္းကို လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက မေက်နပ္ၾကတာလည္း ပါမယ္၊ မယံုတာလည္းပါမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒါကို လက္မခံဘဲ။ ေနာက္တက္လာတဲ့ အစိုးရနဲ႔မွ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုၿပီး ေျပာေနတာ။ အမွန္တကယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တက္လာတဲ့ အစိုးရက သူတုိ႔ကို ဘာထပ္ၿပီး ေပးစရာ ရွိမလဲ။ သူတို႔က ဖြဲ႔စည္းပံု စည္းမ်ဥ္းက အသစ္စက္စက္ႀကီး ဆြဲထား တာမွ မၾကာေသးဘူး။ ေနာက္တခ်ဳိ ႔ကိစၥေတြဆုိရင္လည္း တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ နယ္ေျမလုတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးေတြေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဥပမာ ဝ က က်ေနာ္တုိ႔ ေနခဲ့တုန္းက ပန္ဆိုင္ရဲ ႔ အေနာက္ဘက္ျခမ္း နန္႔ခမ္ေခ်ာင္း နဲ႔ ေျမာက္ဘက္က နမ့္တင္ေခ်ာင္းရဲ ႔ ၾကားကို ဝနယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတာ။ အခု အစိုးရနဲ႔ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါၾကေတာ့ သူတုိ႔က နမ့္ခမ္ေခ်ာင္းရဲ ႔ ေတာင္ဖက္က ဗကပလက္ထက္ထဲက သူတုိ႔တပ္ေတြ လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ေဒသကို သူတုိ႔ ဝနယ္ထဲကို ထည့္ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။ အဲဒါမ်ဳိးေတြဆိုတယ္အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္ သိသေလာက္ အဲဒီေဒသေတြမွာက ရွမ္းရြာေတြပဲ ရွိတာ။ ရွမ္းေတြပဲ အေနမ်ားတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒါမ်ဳိးကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ဘယ္လိုမ်ဳိး ခြင့္ျပဳမလဲ။ အခု သူတုိ႔ရဲ ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမယ္ဆိုရင္ ဒီလုိပဲ ျပန္ေတာင္းေနရင္ ခြင့္ျပဳႏိုင္ပါ့မလား။ ဒီလုိကိစၥေတြလည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္ အဓိကျမင္တာက ယံုၾကည္မႈ ပါပဲ။ ယံုၾကည္မႈဆုိတဲ့အခါၾကေတာ့ ျပည္နယ္အစိုးရေတြ၊ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ေတြရဲ ႔ အခန္းက႑ကို အခုေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ျပည္ေထာင္စု အစိုးရကေနၿပီေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာထားတဲ့ အတုိင္း တန္းတူအခြင့္အေရးေတြ ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ယံုၾကည္မႈ တျဖည္းျဖည္းရလာပါလိမ့္မယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဦးရဲထြန္းရဲ ႔ လႊတ္ေတာ္အေတြ႔အႀကံဳကို တေခါက္ျပန္ဆက္ရေအာင္ပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးကာလမွာ ရွမ္းျပည္နယ္၊ သီေပါၿမိဳ ႔နယ္ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီးေတာ့ ဦးရဲထြန္းအေနနဲ႔ ဘာေတြမ်ား ေဆြးေႏြးတင္ျပႏိုင္ခဲ့ပါသလဲ။
ဦးရဲထြန္း ။ ။ က်ေနာ္ျမင္တာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီေဒသမွာ ေႏြစပါး စိုက္ခိုင္းတယ္။ ေႏြစပါးကိစၥရယ္။ စင္ေရႊလီဆိုတဲ့ စပါးတမ်ဳိး စိုက္ခိုင္းတဲ့ကိစၥရယ္၊ ေနာက္ၿပီး (၁၆) မိုင္ဂိတ္က ဆန္၊ ဂ်ဳံ၊ ပဲ တုိ႔ကို တားဆီး လုပ္ေနတဲ့ကိစၥရယ္၊ သီေပါနဲ႔ လာရိူးၾကားမွာ ၾကက္ေတြ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ခြင့္ မလုပ္ရေအာင္ ပိတ္ထားတဲ့ ကိစၥရယ္။ ေဒသလူထုအတြက္ အဲဒီ (၄) ခုကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားစာေပ သင္ၾကားခြင့္ရဖို႔တုိ႔၊ ဘာတုိ႔ကေတာ့ သင္ခြင့္ျပဳတယ္။ ဒါေပမဲ့လို႔ ေက်ာင္းမွာ ဗမာစာ အျပင္၊ ဒုတိယ ဘာသာအျဖစ္ သင္ဖုိ႔ရဖို႔အတြက္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ သူတုိ႔ခြင့္မျပဳေသးဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီဂိတ္ေတြ ပိတ္ၿပီးတားျမစ္တဲ့ကိစၥကေတာ့ အမွန္တကယ္ကေတာ့ ေဈးကြက္စီးပြားေရးကိစၥနဲ႔ မေလ်ာ္ညီ ပါဘူး။ မေလ်ာ္ညီတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔က ဒီလုိေတြ တားဆီးပိတ္ဆို႔တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္တို႔ ေဒသက ျပည္သူလူထုက ေစ်းႀကီးႀကီးေပးစားေနရတယ္။ ဟုိေအာက္ဘက္က ေဒသက စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္တဲ့ သူေတြက်ေတာ့ ေစ်းနည္းနည္းပဲရၿပီေတာ့ စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္ေရးအတြက္ ထိခိုက္တယ္ဆိုတဲ့ ေဈးကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ ပံုသ႑ာန္နဲ႔ပဲ က်ေနာ္က တင္ျပတယ္။ တင္ျပတဲ့အခါက်ေတာ့ လူႀကီးေတြက နားလည္တယ္။ နားလည္ေတာ့ သူတုိ႔က ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရဲ ႔ မိန္႔ခြန္းထဲမွာပါတယ္။ ဒီလုိ အတားအဆီးေတြကို ေနာင္ဆို မလုပ္ဖို႔ ၊ ဒါေတြကို ဥပေဒနဲ႔အညီ ဖြင့္ဖို႔ဆုိတာကို သမၼတက ေျပာသြားတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ့ ဦးရဲထြန္းတုိ႔ရဲ ႔ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြက လက္ေတြ႔ေဒသအတြင္းမွာ လက္ေတြ႔ လုပ္ငန္းစဥ္အေနနဲ႔ တကယ္တမ္း ျပန္လည္အေကာင္အထည္ေဖာ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္ေပါ့။ တကယ္လို႔မ်ား ဒီကိစၥကို ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာဖို႔ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္မေဖာ္ေတြကို ျပန္လည္ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔အတြက္ကို ဦးရဲထြန္းတုိ႔အေနနဲ႔ ဘယ္လို အစီအစဥ္ေတြ ရွိပါသလဲ။
ဦးရဲထြန္း ။ ။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကလည္း တခုဝန္ခံထားတာက တခ်ဳိ ႔နည္းဥပေဒ၊ ဥပေဒေတြက ေဈးကြက္ စီးပြားေရးစနစ္၊ အခု ႏိုင္ငံေတာ္က ခ်ီတက္မယ့္ ေဈးကြက္စီးပြားေရးစနစ္နဲ႔ မကိုက္ဘူး။ ေနာက္ အေျခခံ ဥပေဒေတြက ျပ႒ာန္းထားခ်က္ေတြနဲ႔လည္း မကိုက္ဘူး။ အဲဒါေတြကိုလည္း ျပင္သြားမယ္လို႔ ေျပာသြားတယ္။ ေျပာထားတဲ့အခါၾကေတာ့ အဲဒါကိုေတာ့ နည္းနည္းေလးေစာင့္ရမွာေပါ့။ လက္ေတြ႔ပိုင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဆီမွာ ေႏြစပါးက မေအာင္လို႔ တခ်ဳိ ႔ေနရာေတြမွာ နည္းနည္းေအးေတာ့ မစိုက္ခ်င္ဘူး။ မစိုက္ခ်င္တဲ့အခါ က်ေတာ့ စိုက္ရမယ္ဆုိၿပီး အလယ္အဆင့္ေလာက္ကေနၿပီး စိုက္ခိုင္းတယ္။ မစိုက္ဘူးဆုိရင္ ဖရဲက ကိုက္လို႔ ဖရဲစုိက္မယ္ဆုိလုိရွိရင္ ဖရဲ တစ္ဧကကို ဘယ္ေလာက္ေပးရမယ္ဆုိၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းတာေတြ ရွိတယ္။ တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ အဲဒါကို အထက္ကလည္း မသိဘူး။ မသိတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒါမ်ဳိးေတြကို က်ေနာ္တုိ႔က ေျပာေပးခြင့္ရေတာ့ အခု လယ္သမားေတြက မေပးရတဲ့အခါက်ေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာၾကတယ္။ အဲဒီလို အေျခခံက်တဲ့ ကိစၥေလးေတြ။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒါ လက္ေတြ႔ျဖစ္လာၿပီေပါ့။
ဦးရဲထြန္း ။ ။ လက္ေတြ႔ျဖစ္လာၿပီ။ ေပ်ာ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳေနၾကတယ္။ ၾကက္ဆုိရင္လည္း ေက်ာက္မဲဆိုတာ ၾကက္ေမြးတဲ့ေနရာ၊ ၾကက္ေမြးတဲ့ေဒသေကာင္း။ သူက ထြက္တဲ့ၾကက္အုိမေတြဆုိရင္ လားရူိးနဲ႔ တရုတ္ျပည္နယ္စပ္ကို တက္တာ။ တခါတခါ တရုတ္ျပည္ထဲကိုေတာင္ က်ေနာ္တုိ႔ ၾကက္သားက ထိုးေဖာက္ ေရာင္းရေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းက်တဲ့အခါေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ တႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က လားရိူး နဲ႔ သီေပါၾကားမွာ ၾကက္ေတြကို