ဒီတပတ္ ျမန္မာ့အေရး ေဆြးေႏြးခန္းအစီအစဥ္မွာ ဒီမုိကေရစီအသြင္ေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ကုလသမဂၢ နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ ႔ အခန္းက႑နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး UNICEF ကုလသမဂၢ ကေလးမ်ားရန္ပံုေငြအဖြဲ႔ရဲ ႔ တရုတ္ႏိုင္ငံဆုိင္ရာ ဌာေနကိုယ္စားလွယ္တာဝန္အပါအဝင္၊ ကုလသမဂၢမွာ ႏွစ္ေပါင္း နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာေဒၚရင္ရင္ႏြယ္ ကို VOA က ေဒၚခင္မ်ဳိးသက္က ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားပါတယ္။
ေဒၚခင္မ်ဳိးသက္ ။ ။ ဆရာမေဒၚရင္ႏြယ္ အခု က်မတုိ႔ VOA ကို လာေရာက္ၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးေပးတဲ့အတြက္ အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ပထမဦးဆံုး ဆရာမေဒၚရင္ႏြယ္က တရုတ္ႏုိင္ငံမွာ UNICEF ရဲ ႔ ဌာေနကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ ကုလသမဂၢမွာလည္း နွစ္အၾကာဆံုး (၂၁) ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာပါ။ တရုတ္ႏိုင္ငံမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုလသမဂၢရဲ ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ၊ ကုလသမဂၢနဲ႔ တရုတ္အစိုးရ ဆက္ဆံတာေတြ၊ ဒီၾကားထဲမွာ အေျခအေနေတြ က်မတုိ႔ နည္းနည္းသိပါရေစ။
ေဒါက္တာေဒၚရင္ရင္ႏြယ္ ။ ။ ကုလသမဂၢက တရုတ္ႏိုင္ငံကို UNOHCHR လို႔ေခၚတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ကို တရုတ္ျပည္မွာ ရံုးေထာင္ခြင့္ေတာင္းတယ္။ တရုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံက အစိုးရက မေပးဘူး။ အဲဒါတခ်က္။ လံုးဝမေပးဘူး။ လာလို႔ေတာ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေပးဘူး။ ေနာင္တခုက ခ်င္းဟိုင္၊ စက္ခၽြမ္တို႔မွာ ငလ်င္ျဖစ္ေတာ့ က်မ ေရွ ႔ဆံုးက။ အဲဒီမွာ ဘာေတြ႔ရလဲဆိုေတာ့ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ ကိုင္တြယ္ခဲ့တာ၊ ရွင္က်န္လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပဋိပကၡ ျဖစ္တာေတြေကာ က်မတို႔သြားတယ္။ သြားခ်င္တိုင္းသြားလို႔ မရဘူး။ အစိုးရ ခြင့္ျပဳခ်က္မပါဘဲ သြားလို႔မရဘူး။ လံုးဝေလယာဥ္ပ်ံေပၚေတာင္ တက္ခြင့္မရွိဘူး။ အစိုးရ ခြင့္ျပဳခ်က္မပါဘဲ။ တရုတ္အစိုးရကလည္း ရွင္းလင္းျပတ္သားပါတယ္။ သူ လံုးဝေပးမသြားတဲ့ေနရာေတြကို သြားလို႔မရဘူး။ လံုၿခံဳေရးအရျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံရဲ ႔ ဂုဏ္သိကၡာက်မွာ စိုးလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဥပမာ ၿပိဳသြားတဲ့ ေက်ာင္းေတြဘာေတြကို ေနာက္ပို္င္း ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို ဓါတ္ပံုကို ေပးမရိုက္ေတာ့ဘူး။
ေဒၚခင္မ်ဳိးသက္ ။ ။ ဆရာမက အင္ဒိုနီးရွားမွာလည္း ဆူနာမီငလ်င္ မလႈပ္ခင္ကတည္းက အဲဒီမွာ (၅) ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာုက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာပါ။ ဆိုေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားအစိုးရနဲ႔ ကုလသမဂၢနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ေဆာင္ရြက္တဲ့ အေျခအေနေလးေတြ နည္းနည္းေတာ့ ရွင္းျပေပးပါ။
