အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အစာငတ္ခံဆႏၵျပ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကပါတယ္။ အသက္အႏၱရာယ္ႀကီးမားတဲ့ ဒီလိုလုပ္ကိုင္မႈကို ဘာေၾကာင့္လုပ္ကိုင္ၾကပါသလဲ။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ ႔ အေျခအေနကို အစိုးရက ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ႏိုင္ သလဲ။ အရင္က ဒီလိုအေျခအေနေတြကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ခဲ့ဖူးသလဲ စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (၄) ႀကိမ္ ျဖစ္ခဲ့ဘူးၿပီး (၂) ႀကိမ္ အစာငတ္ခံ တိုက္ပြဲ ဝင္ခဲ့ဖူးသူ ကိုခြန္စိုင္း နဲ႔ ေသဒဏ္ခ်မွတ္ခံခဲ့ရဘူးသူ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း စိုင္းဝင္းေက်ာ္ တုိ႔ကို ဒီတပတ္ မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ျမန္မာ့အေရး သံုးသပ္ခ်က္အစီအစဥ္မွာ ဦးေက်ာ္ဇံသာ က ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးသံုးသပ္တင္ျပထားပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခု ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအမ်ားစု ပါဝင္တဲ့ အက်ဥ္းသား (၂၀) ေက်ာ္ဟာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတယ္၊ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲဝင္ေနၾကပါတယ္။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ပထမဦးဆံုးေမးခ်င္တာက အစာငတ္ခံဆႏၵျပတယ္၊ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲဝင္ေနတယ္ဆိုတာ အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ဒါက အထိေရာက္ဆံုးလက္နက္လား။ ဒီလက္နက္အျပင္ အျခားနည္းမရွိေတာ့ဘူးလား။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပ၊ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့ ကိုခြန္စိုင္း ကို ပထမဦးဆံုး ေမးခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဘာေၾကာင့္ ေမးရသလဲဆိုေတာ့ အက်ဥ္းသားေတြရဲ ႔အသက္ဟာ၊ သူတို႔ယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့သူေတြရဲ ႔ အသက္ဆိုရင္ ပိုၿပီး တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ ဒီလူေတြ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကို အစာငတ္ခံဆႏၵျပတယ္ဆိုတာ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စားရတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈလည္း အျပည့္အဝရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတယ္ဆိုတာ သူတုိ႔ အသက္အႏၱရာယ္ရွိတာေပါ့။ ဒီလုိ အသက္အႏၱရာယ္ကို မစြန္႔စားဘဲနဲ႔ တျခားနည္းနဲ႔ လိုခ်င္တဲ့အခြင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုစရာ မရွိဘူးေတာ့ဘူးလား။
ကိုခြန္စိုင္း ။ ။ က်ေနာ္ နားလည္သေလာက္ေျပာရရင္ေတာ့ ေထာင္မွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပၿပီးဆိုရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္က ေထာင္အသံုးအႏႈန္းနဲ႔ဆိုရင္ ေပၚလစီတိုက္ပြဲလို႔ ေခၚတာေပါ့။ ေပၚလစီဆိုတာမ်ဳိးကို တိုက္တဲ့တိုက္ပြဲဆိုရင္ေတာ့ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေလ့ ရွိပါတယ္။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေအာင္ပြဲအႀကီးအက်ယ္ရခဲ့တာကေတာ့ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ဆုိရင္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ဦးေနဝင္း