ပိတ္တယ္၊ ဖမ္းတယ္။ အဲဒီကိစၥေတြက ႏိုင္ငံေတာ္လူႀကီးေတြက မသိဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ အခုလႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေျပာလိုက္တဲ့အခါက်မွ အဲဒါကို စံုစမ္းစစ္ေဆးၿပီးမွ ဖြင့္ေပးလိုက္ ဒါ ေဈးကြက္ စီးပြားေရးစနစ္နဲ႔ မညီဘူးဆိုၿပီး ခ်က္ခ်င္း ႏွစ္ရက္သံုးရက္အတြင္း ပြင့္သြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေမြးျမဴးေရးသမားေတြက ဝမ္းသာလို႔ ။ အဲဒီလိုဟာမ်ဳိးေလးေတြေပါ့။ တခ်ဳိ ႔ဟာေတြက ႏုိင္ငံေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက မသိၾကဘူး။ အဲဒီလို ေျပာေပးတဲ့လူရွိမွ သူတို႔လည္း သိတာ။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ရဲ ႔ လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာေျပာတဲ့ ပထမဦးဆံုး မိန္႔ခြန္း ထဲမွာ အထူးသျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ ခ်ဳိ ႔ယြင္းမႈေတြ၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာမ်ဳိးကို ဝန္ခံေျပာၾကားသြားတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္သြားမယ္ဆိုတဲ့ ဂတိစကားတခ်ဳိ ႔လည္း ၾကားရပါတယ္။ ဒါက အရင္တုန္းကဆုိရင္လည္း ဥပမာ - ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသူရ ေရႊမန္း ဆိုရင္လည္း ဥပေဒအထက္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိေစရဘူးဆိုတဲ့ ဂတိစကားေတြေျပာခဲ့တာေတြ ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခု သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ ႔ အေျပာေတြဟာ အေျပာေလာက္နဲ႔ပဲ ရပ္သြားမလား၊ တကယ္လက္ေတြ႔ျဖစ္လာမလား။ ဘယ္ေလာက္အထိ ယံုၾကည္ကိုးစားထိုက္တယ္လို႔ ယူဆသလဲ။
ဦးရဲထြန္း ။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဦးေရႊမန္းတို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ကာလထက္ ယေန႔ကာလက ပိုၿပီးေတာ့ အေျခအေန ေကာင္းလာၿပီလို႔ ယူဆပါတယ္။ ဟိုတုန္းကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔က ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ ႔ ဥပေဒျပဳတဲ့ အာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အာဏာ၊ တရားစီရင္ေရးအာဏာကို ဒီလုိပိုင္ျခားၿပီး ခြဲျခားထားတဲ့ စနစ္က မရွိေသးဘူး။ အခုက က်ေနာ္တုိ႔က အဲဒီကဟာကို ပိုင္ပိုင္ျခားျခား တာဝန္ခြဲထားလိုက္ၿပီ။ ဒီလုိ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားတဲ့ ကိစၥေတြရိွတယ္ဆိုတာကိုလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဝန္ခံတယ္။ အဲဒီကိစၥကို က်ေနာ္တို႔က လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေထာက္ျပတဲ့အခါၾကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေထာက္ျပတာေတာင္မွ သက္သက္ညွာညွာနဲ႔ သက္သက္သာသာနဲ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းရွိတယ္။ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ ေျပာလိုက္တဲ့အခါက်မွ ဒီလုိ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ ေတြက တဦးခ်င္းကို ထိခိုက္ရံုမက တိုင္းျပည္နဲ႔ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ဳိးကိုပါ သိကၡာထိခိုက္ေစပါတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ တို႔က သိပ္သေဘာက်တာေပါ့။ ဒါက တကယ္ကို အဲဒီအတုိင္းျဖစ္ေနတာေလ။ အဲဒီေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္ဖို႔၊ မေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုတာက က်ေနာ္တုိ႔ေအာက္ေျခမွာ ဒီမုိကေရစီေဘာင္အတြင္းမွာ ပါဝင္ေနတယ္။ ပထမဦးဆံုး ပါဝင္ေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ၊ ေနာက္ မီဒီယာေတြ၊ သမဂေတြ - လယ္သမားသမဂ၊ အလုပ္သမား သမဂ၊ ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္း စတဲ့ အဲဒီလုိ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ ႔ အခန္းက႑ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ဆိုင္တယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ေတြလည္း က်ေနာ္တုိ႔က ဖြဲ႔စည္းခြင့္ေပးရမယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ေတြရဲ ႔ ေျပာခြင့္ ဆုိခြင့္ေတြလည္း ေပးရမယ္။ အားလံုးဝိုင္းၿပီး ႀကိဳးစားရမွာေပါ့။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး တေယာက္တည္း ကေနၿပီးေတာ့ သူက ဒီလုိျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္ဆိုတာနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ့ ႏိုင္ငံတဝွမ္းမွာ တကယ့္ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္ေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း ဆိုင္ရာ ခ်ဳိ ႔ယြင္းမႈ၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြကို ပေပ်ာက္သြားဖို႔ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ဘယ္ကေန စလုပ္ရမလဲ။
ဦးရဲထြန္း ။ ။ ဘယ္ကေန စလုပ္ရမလဲဆိုလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ ပထမဦးဆံုးေတာ့ သူတုိ႔ အထက္ကေန စလုပ္ဖို႔ လုိတယ္။ အထက္ပိုင္းကေန စၿပီးေတာ့ လုပ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔က က်ေနာ္ဆိုလို႔ရွိရင္ အဲဒီကိစၥေတြ ေျပာတိုင္း ဝန္ထမ္းေတြ လစာမလံုေလာက္တဲ့ကိစၥကို စဥ္းစားမိေတာ့ က်ေနာ္က စိတ္ထဲမွာ သနားတယ္။ တဖတ္သတ္က်မလား - က်ေနာ္တုိ႔ ေျပာလိုက္ဆိုလိုက္တဲ့အရာက တဖတ္သတ္ျဖစ္သြားမလားလို႔ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းေတြကိုလည္း လစာ လံုလံုေလာက္ေလာက္ျဖစ္ေအာင္ တုိးေပးဖို႔လည္း လိုတယ္။ ေနာက္ အထက္ကလည္း စၿပီးေတာ့ စံျပအေနနဲ႔ ေနျပဖို႔လည္း လိုတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါက်မွ ျပည္သူ လူထုကိုလည္း ဝန္ထမ္းေတြက စားဝတ္ေနေရး လံုလံုေလာက္ေလာက္ေပးထားတယ္။ ျပည္သူလူထုကလည္း ေပးသင့္ေပးထိုက္တဲ့ အခြန္ေတြေဆာင္ဖို႔ လိုတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက အေရွ ႔ေတာင္အာရွမွာ အခြန္နဲ႔ GDP အခ်ဳိးက အနိမ့္ဆံုးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခြန္မေဆာင္ၾကဘူး။ မေဆာင္တဲ့အခါက်ေတာ့ အစိုးရ ကလည္း အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အခြန္ေဆာင္ဖို႔အတြက္ ထိေရာက္တဲ့ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒေတြကလည္း မရွိေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခြန္မေဆာင္လို႔၊ အခြန္ေရွာင္လို႔ တရားစြဲတဲ့အမႈဆုိရင္ က်ေနာ္ သိသေလာက္ တစ္မႈမမွ မရွိေသးဘူး။ အဲဒီလုိ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ဝန္ထမ္းေတြကို သက္ညွာလုိ႔ ဝန္ထမ္းေတြရဲ ႔ ဘဝကိုသိလုိ႔ တုိးေပးမယ္၊ တုိးေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ တခါ ေငြေဖါင္းပြမႈက ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္လာတယ္။ အဲဒီျပႆနာကလည္း ရွိေနတယ္။ ရွိေနေတာ့ ဒါကိုလည္း က်ေနာ္တို႔က ေျဖရွင္းႏုိင္မွရမွာ။ အဲဒီလုိ မဟုတ္လုိ႔ရွိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က သမင္ေမြးရင္ က်ားစားရင္ေပ့ါ။ တိုးလုိက္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက ေဖါင္းပြလာလုိက္။ လစာတုိးေပးလိုက္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက ေဖါင္းပြလာလုိက္ ဒီသံသရာက မဆံုးေတာ့ဘဲ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားတဲ့ဟာလည္း တိုက္ဖ်က္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