ေဒါက္တာေဒၚရင္ရင္ႏြယ္ ။ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဒီဇင္ဘာ (၂၆) ရက္၊ ၂၀၀၄ မွာ ဆူနာမိ ျဖစ္တုန္းက က်မ အင္ဒိုနီးရွားမွာ UNICEF ဝန္ထမ္း နံပတ္ (၂) ေနရာမွာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိိန္တုန္းက ေဒၚခင္မ်ဳိးသက္လည္း ၾကားဖူးပါလိမ့္မယ္။ အားလံုးပဲ ပ်က္ဆီးသြားတယ္။ ရံုးေတြ၊ လူေတြက သိန္းနဲ႔ခ်ီ ေသတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက အင္ဒိုနီးရွားအစိုးရ က ရွင္းရွင္းေျပာရင္ တရုတ္ေလာက္ေတာင္ မခ်မ္းသာပါဘူး။ မခ်မ္းသာေတာ့ ေရေဘးဒုကၡသည္ေတြ ေနဖို႔အတြက္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြ ေဆာက္ေပးတယ္။ ေဆာက္ေပးေတာ့လည္း သူ႔အေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေဆာက္ေပးတယ္။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေပါ့။ သစ္သားနဲ႔ သြပ္မိုးေတြပါနဲ႔။ အခိုင္အမာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ယာယီဒုကၡသည္စခန္းဆိုၿပီ။ အဲဒီမွာ ဗမာျပည္မွာ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ UNHCR ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာအဖြဲ႔က ေျပာတယ္ - ဒီဟာေတြဟာ အင္ဒိုနီးရွား ေဆာက္တာက မေကာင္းဘူး။ ဒါ သူတုိ႔ ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းနဲ႔ မမီွဘူးတဲ့။ ဒုကၡသည္ေတြ ဒီမွာေနဖုိ႔ မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဘာညာဆိုၿပီး ကန္႔ကြက္တယ္။ အျပစ္ရွာတယ္။ အဲဒီေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားအစိုးရက ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ သူကေျပာတယ္ ဒါ ငါတုိ႔တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဆာက္တာ။ ေနာက္ၿပီး UNHCR ဆိုတာလည္း ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ပဲ ဆိုင္တဲ့အတြက္ တကယ္ေတာ့ အဂၤလိပ္လို တိတိက်က်ေျပာမယ္ဆိုရင္ Refugee နဲ႔ ဆိုင္တဲ့အတြက္ - Refugee ဆိုတာ ဒီျပင္ႏုိင္ငံကလာတဲ့ ဒုကၡသည္ကို ေျပာတာ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ေရေဘးဒုကၡသည္ကို Refugee လို႔ အဂၤလိပ္လို မေခၚဘူး။ အဲဒီေတာ့ ခင္မ်ားတို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ ခင္မ်ားတို႔ထြက္ဆိုၿပီး တႏွစ္ေလာက္ ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေနာက္တခ်က္က အာခ်ဲလ္ျပည္နယ္မွာ ဆူနာမီ မျဖစ္ခင္ေလးမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အႏွစ္ (၃၀) ေလာက္ စစ္ျဖစ္တယ္။ စစ္ျဖစ္ေတာ့ စစ္ျဖစ္တဲ့ ေနရာေတြကို သြားခ်င္တိုင္း သြားလို႔မရဘူး။ က်မတို႔အေနနဲ႔ ကေလးသူငယ္ေတြအတြက္ ေဆးေတြပို႔တာ၊ ေဆးေတြသိုေလွာင္ထားဖို႔ ေရခဲေသတၱာပို႔တာတုိ႔ ဒါေတြအတြက္ေတာ့ သူတုိ႔ ခြင့္ျပဳတယ္။ သတင္းေထာက္တုိ႔ဘာေတြ ခြင့္မျပဳဘူး။ UN ကိုလည္း ခြင့္မျပဳဘူး။ အဖြဲ႔တုိင္းကိုလည္း ခြင့္မျပဳဘူး။
ေဒၚခင္မ်ဳိးသက္ ။ ။ အဲဒီအခ်ိန္က အစိုးရ။ အစိုးရရဲ ႔ အႀကံေပးအေနနဲ႔ လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီက ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ လုပ္ရတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေလး နည္းနည္းေျပာျပေပးပါ။ ဒီဟာလုပ္ရကိုင္ရတဲ့အေန။ ကုလသမဂၢ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ လုပ္ရတာနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လုပ္ရတာ ဘာကြာလဲ။ သိခ်င္လို႔ပါ။
