ဒီကေန႔ တိိုင္းရင္းသားအင္အားစုတခ်ဳိ ႔ဟာ စစ္မွန္ေသာ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုထက္ ပိုမိုေလ်ာ႔ရဲၿပီး၊ ဗဟိုထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ကေန ပိုမိုကင္းလြတ္ေသာ ရပ္တည္မႈ ရ႐ွိေရးအတြက္ စတင္ေျပာၾကားလာၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီလို တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုမႈအ႐ွိန္အဟုန္ ဘာေၾကာင့္ပိုမို ျမင့္မားလာရပါသလဲ။ ေျပလည္မႈရ႐ွိေအာင္ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ကိုင္တြယ္ေျဖ႐ွင္းသင့္ပါသလဲ UPDJC ေခၚ "ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈ ပူးတြဲေကာ္မီတီ" ဒုဥကၠဌ ဦးသုေ၀ နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာတို႔ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ထားပါတယ္။
ေမး ။ ။ က်ေနာ္ ပထမဦးဆံုး ေမးခ်င္တာက အခု ရခိုင္ AA က ကြန္ဖယ္ဒေရးရွင္း လိုခ်င္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာမ်ဳိး ေျပာလာပါတယ္။ တခါ ကခ်င္အဖြဲ႔အစည္းတခ်ဳိ ႔ကလည္း သီးျခားႏုိင္ငံဆိုတဲ့သေဘာမ်ဳိး ေျပာလာၾကပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒီအသံေတြ ၾကားလာရတာဟာ ျပည္ေထာင္စုအေရးအတြက္ ရင္ေလးစရာမ်ား ေကာင္းသလား ဆရာ။
ေျဖ ။ ။ အမ်ားႀကီး ရင္ေလးစရာေကာင္းတာေပါ့။ ဒီလိုသေဘာထားေတြက တေယာက္နဲ႔တေယာက္ စိတ္ဝမ္းကြဲျပားမယ့္ သေဘာထားေတြ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဆႏၵေတြကေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ကိုယ္ ေနခ်င္တာေတာ့ပါမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနက ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဒီလိုကာလမွာ ကိုယ့္ျပည္ေထာင္စုႀကီးတခုတည္းကိုမွာမွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနဖို႔က ပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ ဒီလိုသီးျခားလြတ္လပ္ဖို႔ ဆိုတာကေတာ့ ဟိုအရင္တုန္းက ေခတ္တုန္းက ကိုယ့္ဘုရင္နဲ႔ ကိုယ့္မင္းနဲ႔ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဟိုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနခဲ့ၾကၿပီး အေျခအေနက မပိတ္ခဲ့ဘူး။ အခုေနကာလမွာ ဒီလိုသေဘာထားေတြ ရိွတယ္ဆိုတာကေတာ့ အမ်ားႀကီးအႏၱရာယ္ရိွတယ္။
ေမး ။ ။ ဒါေပမဲ့ အရင္တုန္းက လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ ႔ အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုမႈေတြ၊ တိုင္းရင္းသား ပုန္ကန္မႈေတြ ရိွခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဒီေလာက္ထိ ျပင္းျပင္းထန္းထန္း မၾကားခဲ့ရဘဲနဲ႔ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုၿပီးေတာ့ ေတာင္းဆိုသံေတြက ပိုျပင္းထန္းလာတယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ သီးျခားသေဘာ၊ ပိုၿပီးေလ်ာ့ရဲတဲ့ ျပည္ေထာင္စု ေတာင္းဆိုလာၾကတာ။ ဘာေၾကာင့္လို႔ စမ္းစစ္မိပါလဲ။ ဖိႏိွပ္လြန္လို႔မ်ား ပုန္ကန္လာတဲ့သေဘာလား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ဒီမုိကေရစီအစိုးရလက္ထက္မွာ ေလ်ာ့ရဲလာလို႔လား။ ပိုၿပီးရုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့သေဘာလား။ ဆရာ ဘယ္လိုေတြးမိပါလဲ။
