ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ ႔ ထံုစံအတိုင္း တပ္တြင္း ရာထူးအေျပာင္းအလဲေတြကို တရားဝင္ေၾကညာျခင္း မရွိေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးႀကီးသန္းေရႊ၊ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးႀကီးေမာင္ေအး နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေရႊမန္း အပါအဝင္ ထိပ္တန္းအရာရွိေတြ အားလံုးနီးပါး စစ္တပ္ရာထူးမ်ားမွ အၿငိမ္းစားယူၿပီး ဒုတိယ မ်ဳိးဆက္သစ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ရာထူးတာဝန္မ်ား လႊဲေပးခဲ့ၿပီးလို႔ ၾသဂုတ္လ (၂၇) ရက္ေန႔က သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ႏိုဝင္ဘာလ (၇) ရက္ေန႔ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြ တင္သြင္းရမယ့္ ေနာက္ဆံုးေန႔ တနလၤာေန႔၊ ၾသဂုတ္လ (၃၀) ရက္ေန႔ မတိုင္မီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ လူဝတ္လဲတာလို႔လည္း ဆုိၾကပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ျခင္းက ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္က တပါတီစံနစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း၊ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဆန္ယု စတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အရပ္သားအသြင္ေျပာင္းၿပီး ပါတီမွာ ေနရာယူတာနဲ႔ အလားသ႑ာန္တူတယ္လို႔လည္း သံုးသပ္မႈေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လန္ဒန္ အေျခစိုက္ ဝါရင့္သံတမန္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ကေတာ့ ၁၉၇၄ နဲ႔ လက္ရွိ ၂၀၁၀ အေျခအေန ႏွစ္ရပ္မွာ ကြဲျပားမႈေလးေတြ ရွိေနပါတယ္လို႔ ေျပာဆိုပါတယ္။
ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ ။ ။ အန္ကယ္တို႔လည္း အစတုန္းက ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ထမ္းလုပ္ေတာ့ သူတို႔နဲ႔ အဓိက ေနထိုင္ဆက္ဆံေတြ႔ဘူးတာၾကရင္ျဖင့္ ၁၉၇၄ ေျပာင္းလဲပံုစံနဲ႔ အခုပံုစံနဲ႔က တူတာေတြလည္းရွိတယ္၊ မတူတာကြဲျပားေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဦးေနဝင္းအေနနဲ႔ က ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ သူအေနနဲ႔က ဘာမွျပႆနာ မရွိဘူး။ သူ႔အေနနဲ႔ တပ္ကို ႏိုင္ႏိုင္ႏွင္းႏွင္း ကိုယ္တြယ္ထားတယ္။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကိုလည္း သူ႔ရဲ ႔ လူယံုေတာ္ကိုလည္း ခန္႔ထားၿပီးထား။ သူ႔အေနနဲ႔ ပါတီဥကၠဌ ဆင္းလုပ္ရင္လည္း ဘာမွ အတြင္းထဲမွာ ျပႆနာမရွိဘူး။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ကာလမွာက သူတို႔က အစကတည္းက ကတိေပးထားတယ္ - တိုင္းျပည္အာဏာကို လႊဲေပးမယ္ဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ကတည္းက မလႊဲေပးဘဲ ကိုင္လာတာကေတာ့ၾကာၿပီ။ သူတို႔မွာက အဓိက ပထမထြက္သြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫႊန္႔က road map ဆိုၿပီး ဆြဲသြားတဲ့ လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္အရ လုပ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ လုပ္ေနတဲ့ အထဲမွာလည္း သူတို႔ရဲ ႔ စီမံကိန္းက ဘာမွေရေရရာရာ မရွိဘူး။ ကစင့္ကလ်ားနဲ႔ အခုမွ အသက္ (၅၅) ႏွစ္ စစ္ဗိုလ္ေတြကို အစားထုိးတာတို႔ ဘာတို႔ဆိုေတာ့ ကေမာက္ကမနဲ႔ တိုင္းျပည္ေတာ့ ဒီထက္နာစရာ အေၾကာင္းရွိတယ္လို႔ ျမင္တယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒီေနရာမွာ ေစာေစာက ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ ေျပာတဲ့အထဲမွာ ဦးေနဝင္းလက္ထက္တုန္းက ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တုန္းက အလားတူပဲ စစ္တပ္မွ အနားယူၿပီး ျမန္မာဆိုရွယ္လစ္ပါတီရဲ ႔ ပါတီဥကၠဌႀကီးအျဖစ္ ရာထူးယူတယ္။ အခု ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္ျမင္တဲ့ ျခားနားခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးႀကီးသန္းေရႊအေနနဲ႔ စစ္တပ္ရာထူးမွ အနားယူၿပီးေတာ့ ဘယ္ပါတီရဲ ႔ ဥကၠဌႀကီးရဲ ႔ ရာထူးကို သူယူမလဲ ဆိုတာ ကြာျခားခ်က္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာလား။
ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ ။ ။ အခုက သူတို႔အေနနဲ႔ ပါတီဆိုတာေထာင္ရတာ။ ပါတီဆိုတာကလည္း ဦးေနဝင္းေခတ္တုန္းကေတာ့ အကုန္လံုးကို စံနစ္တက် ေကဒါေတြေမြးတယ္၊ ေကဒါသင္တန္းေတြပို႔တယ္။ ဗဟုိႏိုင္ငံေရးသိပံၸေက်ာင္းပုိ႔တယ္၊ ပါတီယူနစ္ေတြ ဖြဲ႔တယ္။ သူက က်က်နန အေျခတက် ရပ္ကြက္ေကာင္စီကအစ ၿမိဳ ႔နယ္ေကာင္စီ၊ တုိင္းေကာင္စီ အဆင့္ဆင့္ေရြးတယ္။ အခုဟာက သူတို႔က ေလာေလာဆယ္ ပါတီကလည္း လူမႈေရးအသင္းကို ပါတီေျပာင္းလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္ (၃၀) ရက္ေန႔ဆုိရင္ ေနာက္ဆံုး ဘယ္သူက ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မလဲဆိုတာကို သူတို႔အေနနဲ႔ တက္သုတ္ရိုက္ၿပီး၊ စီမံခ်က္ေတြ မရွိဘူးဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။ အင္မတန္မွ ကြာျခားတယ္။ သူတို႔ လုပ္ေနတာက ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကစလို႔ဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) နီးနီး လုပ္လာေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ သူတုိ႔လုပ္ရပ္ေတြက အင္မတန္မွ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္၊ တပ္တြင္းမွလည္း ထိန္းလို႔ရမလား။ အျပင္မ်ာလည္း သူတို႔ ႏိုင္မလား။ သူတို႔ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ပံုစံျဖစ္လာမလား ဆိုတာေတြက အင္မတန္မွ တြက္ရခက္တဲ့ ကိစၥေတြပါ။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အခု စစ္တပ္က ေထာက္ခံထားတယ္၊ စစ္တပ္က အနားယူထားတဲ့ လူေတြ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အေရြးခံတဲ့ပါတီက ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရွိတာကေတာ့ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးလို႔ သူတို႔ေခၚတဲ့ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ ျဖစ္တယ္။ ဒီ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီအေနနဲ႔က ဟိုအရင္တုန္းက ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ေတြတုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ ျမန္မာဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီနဲ႔ ဒီ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီရဲ ႔ ကြာျခားခ်က္ - ဒါက လမ္းစဥ္တခုပဲ ကြာျခားတာလား၊ ဒီႏွစ္ခုကို ဘယ္လို ႏိႈင္းယွဥ္လို႔ ရႏိုင္သလဲ။
ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ ။ ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီတုန္းက အခု ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီမွာ ဘာမွေက်ာရိုးမရွိဘူး။ ဦးေနဝင္းလုပ္ခဲ့တုန္းက ဘာေျပာေျပာ ဆိုရွယ္လစ္စံနစ္ကို ယံုၾကည္တာ မယံုၾကည္တာထား။ ဒါေပမဲ့ ယံုၾကည္တဲ့လူေတြက ပါတီထဲကို ဝင္လာတယ္။ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေတြ ရွိလာတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္စံနစ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း ဆိုရွယ္လစ္စံနစ္ကေတာ့ ဘာေျပာေျပာ ေရပမ္းအစားဆံုးစံနစ္ ျဖစ္ေနခ်ိန္။ သူလုပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆိုရွယ္လစ္စံနစ္ဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ၿပိဳပ်က္သြားမွာရွိတယ္။ ဒီေခတ္မွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဘယ္ပါတီမွ မူဝါဒမရွိဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္လည္း မေျပာရဲဘူး၊ ဆုိရွယ္လစ္လည္း မေျပာရဲဘူး။ အရင္းရွင္လည္း မေျပာရဲဘူး။ အခုက သူတို႔ေျပာေနတာက ေထာင္သမွ်ပါတီ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး၊ စီးပြားေရး ျဖစ္ေနတယ္။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးဆိုတာကလည္း အင္မတန္ လြယ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ ေစ်းကြက္ထဲမွာ ပစၥည္းတခုခုကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ေရာင္းႏိုင္တဲ့အရာကိုမွ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးလို႔ ေခၚႏိုင္တယ္။ တရုတ္ျပည္ႀကီးေတာင္မွ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို ပီပီျပင္ျပင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ မူဝါဒ လုံးဝမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ အကုန္လံုးက လံုးဝ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတယ္။ ဝင္မယ့္ပါတီေတြကလည္း ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတယ္။ ႀကံ့ခိုင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီကလည္း အခုမွ ဥကၠဌက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ခန္႔ထားလိုက္၊ ေနာက္ သူထက္ႀကီးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက ရာထူးက ထြက္လိုက္နဲ႔ ဘယ္သူက ဥကၠဌ လုပ္မလဲဆိုတာ သူတုိ႔မွာ ဘာမွ အစီအရင္မရွိ ကစင့္ကလ်ားျဖစ္ေနတယ္လို႔ ထင္တယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အရင္တုန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ျမင္တာကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း က စစ္တပ္ရာထူးကေန အၿငိမ္းစားယူၿပီးေတာ့ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ပါတီရဲ ႔ ဥကၠဌႀကီးအျဖစ္ ရာထူးယူတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ တဖက္က ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ စစ္တပ္ထဲမွာဆိုရင္ ရွိသမွ် စစ္သားေတြအကုန္လံုး စစ္တပ္အရာရွိႀကီးေတြ အကုန္လံုးက ျမန္မာဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီဝင္ေတြႀကီးပဲ။ ဆုိေတာ့ သူအေနနဲ႔ စစ္တပ္ရာထူး မရွိေတာင္မွ စစ္တပ္ထဲက အရာရွိႀကီးေတြ အၾကပ္တပ္သားေတြကို ပါတီဥကၠဌႀကီးအေနနဲ႔ ၾသဇာအာဏာ ေပးႏိုင္တယ္။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာက ျပည္ခိုင္ၿဖိဳး ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီအေနနဲ႔ စစ္တပ္က တျခားဆီျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးႀကီးသန္းေရႊ အေနနဲ႔ စစ္တပ္ရာထူးကို အနားယူလိုက္ၿပီးဆိုရင္ စစ္တပ္မွာ အခုလက္ရွိ က်န္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအေပၚကို ေရရွည္မွာ ၾသဇာလႊမ္းမိုး ရွိႏိုင္ပါေတာ့မလား။
ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ ။ ။ လံုးဝ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ စစ္တပ္မွာ ဘာပဲေျပာေျပာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း ဆိုတာက ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္မွာ ပါလာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔နဲ႔ တန္တူလုပ္လာတယ္။ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲမွာ ပါလာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္။ သူေနာက္ပိုင္းမွာ ဆိုရွယ္လစ္နဲ႔။ ဘာပဲေျပာေျပာ မေအာင္ျမင္ေပမဲ့ ပါတီက ထြက္ၿပီးေတာင္ နအဖေခတ္ေရွ ႔ပိုင္း (၅) ႏွစ္ေလာက္မွာ သူ႔ၾသဇာ ရွိခဲ့ေသးတယ္။ အခုဟာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးႀကီးသန္းေရႊ အေနနဲ႔က သူမွာက ဘာမွ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မရွိဘူး။ သူျဖစ္လာတဲ့ဟာကလည္း ခပ္ရိုင္းရုိင္း ေျပာရရင္ေတာ့ မလုပ္မရႈပ္ မျပဳတ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနၿပီး စစ္တပ္ထဲမွာ ရာထူး တက္လာတာက လြဲၿပီးေတာ့ တိုက္ခိုက္ေရး အေတြ႔အႀကံဳလည္းမရွိဘူး၊ စီးပြားေရး အေတြ႔အႀကံဳလည္း မရွိဘူး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေတြ႔အႀကံဳလည္း မရွိဘူး။ သူအေနနဲ႔ကေတာ့ အေစာကေျပာသလို စစ္တပ္ထဲက လူေတြလည္း သူကို ဆရာႀကီးလို႔၊ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးလို႔ တင္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း လည္း မရွိဘူး။ အရည္အခ်င္းကေတာ့ အေတာ္ကြာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒါေပမဲ့လည္း က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ အတိအက်ေတာ့ ေၾကညာခ်က္ေတြလည္း