ေဒါက္တာေဒၚရင္ရင္ႏြယ္ ။ ။ က်မအေနနဲ႔ ျမန္မာပညာရွင္အေနနဲ႔ အစိုးရကို အႀကံေပးတဲ့အဖြဲ႔မွာ ဥကၠ႒လုပ္တာ။ ေရႀကီးေရလွ်ံ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တရုတ္အေတြ႔အႀကံဳ၊ ဆူနာမီ ရွစ္ႏိုင္ငံ အေတြ႔အႀကံဳ။ ေနာက္ အင္ဒိုနီးရွားအေတြ႔အႀကံဳ ဒါေတြပါရွိေတာ့ အဲဒီတုန္းက က်မကို ဥကၠ႒အေနနဲ႔ ခန္႔လိုက္တာ။ အႀကံေပးအဖြဲ႔ ဥကၠ႒ ေရႀကီးေရလွ်ံ။ အဲဒီမွာ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ကမာၻ႔ဘဏ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ လုပ္တယ္။ သူတုိ႔က လုပ္တာေတာ့ ေစတနာေကာင္းပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား။ အထူးသျဖင့္ UNDP က ေတာ္ေတာ္ေလး ေစတနာ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအေၾကာင္း မသိတာေတြ အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ အမွားေတြ ေရးတာေတြပါတယ္။ က်မတို႔သာ မရွိဘူးဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္မွားယြင္းမယ္။ ဥပမာတခ်က္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ သူတုိ႔ကေျပာတယ္ တုတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ရမ္းၿပီး ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြက ေရတို႔ေျမတုိ႔ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိဘူးတဲ့။ အဲဒီေတာ့ က်မေျပာတယ္ -- ဒါ ဘယ္ကလာလဲ။ “ဟုတ္ဘူးတဲ့ .. ဒီဥပေဒကို စာတမ္းတခုကတဲ့။” စာတမ္းကို က်မ သြားၾကည့္ေတာ့ ဒါက အဂၤလိပ္မတေယာက္ ေရးထားတာ။ Oxfarm က အဂၤလိပ္မတေယာက္ ေရးထားတာ။ သူက မင္းဘူးဘက္ကိုသြားၿပီး လူေတြ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြလုပ္ၿပီး အဲဒီလိုေရးတယ္။ ခက္တာက သူ အင္တာဗ်ဴးလုပ္တဲ့လူေတြာအားလံုးက ဆင္းရဲတဲ့ မိန္းမ၊ ေယာက်္ား တေယာက္မွ ေျမမပိုင္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီလိုဟာမ်ဳိး။
ေဒၚခင္မ်ဳိးသက္ ။ ။ မၾကာေသးခင္ကပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ကုလသမဂၢ အထူးကုိယ္စားလွယ္ မစၥယန္ဟီလီ လာတယ္။ လာၿပီးေတာ့ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ - ဒီအစိုးရလက္ထက္မွာ လာၿပီးေတာ့ ျပန္သြားတဲ့အခါမွာ အစီရင္ခံစာေရးတယ္။ ေရးတာကို လႊတ္ေတာ္မွာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ ႔ကဆုိရင္ ရခိုင္ဘက္ကဆိုရင္ ဘူးသီးေတာင္ဘက္က ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္ကဆိုရင္ ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ လုပ္ပံုကိုင္ပံုက ေဒသတြင္းမွာ စိတ္ဝမ္းကြဲျပားမႈေတြ ျဖစ္ေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေနာက္ဆိုမလာဖို႔ေတာ့ ေတာင္းဆိုတဲ့အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။ ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲ လုပ္ပံုကိုင္ပံုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာမကိုယ္တိုင္ အေတြ႔အႀကံဳ အဲဒါေလးေတြကို နည္းနည္းေျပာျပေပးပါ။ ဆရာမအေနနဲ႔ ဘယ္လိုျမင္လဲ ကုလသမဂၢရဲ ႔ အခန္းက႑။