ေျဖ ။ ။ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းျပည္က လြတ္လပ္ေရးရကတည္းက ျပည္တြင္းစစ္က ရိွလာခဲ့တယ္။ ဒါက လြတ္လပ္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒါက အဓိပၸါယ္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အာဏာကိုရေအာင္ယူတာ ျဖစ္ေနတယ္။ အခုအေျခအေနကလဲ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့ ဒီတို္က္ပြဲေတြ၊ ပဋိပကၡေတြက ဟိုတုန္းကေလာက္ မဆိုးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဖိႏိွပ္လြန္းလို႔ အယူအဆေတြ ေျပာင္းသြားတယ္ဆိုတာ အဲဒီလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ တဦးနဲ႔တဦး ယံုၾကည္မႈေတြ မရေသးတာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေျဖရွင္းလို႔ မရေသးတာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရေသးတာက ေဆြးေႏြးရင္ ေဆြးေႏြးရင္နဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တာေတြ တိုးတိုးၿပီး ေတာင္းလာတာ။ ေတာင္းဆိုတယ္ဆိုတာကလဲ တဘက္က မယံုၾကည္မႈေတြ တိုးလာတဲ့အခါၾကေတာ့ ေျဖရွင္းရခက္သြားတဲ့သေဘာပဲလို႔ ယူဆပါတ လူမ်ိဳးေရးစိတ္ဓါတ္ ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုေရွ ႔ေရး
ယ္။ … တဘက္နဲ႔တဘက္ တင္းမာေနတဲ့သေဘာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။
ေမး ။ ။ တဘက္နဲ႔တဘက္ မယံုၾကည္မႈေတြ ပိုမ်ားလာရတဲ့အေၾကာင္းကိုလည္း က်ေနာ္ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ဆရာက တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတြ႔ေနရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ သူတုိ႔ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာ သူတုိ႔ဆီက မယံုၾကည္တဲ့စကားေတြ ပိုၿပီးၾကားခဲ့ရသလား။
ေျဖ ။ ။ ဒီလို မယံုၾကည္မႈဆိုတာက အစကတည္းက ရိွေနခဲ့တာ။ အစကတည္းက ရိွခဲ့တာဆိုေတာ့ ေဆြးေႏြးရင္ ေဆြးေႏြးရင္နဲ႔ ဒီဘက္မွာ ေဆြးေႏြးၿပီး မေျဖရွင္းႏုိင္ေသးတဲ့အခ်က္ေတြ ရိွတာေပါ့ - ဥပမာ တပ္မေတာ္တခုတည္း ရိွရမယ္။ ခြဲထြက္ေရး မလုပ္ရဘူး။ ဒီစကားလံုးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အယူအဆေတြ လြဲေနတာ စသျဖင့္ က်ေနာ့္အျမင္ကို ေျပာရရင္ ႀကီးေနတဲ့ ျပႆနာေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို စကားလံုးႀကီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရင္းနဲ႔ မယံုၾကည္တာေလးေတြ ပိုလာတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ေမး ။ ။ အခုေနာက္တခု က်ေနာ္ စဥ္းစားမိတာက “ဝ” UWSA ၾကေတာ့ သူတုိ႔ “ဝ” ေဒသဟာ တကယ့္ Confederation ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ေနတယ္။ စစ္တပ္လည္း သူတုိ႔ဆီမွာ ရိွတယ္။ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ စီမံခြင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရၿပီးေတာ့ ေနတဲ့ အဖြဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ရဲ ႔ နမူနာကိုမ်ား က်န္တဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြ အားက်လားသလာလို႔ က်ေနာ္ စဥ္းစားမိပါတယ္။
ေျဖ ။ ။ အဲဒါကေတာ့ အစကတည္းက ရိွေနတာ။ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ လြတ္လပ္ေရးရကတည္းက ရွမ္းက Confederation ေတာင္းခဲ့တာ။ Confederation ဆိုတာကလဲ လြတ္လပ္ခြင့္ပါပဲ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ့္ကို္ယ္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ အဲဒီဆႏၵေတြက အခုထိ မေပ်ာက္ေသးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီလိုေတာင္းဆိုမႈေတြ ရိွေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။
ေမး ။ ။ တခ်ဳိ ႔သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ဗမာဘုရင္ေတြက တုိင္းရင္းသားေဒသေတြကို သိမ္းပိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါကို တခ်ဳိ ႔သမိုင္းဆရာေတြ သံုးသပ္ေတာ့ ဘာေတြ႔ရလဲဆိုေတာ့ အဲဒီဘုရင္ေတြလက္ထက္ကလဲ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြကို အခုေခတ္ေလာက္ အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ ဖိႏိွပ္မႈ မရိွဘူးလို႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဘုရင္စစ္ထြက္မယ္ဆိုရင္ တုိင္းရင္းသားေဒသက စစ္သားစုေဆာင္းေပးရတာတခု။ ေနာက္တခုက နွစ္စဥ္အခြန္ဆက္သရတာတခု ဒီႏွစ္ခုကလႊဲရင္ ဘုရင္ေတြလက္ေအာက္မွာကတည္းက ဗမာဘုရင္ေတြ သိမ္းပိုက္စဥ္ကတည္းက တိုင္းရင္းသားေတြက ကိုယ့္ေဒသနဲ႔ကိုယ္ သီးသီးျခားျခား ေနခြင့္ရခဲ့တယ္ဆိုတာကို သမုိင္းဆရာေတြ အဲဒီလို ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကပါတယ္။ အခု လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ တုိင္းရင္းသားေတြကို စီမံခန္႔ခြဲလာတဲ့စနစ္က ပိုၿပီးေတာ့ က်ဥ္းက်ပ္လို႔လား အဲဒါကို စဥ္းစားမိပါတယ္။
