ကမာၻေပၚမွာ မိခင္နဲ႔ကေလးငယ္ ေသဆံုးမႈအေရအတြက္ရဲ႕ ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြထဲက အမ်ားစုဟာ က်န္းမာေရးတိုးတက္မႈ ဆုိင္ရာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြျပည့္မီဖို႔ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚမွာရွိမေနဘူးလို႔ အစီရင္ခံစာအသစ္တခုက ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီလိုႏုိင္ငံေတြ ထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံလဲ တခုအပါအ၀င္ပါ။ ဒီအေၾကာင္းကို ဒီသီတင္းပတ္ရဲ႕ က်န္းမာေရးက႑မွာ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္းက တင္ျပထားပါတယ္။
ကေလးငယ္ေသဆံုးမႈအေရအတြက္ကို သိသိသာသာေလွ်ာ့ခ်ဖို႔နဲ႔ မိခင္က်န္းမာေရး တိုးတက္လာေအာင္လုပ္ဖုိ႔ဆိုတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ဟာ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔၀င္ႏုိင္ငံေတြ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က သေဘာတူထားခဲ့ၾကတဲ့ ေထာင္စုႏွစ္ရည္မွန္းခ်က္ေတြထဲက ႏွစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ မိခင္နဲ႔ကေလးငယ္ေသဆံုးႏႈန္း အမ်ားဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံ ၆၈ ႏုိင္ငံထဲက အမ်ားစုဟာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြေအာင္ျမင္ဖို႔ ေနာက္က်ေန ၿပီး ႏိုင္ငံ ၁၂ ႏုိင္ငံမွာဆိုရင္ တိုးတက္မႈေတြက ေႏွးေကြးေနပါတယ္။
အဲဒါေတြကေတာ့ Countdown to 2015 ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ဆီသို႔ အခ်ိန္ေရတြက္ျခင္း ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ရဲ႕ အစီရင္ခံစာအသစ္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေတြ႔ရွိ ခ်က္ေတြပါ။ ဒီအဖြဲ႔ဟာ သုေတသနျပဳသူေတြ၊ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ အစိုးရေတြ၊ အစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ တျခား အဖြဲ႔အစည္းေတြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကတဲ့ အဖြဲ႔တခုျဖစ္ပါတယ္။ အစီရင္ခံစာကို ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ကေန ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္အထိ ဆယ္ႏွစ္စာ အေျခအေနျပ အစီရင္ခံစာအျဖစ္ ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။
မိခင္နဲ႔ကေလးက်န္းမာေရးမွာ တိုးတက္မႈအားနည္းရျခင္းရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းအခ်က္တခုကေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြ၊ သူနာျပဳေတြနဲ႔ သားဖြား ဆရာမေတြ အလြန္အမင္းနည္းပါးတဲ့အခ်က္ပဲျဖစ္တယ္လို႔ အစီရင္ခံစာက ေထာက္ျပထားပါတယ္။ ကုလသမဂၢက်န္းမာေရးအဖြဲ႔ WHO က Flavia Bustreo ဟာ အစီရင္ခံစာျပဳစုရာမွာ ပါ၀င္သူေတြထဲကတဦးပါ။
“တိုးတက္မႈအနည္းဆံုးႏုိင္ငံေတြဟာ လူသားအရင္းအျမစ္ အနည္းပါးဆံုးနဲ႔ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြ ခြဲေ၀ခ်ထားရာမွာ အလြဲေခ်ာ္ဆံုးႏုိင္ငံ ေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။”
ဒီအစီရင္ခံစာထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ၆၈ ႏုိင္ငံထဲက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ကိန္းဂဏန္းေတြအရ လူဦးေရတေသာင္းကို က်န္းမာေရး လုပ္သား ၁၃.၄ ေယာက္ပဲရွိတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ တိုးတက္မႈလမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ေနတယ္လို႔ အစီရင္ခံစာမွာေဖာ္ျပထားတဲ့ ျမန္မာ့အိမ္နီးခ်င္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံမွာ လူတေသာင္းအတြက္ က်န္းမာေရးလုပ္သား ၅.၈ ေယာက္ပဲ ျဖန္႔ခ်ထားႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဟာ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း လံုေလာက္တဲ့တိုးတက္မႈမရွိဘူးဆိုတဲ့ အဆင့္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနပါတယ္။ ဆယ္ႏွစ္စာ တိုးတက္မႈအေျခအေနကို အဆင့္ သတ္မွတ္ေဖာ္ျပတာမွာ တိုးတက္မႈလံုး၀မရွိ၊ လံုေလာက္တဲ့ တိုးတက္မႈမရွိ၊ တုိးတက္မႈလမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ ဆုိၿပီး အဆင့္သံုးမ်ဳိး ခြဲျခား ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ျမန္မာနဲ႔ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏွစ္ႏုိင္ငံတို႔ရဲ႕ အေျခအေနျပ ကိန္းဂဏန္းေတြကို အနည္းငယ္ ႏိႈင္းယွဥ္ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္စာရင္းအရ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေမြးတဲ့ကေလးေတြထဲက အသက္ငါးႏွစ္ေအာက္ကေလးငယ္ ၁,၀၀၀ မွာ ၉၈ ေယာက္ ေသဆံုးခ့ဲၾက ရၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ေသဆံုးတာက ၅၄ ေယာက္ပဲရွိပါတယ္။ ေထာင္စုႏွစ္ရည္မွန္းခ်က္က ၂၀၁၅ ခုႏွစ္အေရာက္မွာ ေသဆံုးတဲ့ ကေလးငယ္ ၅၀ အထိ ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ျဖစ္တာမို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က အေတာ္နီးစပ္ေနၿပီး ျမန္မာက အေတာ္ ေ၀းေနေသးတယ္လုိ႔ဆိုရမွာပါ။
တခါ က်န္းမာေရးက႑မွာ အစိုးရႏွစ္ခုရဲ႕ အသံုးစရိတ္ေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စာရင္းေတြအရ က်န္းမာေရးအတြက္ ျမန္မာအစိုးရသံုးစြဲတာက အစိုးရအသံုးစရိတ္အားလံုးရဲ႕ တစ္ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အစိုးရက ၈ ရာခုိင္ႏႈန္းသံုးခဲ့ပါတယ္။ ကေလး တေယာက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ျမန္မာအစိုးရရဲ႕ တရား၀င္ေထာက္ပံ့ေငြက အေမရိကန္ႏွစ္ေဒၚလာရွိၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အစိုးရက ၃ ေဒၚလာ ေထာက္ပံ့ပါတယ္။ အသက္ရွင္ေမြးဖြားတဲ့ ကေလးတေယာက္ခ်င္းစီအတြက္ မိခင္ရယ္၊ သီတင္းေလးပတ္သားအထိ ကေလးငယ္ ရယ္အတြက္ ျမန္မာအစိုးရသံုးစြဲတဲ့ ေထာက္ပံ့ေငြက ၄ ေဒၚလာျဖစ္ၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ၈ ေဒၚလာ သံုးစြဲပါတယ္။
ႏုိင္ငံသားတေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ စုစုေပါင္းက်န္းမာေရးကုန္က်စရိတ္က ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ၂၁ ေဒၚလာရွိၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ၄၂ ေဒၚလာရွိပါ တယ္။ အဲဒီကုန္က်စရိတ္စုစုေပါင္းရဲ႕ ၈၄ ရာခိုင္ႏႈန္းကို ျမန္မာႏိိုင္ငံသားေတြ ကိုယ့္အိတ္ထဲကေပးၾကရၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံသားေတြ ကေတာ့ ၆၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေပးၾကရပါတယ္။
မိခင္နဲ႔ကေလးက်န္းမာေရး တိုးတက္ဖို႔ရာမွာ ေနာက္ထပ္ အတားအဆီးကေတာ့ အဲဒီ က်န္းမာေရးကုန္က်စရိတ္ျဖစ္တယ္လို႔ WHO က မစၥ Bustreo က ေျပာပါတယ္။
“က်န္းမာေရးကုန္က်စရိတ္အမ်ားစုကုိ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္အိတ္ထဲကေပးရတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ ဒါက အဓိက အတားအဆီး အခက္အခဲ ႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။”
ဘရာဇီးလ္နဲ႔ ရ၀မ္ဒါလိုႏုိင္ငံေတြမွာ အဲဒီကုန္က်စရိတ္ေတြကို ေပးစရာမလုိေတာ့ဘဲ အခမဲ့က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ လုပ္လိုက္တဲ့အခါ မိခင္နဲ႔ကေလးေတြရဲ႕က်န္းမာေရးပိုင္း သိသိသာသာ တိုးတက္ခဲ့တယ္လို႔ မစၥ Bustreo က ေျပာပါတယ္။ သူက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံကိုေတာ့ အထူး ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
“ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံဟာ ၀င္ေငြအရမ္းနည္းၿပီး အရမ္းခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနေတြမွာ ရွိေနတာေတာင္မွ မိခင္နဲ႔ကေလးေသဆံုးမႈ ေလ်ာ့က်ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး တိုးတက္မႈလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေနပါၿပီ။”
ကေလးငယ္ေတြ ေသဆံုးရတာမွာ အဓိကေရာဂါေတြျဖစ္တဲ့ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလွ်ာေရာဂါနဲ႔ အဆုပ္ေယာင္ေရာဂါေတြအတြက္ ကုသမႈပိုင္း တိုးတက္ေစတဲ့မူ၀ါဒေတြကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံက ခ်မွတ္ခဲ့တာဟာ ကေလးငယ္ေသဆံုးမႈ က်ဆင္းရတာရဲ႕ အေၾကာင္းအခ်က္တခုျဖစ္ပါ တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း အသက္ငါးႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္တေထာင္မွာ ၉၈ ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့တယ္ဆိုတာေတာင္မွ ဒါဟာ ၁၉၉၀ ျပည့္နဲ႔ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ ေလ်ာ့သြားတာျဖစ္ပါတယ္။ အစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပထားတာအရ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္တုန္းက ကေလးငယ္တေထာင္ မွာ အေယာက္ ၁၂၀၊ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ၁၀၇ ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။
၁၉၉၀ ကေန ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္အထိ တိုးတက္မႈႏႈန္း ၁.၁ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိခဲ့ၿပီး ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ကေန ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္းမွာလည္း ၁.၁ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ တိုးတက္မႈရွိခဲ့တာေၾကာင့္ တိုးတက္မႈအေျပာင္းအလဲမရွိ၊ လံုေလာက္တဲ့တိုးတက္မႈမရွိဘူးလို႔ အစီရင္ခံစာက ဆိုထားတာပါ။
၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ ေအာင္ျမင္ရရွိဖို႔ခ်မွတ္ထားတဲ့ ေထာင္စုႏွစ္ရည္မွန္းခ်က္ အမွတ္ ၄ က အသက္ေလးႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္ေသဆံုးႏႈန္း ေလ်ာ့က်ဖို႔ျဖစ္ၿပီး အမွတ္ငါးကေတာ့ မိခင္ေတြရဲ႕က်န္းမာေရး သိသိသာသာ တုိးတက္လာေစဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္က်န္းမာမွ က်န္းမာတဲ့ကေလးေတြ ေမြးဖြားႏိုင္၊ ေမြးဖြားၿပီးခ်ိန္မွာလဲ အသက္ရွည္ က်န္းမာေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္သလို ကေလးက်န္းမာေရးဟာလဲ မိခင္ျဖစ္သူက်န္းမာေရးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
ပုခက္လႊဲေသာလက္ဟာ ကမာၻကို စိုးမိုးႏုိင္သည္ဆိုတဲ့ ဆို႐ိုးစကားရွိသလို ကေလးဆိုတာ ႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ဆိုတဲ့ စကားလည္းရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံနဲ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္း က်န္းမာအသက္ရွည္ေရး၊ သာယာ၀ေျပာေရး၊ အနာဂတ္လွပေရးဟာ ဒီကေန႔ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ မိခင္ေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးေပၚမွာ မူတည္ေနတာေၾကာင့္ အထူး ဂ႐ုျပဳ ေစာင့္ေရွာက္သင့္လွပါေၾကာင္းတင္ျပရင္း ဒီသီတင္းပတ္ရဲ႕ က်နး္မာေရးအစီအစဥ္ ကို ဒီမွာပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