ေဒါက္တာေဒၚရင္ရင္ႏြယ္ ။ ။ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကုလသမဂၢ အထူးကုိယ္စားလွယ္ေတြရဲ ႔ အခန္းက႑ကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒီကမာၻမွာ UN မွာ (၁၉၂) ႏိုင္ငံ ရွိပါတယ္။ (၁၉၂) ႏိုင္ငံထဲက ဒီအထူး လူ႔အခြင့္အေရး ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ခန္႔ထားတဲ့ သူတို႔ကိုခန္႔တဲ့အဖြဲ႔ Human Rights Council - လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီလို႔ ေခၚတယ္။ ဒီလူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီရဲ ႔ တင္ျပခ်က္ေတြက (၂၅) ခ်က္ ရွိတယ္။ အဲဒီ (၂၅) ခ်က္မွာ (၂၀) က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္တဲ့ စာတမ္းေတြ။ အခ်က္ (၂၀) က အစၥေရးကိုပဲ ကန္႔ကြက္တယ္။ အစၥေရးဆုိတာ အေရွ ႔အလယ္ပိုင္းမွာ တခုတည္းေသာ ဒီမိုကေရစီ။ အစၥေရးကို ကန္႔ကြက္တယ္။ ေလးခုက ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကန္႔ကြက္တယ္။ တခုက ေျမာက္ကိုရီးယားကို ကန္႔ကြက္တယ္ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ (၁၈၉) မွာလည္း လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ုိးေဖာက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အဲဒါ တခုမွ မေျပာဘူး။ အဲဒီေတာ့ မစၥယန္ဟီလီ ကို ပညာရွင္အေနနဲ႔ ေလးစားပါတယ္။ သို႔ေသာ္လဲပဲ သူကိုခန္႔တဲ့ အဖြဲ႔ကိုက သမာသမတ္လည္း မရွိဘူး။ ေနာက္ၿပီး ႏိုင္ငံတိုင္းမွာလည္း သူတုိ႔က မခန္႔ရဲဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔မခန္႔လဲ။ တရုတ္ျပည္တို႔၊ ဗိယက္နမ္တို႔ ဘာတို႔က လက္မခံဘူး။ သူတုိ႔ အထူးကိုယ္စားလွယ္ေတြ ခန္႔ထားတာ ရွစ္ေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး ရွိေသးတယ္ ပညာရွင္ဆိုၿပီး ခန္႔ထားတာ အားလံုးေပါင္းမွ (၁၂) ေယာက္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္တစုပ္စာပဲရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်မတို႔ႏုိင္ငံအေနနဲ႔ ျငင္းရင္ရတယ္။ လားအိုတုန္းက ျငင္းတယ္။ မလာနဲ႔ဆိုၿပီး ေပးမလာဘူး။ သီရိလကၤာလည္း ျငင္းမယ္ထင္တယ္။ လားအိုက ျငင္းတယ္။ ဖိလစ္ပိုင္က (၂၃) ခါ ေတာင္းဆိုျခင္း ခံရတယ္။ လာပါရေစ ဆိုၿပီး၊ အင္ဒိုနီးရွားဆို (၂၁) ခါ ေတာင္းဆိုတယ္။ ႏွစ္ခါပဲ သူတို႔ကို ေပးဝင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေမးစရာရွိတာက ေပးမဝင္တဲ့ အထူးကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္လဲဆိုေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယားအတြက္ ခန္႔ထားတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္က ျမန္မာႏုိင္ငံက ပရိသတ္ေတြ သိပါတယ္။ မစၥတာကန္တားနားပါ။ သူက ေျမာက္ကိုရီးယာအတြက္။ ေျမာက္ကိုရီးယားက လက္မခံတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္ နဲ႔ တျခားေနရာကေန သူ အစီရင္ခံစာေတြ တင္ရပါတယ္။
ေဒၚခင္မ်ဳိးသက္ ။ ။ ဆိုေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္တယ္လို႔ ကမာၻက သတ္မွတ္ထားတာ။ အဲဒီအထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက ပါေနတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကလည္း တႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ပါေနတယ္။ ပါတယ္ဆိုေတာ့ ဒီလိုႏုိင္ငံမ်ဳိးကို ဒီလိုမ်ဳိး အထူးကိုယ္စားလွယ္ေတြ ခန္႔ၿပီးေတာ့လာဖို႔ မသင့္ဘူးလား။