ေျဖ ။ ။ ဖိႏိွပ္မႈကေတာ့ ဗမာႏုိင္ငံမွာ တေနရာနဲ႔တေနရာ၊ လူမ်ဳိးတခုနဲ႔တခု ဒီလိုပဲ တိုက္ၾကခဲ့တယ္။ အဲဒီေခတ္တုန္းကေတာ့ ရွင္ဘုရင္ေတြက လူမ်ဳိးစုေတြပဲတုိက္တိုက္၊ တျခားတိုင္းျပည္ကိုပဲတုိက္တိုက္ တိုက္ၿပီးတဲ့အခါ သက္ဆိုင္ရာေဒသေတြကို ျပန္ၿပီးေတာ့ သူ႔လူမ်ဳိးစုေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းတယ္။ သို႔ေသာ္လဲ အခြန္ဘ႑ာဆက္တယ္၊ သမီးကညာဆက္တယ္ အဲဒီအေျခအေနနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့တယ္။ အဲဒါကို လြတ္လပ္တယ္လို႔ ဒါကိုျပန္ၿပီးေတာ့ ေတြးေနတာေတာ့ ဒါက အရင္ေခတ္က အေျခအေန။
ေမး ။ ။ တကယ္ေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံ ထူေထာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ Identity Politics ေခၚတဲ့ သူ႔လူမ်ဳိး၊ ငါ့လူမ်ဳိး၊ သူ႔ဘာသာစကား၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဘာသာေရး စတာေတြကို ခြဲျခားၿပီးေတာ့ လက္ညိဳးထိုးေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး ထင္ပါတယ္။ အဲဒါေတြ မရိွေလေကာင္းေလေပါ့။ ဒါေပမဲ့လဲ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ႔လက္ရိွ အေျခအေနမွာ အဲဒါေတြကို လူေတြက မေမ့ေဖ်ာက္ႏိုင္ၾကဘဲနဲ႔ ပိုပိုၿပီးမ်ားလာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒါကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္ ထင္ပါလဲ။
ေျဖ ။ ။ အဲဒါကေတာ့ တဦးနဲ႔တဦး ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္ရွည္ၿပီး၊ သည္းခံၿပီး ေတြ႔ဆံုမႈေတြမ်ားမ်ား လုပ္ရမယ္ထင္တယ္။ ၾကားထဲကဝင္ၿပီး ကူတဲ့လူေတြမ်ားမ်ား လုပ္ရမယ္ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ ေတြ႔ဆံုခြင့္နည္းရင္ အဲဒီလို စိတ္သံသယေတြ ရိွေနတယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီးေတာ့ ျဖစ္မယ္။ လူေတြက ဘာေတြစဥ္းစားသလဲဆိုေတာ့ ဟိုတုန္းက ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက တိုင္းျပည္အေျခအေနက ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံေတြထူေထာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ခ်ဲ ႔ထြင္ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီးက အခု က်ေနာ္တို႔ေနႏိုင္တဲ့ ဧရိယာေလာက္ ျဖစ္လာတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အခုအေျခအေနကေတာ့ တျခား။ အခုအေျခအေနကေတာ့ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတာ မေကာင္းဘူးေပါ့။ အဲဒီလို တုိက္ပြဲေတြျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သံသယေတြ ပိုရိွလာၾကတယ္။ က်ေနာ္ထင္တယ္ ေတြ႔ဆံုပြဲေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ေပးရမယ္။ ေတြ႔တဲ့အခါမွာ နံပတ္တစ္ကေတာ့ အေကာင္းျမင္ၾကရမယ္။ နံပတ္ႏွစ္ကေတာ့ သူမ်ားစကားေျပာတာကို ကိုယ့္ကေလးေလးစားစား နားေထာင္ရမယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိေအာင္ ေျပာရမယ္။ ေနာက္ အေလွ်ာ့အတင္း လုပ္ရမယ္။ သည္းခံရမယ္ .. အဲဒီနည္းေတြနဲ႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေရး၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ နားလည္မႈရိွမႈေတြ ျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ အဲဒါ မ်ားမ်ားလုပ္ဖို႔လိုတယ္။
