ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္း (၃) ႀကိမ္ရွိသြားပါၿပီ။ ပထမအႀကိမ္ ၁၉၈၈ မွာ ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲၿပီးအသြင္ကူးေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားတာ မေအာင္ျမင္တဲ့အတြက္ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ တက္လာပါတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူ႔ပါတီ အန္အယ္လ္ဒီ အႏိုင္ရေပမယ့္ စစ္အစိုးရက အသိအမွတ္မျပဳတဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္အစိုးရ စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒအရ ၂၀၁၁ မွာ အရပ္သားတပိုင္း အစိုးရဖြဲ႔စည္းၿပီး ျပဳျပင္ေရးလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတာကို တတိယအႀကိမ္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးလို႔ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရက ဦးေဆာင္ၿပီး ဒီမုိကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းမယ့္ အစီအစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ အာဏာရွင္စနစ္ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရက အရပ္သားတပိုင္း အစိုးရဖြဲ႔ၿပီး ဒီမုိကေရစီစကား ေျပာေနတာဟာ စုေဆာင္းထားတဲ့ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္တယ္လို႔ သံုးသပ္သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရတဲ့ စစ္အုပ္စုပါတီဟာ တဦးတည္းဦးေဆာင္ၿပီး အသြင္ကူးေျပာင္းဖုိ႔ အခက္အခဲ ရွိေနပံု ရပါတယ္။
အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ ဖိႏိွပ္ခံရတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ မပါဘဲ တပါတီ လက္ဝါးႀကီးအုပ္စနစ္ က်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထာက္ခံမႈနဲ႔ ေလးစားမႈကို မရႏိုင္ေၾကာင္း ျပဳျပင္ေရးလိုလားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြက သေဘာေပါက္ပံု ရပါတယ္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို မတရားတဲ့ လုပ္ပြဲႀကီးလို႔ စြပ္စြဲထားတာေတြ ရွိေပမယ့္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ပဲ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါဝင္ႏိုင္လာေအာင္ သမၼတ က လမ္းခင္းေပးႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းဆိုရရင္ အစုိးရနဲ႔ အတိုက္အခံ လက္တြဲၿပီး ဒီမုိကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းမယ့္ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။
အစုိးရအဖြဲ႔ထဲမွာ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ခ်င္သူနဲ႔ မလုပ္ခ်င္သူေတြ သူမသာကိုယ္မသာ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ျပဳျပင္ေရးသမားေတြက အတုိက္အခံ ဒီမုိကေရစီအုပ္စုနဲ႔ လက္တြဲၿပီး အသြင္ကူးေျပာင္းတာကို ကမာၻေပၚမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရအဖြဲ႔နဲ႔ အာဏာရပါတီမွာ ဒီမုိကေရစီ လိုလားသူေတြမ်ားေလေလ အသြင္ကူးေျပာင္းဖို႔အခြင့္ေရး ေကာင္းေလေလ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းရမွာ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ပိုလန္၊ ေတာင္အာဖရိက နဲ႔ ခ်က္ ႏိုင္ငံမ်ား ထင္ရွားပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ အစိုးရအေနနဲ႔ ဒီမုိကေရစီကို ဘယ္ေလာက္လိုလားတယ္ဆိုတာ တိုင္းသူျပည္သားကို ဘယ္ေလာက္လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးတာနဲ႔ တုိင္းတာႏိုင္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုဟာ အက်င့္ေဟာင္းကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ဖို႔ လုိအပ္ပါတယ္။
လြတ္လပ္မႈကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အတိုက္အခံဖက္က ပိုမိုအားေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးပမ္းႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံေတြမွာ အာဏာရအစိုးရရဲ ႔ ၾသဇာအရွိန္အဝါကို ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တိုင္းတာေလ့ရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ၂၀၁၀ ျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အဓိက အတိုက္အခံ အန္အယ္လ္ဒီ မပါဝင္တဲ့အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အေရးႀကီးတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပဒါးတိုင္ ျဖစ္လာပါတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရရွိသြားတာဟာ လက္ရွိပါတီနဲ႔ အာဏာရပါတီကို ျပည္သူလူထုက ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာကို အတိအလင္းျပသလိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲတဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီက သပိတ္ေမွာက္ခဲ့တာမို႔ ေစ့စပ္ညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးမႈနဲ႔ အေပးအယူ အေလွ်ာ့အတင္းလုပ္မႈေတြ ပူးတြဲလုပ္ကိုင္ေရးမွာ အဓိက ျဖစ္လာပါတယ္။
အစိုးရဖက္မွာ၊ အတိုက္အခံဖက္မွာ မေရရာမေသခ်ာတာေတြ ရွိေနေပမယ့္ စြန္႔စားၿပီး ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သေဘာတူခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒ အယူအဆမွာ အစုိးရနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီ ခံယူခ်က္ျခင္း ကြဲျပားျခားနားၾကပါတယ္။ ၁၉၃၅ အေျခခံဥပေဒကို အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ အစုိးရကေရးၿပီး ၁၉၇၄ နဲ႔ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ဗမာစစ္အာဏာရွင္က ေရးဆြဲတာမုိ႔ အေျခခံခ်င္း တူၾကပါတယ္။ ျခားနားခ်က္က ၁၉၃၅ အေျခခံဥပေဒမွာ ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ခု ရွိတဲ့အနက္ အထက္ဆီနိတ္လႊတ္ေတာ္မွာသာ အစိုးရခန္႔ ကိုယ္စားလွယ္ ၅၀% ပါဝင္ၿပီး ေအာက္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အားလံုးကို ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ေနျပည္ေတာ္မွာ ေျပာဆိုေနၾကေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ ကိုလိုနီေခတ္ ပံုစံမ်ဳိး ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ထိခိုက္မယ္လို႔ ယူဆရင္ ဗမာစစ္အုပ္စုဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့ အစဥ္အလာရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမူဝါဒ သေဘာထားကို အေျခမခံဘဲ လူပုဂၢိဳလ္နဲ႔ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအေပၚ အေျခခံတဲ့ ဓေလ့ေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းရာမွာ မပီမျပင္ အံမဝင္ဂြင္မက်၊ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြရွိေနတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