ေဒါက္တာေဒၚရင္ရင္ႏြယ္ ။ ။ အဲဒါဆိုလို႔ရွိိရင္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈ ရွိတာေတာ့မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတခုတည္းလားလို႔ ေမးစရာ ျဖစ္လာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ အေျခအေန အမ်ားႀကီးဆိုးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို သမာသမတ္ မဆက္ဆံတာလဲ။ သူတုိ႔ဆီကိုလည္း အားလံုးလႊတ္ေလ။ ေနာက္တခုကလဲ ဒီအထူးကိုယ္စားလွယ္ေတြက ဘယ္လို အစီရင္ခံစာေတြ ထြက္လဲဆိုတာ ရွိတယ္။ သူတို႔ အစီရင္ခံစာေတြက ႏိုင္ငံတခုရဲ ႔ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို လာထိရင္ေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံမွ သည္းညီးခံႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ Australia လို ႏုိင္ငံမ်ဳိးလည္း လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီနဲ႔ ျပႆနာတတ္တယ္။ သူတုိ႔ ခိုင္းထားတာေတြ Australia က မလုပ္လို႔တဲ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ကၽြန္းေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို Australia က လက္မခံလို႔ဆိုၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ Australia ကိုၾကေတာ့ မဆူမဆဲရဲဘူးေလ။ ႏိုင္ငံႀကီးဆိုေတာ့။
ေဒၚခင္မ်ဳိးသက္ ။ ။ ဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ ဒီမုိကေရစီအေရး ဒီလိုမ်ဳိး ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုလသမဂၢကေန ကုလသမဂၢရဲ ႔ အခန္းက႑ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ။ အဲဒါေလး အက်ဥ္းရုံးေျပာျပေပးပါ။
ေဒါက္တာေဒၚရင္ရင္ႏြယ္ ။ ။ ကုလသမဂၢက ေကာင္းတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ ကိုယ္လည္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးတဲ့အေလ်ာက္ အဲဒီ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ဌာေနကိုယ္စားလွယ္ေတြေပၚ မူတည္ပါတယ္။ လူေပၚ အမ်ားႀကီးမူတည္တယ္။ ေနာက္ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆိုတာလည္း မူတည္တယ္။ သူ႔ရဲ ႔ ရံုးအဖြဲ႔အစည္းမွာ ပိုက္ဆံ မရွိရင္၊ ပိုက္ဆံေပးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြအႀကိဳက္ လုပ္လိုက္တဲ့ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီလိုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မေကာင္းဘူးလို႔ မဆိုလိုဘူး။ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးတုိ႔ လူမႈေရးတို႔ ဒါေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္စရာေတြ ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကို ဝင္မစြက္ဘဲနဲ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အခု ေျပာတာေတြ တခ်ဳိ ႔ ႏိုင္ငံေရးကိုထိတယ္။ ေနာက္တခုက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို လာထိတယ္။
ေဒၚခင္မ်ဳိးသက္ ။ ။ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။ အခုလို VOA ကို လာၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးေပးတဲ့အတြက္။