ေမး ။ ။ ဟိုတုန္းက ဘုရင္ေခတ္က၊ ေရွ ႔လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက သီးျခားေနခဲ့တဲ့ကိစၥကို အခုမွ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေဖာ္ထုတ္လာၾကတဲ့သေဘာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အခုအေျခအေနမွာ ဘာေၾကာင့္ ပိုၿပီးခံျပင္းလာၾကလဲ။ အဲဒါကို က်ေနာ္ အၿမဲတမ္းစဥ္းစားမိပါတယ္။
ေျဖ ။ ။ အဲဒါကေတာ့ က်ေနာ္ နားလည္သေလာက္ကေတာ့ အခ်င္းခ်င္း အျငင္းအခုန္ ျပႆနာေတြက ရိွလာခဲ့ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာေတြက တခုၿပီးတခု တိုးလာတာေၾကာင့္ အဲဒီလို ျဖစ္လာခဲ့တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
ေမး ။ ။ ေနာက္ ဆရာတို႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ညိွႏိႈင္းေနရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဆိုေတာ့ အခုျဖစ္ေနတဲ့ တုိက္ပြဲေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆက္လက္ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္းဖို႔အတြက္ အေျခအေန ဖန္တီးေပးႏုိင္ပါ့ရဲ ႔လား။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို ပထမဦးဆံုး ရွင္သန္ေအာင္ ခိုင္ၿမဲေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူးလား။
ေျဖ ။ ။ က်ေနာ္တို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံႀကီးလည္း မေခၚႏိုင္ေသးဘူး။ ေခၚဖို႔လုပ္ထားတာေတြလည္း ေနာက္ဆုတ္သြားတာ ရိွတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ကို က်ေနာ္တို႔လည္း အခုထိ မေခၚႏိုင္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါေတြက ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အခုန ဦးေက်ာ္ဇံသာေျပာတဲ့ သံသယေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ညိွႏိႈင္းမႈေတြ မရေသးေတာ့ တရားဝင္ေဆြးေႏြးတာထက္၊ အလြတ္သေဘာ ေဆြးေႏြးမႈေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီလုိပဲ ေတြးျမင္တယ္။ အဲဒီလို အလြတ္သေဘာမ်ားမ်ားလုပ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ၿပီးနားလည္မႈရေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ အဲဒီလို နားလည္မႈရမွ စနစ္တက်ျပန္ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေခၚေဆာင္မႈေတြ ျပန္လုပ္ဖို႔ အဲဒီလို ႀကိဳးစားေနမႈလို႔ က်ေနာ္ ယူဆတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ညီလာခံလည္း မေခၚႏိုင္ေသးဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔က မေခၚႏိုင္ေသးရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီအဖြဲ႔ေတြက တုိင္းရင္းသားေဒသေတြေလွ်ာက္သြား ျပည္သူလူထုနဲ႔ေတြ႔ သေဘာထားေတြေမး၊ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း ေျပလည္ရာေျပလည္ေၾကာင္း အဓိကျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာႀကီးေတြကို ဝိုင္းၿပီးေတာ့ ေျဖရွင္းၾကဖို႔ အဲဒီလို ဝိုင္းၿပီးေတာ့ အားေပးေနၾကပါတယ္။ အဲဒီနည္းနဲ႔ လုပ္ၿပီးေတာ့မွ ေကာင္းလာမယ္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္က တြက္ေနမိပါတယ္။
ေမး ။ ။ ေသာတရွင္မ်ားခင္မ်ား … သမိုင္းကို မထိန္မခ်န္ေလ့လာ လက္ရိွအေျခအေနကို အမွန္အတိုင္းသံုးသပ္၊ အနာဂတ္ ဘံုအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ေရွ ႔ရႈၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးညိွႏႈိင္း အေျဖရွာႏုိ္င္ေရးတို႔က ျပည္ေထာင္စုညီညႊတ္ေရး၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္အတြက္ အေရးႀကီးဆံုး လိုအပ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုရင္ မွားမယ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆမိေၾကာင္းပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