မထုတ္ေသးေတာ့ မသိရေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း က်ေနာ္တို႔ရတဲ့ သတင္းေတြအရဆုိရင္ စစ္တပ္ထဲမွာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အေရးႀကီးတဲ့ ေနရာေတြမွာ သူခ်န္သြားတဲ့ လူေတြကေတာ့ သူရဲ ႔ လက္ေရြးစင္ေတြႀကီး။ DSA အပတ္စဥ္ (၁၈) (၁၉) က လက္ေရြးစင္ေတြေပ့ါ။ အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရျမင့္ေအာင္ တို႔လို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေတြကို ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ရာထားသြားတဲ့ သတင္းေတြလည္း ထြက္ေနတယ္ေလ။ ဒီလူေတြက သူအေပၚကို ထာဝရ ၾသဇာခံမယ့္ လူေတြ မဟုတ္ဘူးလား။
ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ ။ ။ က်ေနာ္တို႔အျမင္ကေတာ့ လံုးဝၾသဇာ ခံမယ့္လူေတြလည္း မျမင္ဘူး။ ပညာအရည္အခ်င္းကလည္း တက္လာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ဗိုလ္သင္တန္း အမတ္စဥ္ (၉) က ဆင္းလာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးႀကီးသန္းေရႊ တို႔နဲ႔ဆိုရင္ အရည္အခ်င္းက အေတာ္ကြာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊ က သူ႔ရဲ ႔ သင္တန္းအပတ္စဥ္ (၉) တုန္းကလည္း အင္မတန္မွလည္း ေနာက္ဆံုးက ေမွးၿပီးလိုက္လာၿပီး ခပ္ရိုင္းရိုင္း ေျပာရရင္ best cadet မဟုတ္ဘူး ေနာက္ဆံုးက cadet ျဖစ္တယ္။ အခုက စစ္တကၠသိုလ္က ဆင္းလာတဲ့ ဗိုလ္ေတြဆိုရင္ အရည္အခ်င္းက အျပည့္အဝ အဖက္ဖက္က ေလ့လာၿပီးၿပီ - အဂၤလိပ္စာ၊ ႏိုင္ငံတကာစာ ဒီဂရီတခု ရေအာင္ စစ္တကၠသိုလ္မွာ ေလ့လာ လာတာ။ ၾကာလာလို႔ရွိရင္ေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ သူတုိ႔ကို ထိန္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ သူတုိ႔ အေတြးအေခၚနဲ႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးႀကီး သန္းေရႊ အေတြးအေခၚက သိပ္ကြာေနၿပီ။ က်ေနာ္အေနနဲ႔ ျမင္တာကေတာ့ သူကိုေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ ခဏအေနနဲ႔ေတာ့ တစ္လ ႏွစ္လ သံုးလေလာက္ေတာ့ ရုိေသရင္ ရုိေသမယ္။ ၾကာလို႔ရွိရင္ေတာ့ ရိုေသမယ့္ အပိုင္းေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ တက္လာတယ္ဆိုတာ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးအတြက္ အေကာင္းဘက္က ရႈျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆပါသလား။
ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ ။ ။ ဒါက သူတုိ႔အေပၚမွာ တည္တယ္။ သူတုိ႔အေပၚမွာတည္တယ္ဆိုတာ ဘာပဲေျပာေျပာ တရုတ္ျပည္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ တရုတ္ျပည္မွာ တက္လာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက လူေတြက အင္ဂ်ီနီးယားေတြ၊ အတတ္ပညာရွင္ေတြ။ အခု ဘာပဲေျပာေျပာ စစ္တပ္တကၠသိုလ္က ေမြးထုတ္လိုက္တဲ့ လူေတြအေနနဲ႔က ကမာၻႀကီးကို ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီးေတာ့ ျပန္စဥ္းစားလို႔ရွိရင္ သူတို႔ရဲ ႔အေပၚမွာ မူတည္တယ္။ ေခတ္ေနာက္မက်န္ခ်င္လို႔ရွိရင္ အေဟာင္းေတြကို ပယ္ၿပီး အသစ္သစ္ေတြကို ယူၿပီး နည္းပညာေခတ္ကို အမွီလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တိုးတက္ႏိုင္မယ့္ အေျခအေနရွိမယ္။ အဲဒါကို ေနာက္ခိုင္းၿပီး ပေဒသရာဇ္စံနစ္ကို တပ္ထဲက ပံုစံအတိုင္း စစ္ဗိုလ္ႀကီးက ေအာက္ကစစ္သားကို လူစာရင္းမွ မသြင္းတာ - အဲဒီ ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တပ္ကလည္း ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီမုိကေရစီလမ္းလည္း ေပၚလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အေရးႀကီးတာက သူတို႔ေျပာင္းဖို႔လိုတယ္။ သူတို႔က လူငယ္ေတြ ဖတ္ႏိုင္တယ္၊ ေလ့လာႏိုင္တယ္၊ ေလ့လာမႈေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။ အေျခခံအားျဖင့္ စစ္တကၠသိုလ္က အနည္းဆံုး BSc, BA တို႔ ဘဲြ႔ေတြ ရလာတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြ။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူတုိ႔အေျခအေနက ေျပာင္းလႊဲလာႏိုင္တဲ့ အေျခအေနေတာ့ ရွိပါတယ္။