အစိုးရလက္ထက္ေပါ့။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ကိုကိုးကၽြန္း ပို႔ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုကိုကၽြန္းကေန ဗမာျပည္ျပန္႔ပို႔ေပးေရး၊ အဲဒီ ကၽြန္းတိုက္ပြဲမွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကၽြန္းကိုဖ်က္သိမ္းၿပီးေတာ့ ဗမာျပည္ကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ျပန္ပို႔ေပးခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတိုက္ပြဲကေတာ့ ေအာင္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတိုက္ပြဲက အလကားေအာင္ပြဲရတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတိုက္ပြဲဝင္တဲ့ ရဲေဘာ္ (၁၀) ေယာက္ အသက္ေပးသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေထာင္ထဲမွာေနတဲ့ကာလ က်ေနာ္တုိ႔ ကၽြန္းအပို႔မခံရတာ သူတုိ႔ေက်းဇူးေပါ့။ အဲဒီကၽြန္းသာ ဆက္ရွိေနရင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြက ကိုကိုကၽြန္းမွာ ဆက္ၿပီးအပို႔ခံေနရအံုးမယ္။ အဲဒီဟာကို က်ေနာ္ျပန္သတိရတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ ေမးခ်င္တာက ကိုကိုးကၽြန္းမွာ တကၽြန္းပို႔ထားတဲ့ေထာင္ကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ တိုက္ပြဲဝင္တယ္ဆိုတာ အေၾကာင္းအရာအားျဖင့္ သိပ္ႀကီးက်ယ္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အေၾကာင္းအရာ အတြက္ အသက္ေပးၿပီး စြန္႔စားသြားရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ (၁၀) ေယာက္ ေသရတယ္ဆိုတာ နည္းတဲ့ အသက္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အင္မတန္ တန္းဖိုးရွိတဲ့အသက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ အခု ေတာင္းဆိုတာေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သာမန္ ကမာၻ႔အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ အက်ဥ္းသားတိုင္း အလြယ္တကူ ရရွိႏို္င္တဲ့ ေတာင္းစရာေတာင္မလိုတဲ့ စာဖတ္ခြင့္တို႔၊ ဘာသာစကားေလ့လာခြင့္တို႔ဆိုတာ။ အဲဒီဟာေတြအတြက္ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ အခုေလာေလာဆယ္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနသူေတြဟာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပရေလာက္ေအာင္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ေတာင္းဆိုမႈေတြ ျဖစ္ပါသလား။ အဲဒါကို က်ေနာ္သိခ်င္ပါတယ္။
ကိုခြန္စိုင္း ။ ။ က်ေနာ္ေတာ့ သတင္းအျပည့္အစံု မရဘူး။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတဲ့ေနရာမွာ အကန္႔အသတ္ ရွိပါတယ္။ တခါတေလ (၃) ရက္၊ တပတ္တို႔ ျပၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေခတ္တုန္းကေတာ့ (၃) ရက္ျပဖူးတယ္။ (၁၀) ရက္ျပဖူးတယ္။ အဲဒီနည္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အကန္႔အသတ္နဲ႔ ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ တျခားနည္းလမ္းေတြကေတာ့ ရွိပါတယ္။ အခန္းထဲကေန အျပင္မထြက္တာတို႔၊ ေရခ်ဳိးမဆင္းတာတို႔၊ စကားမေျပာ၊ တိတ္ဆိတ္စြာၿငိမ္သက္ျခင္း ဆႏၵျပတာတို႔ အဲဒီလို ဆႏၵျပတဲ့နည္းေတြလည္း ရွိပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ကိုစိုင္းဝင္းေက်ာ္ရဲ ႔ အေတြ႔အႀကံဳလည္း ေျပာပါ။ ကိုစိုင္းဝင္းေက်ာ္ဟာ ၈၈ အေရးအခင္းမွာ စစ္တပ္က တပ္မေတာ္အရာရွိတေယာက္အျဖစ္ကေန ျပည္သူဘက္ကို ကူးေျပာင္းခဲ့သူ။ ကိုစိုင္းဝင္းေက်ာ္ကို သူတုိ႔ ေထာင္ဒဏ္ဘယ္ေလာက္ေပးခဲ့သလဲ။ ေထာင္ထဲမွာ ေနစဥ္ကာလ အက်ပ္အတည္းဆံုး၊ အဆိုးဝါးဆံုး အခက္အခဲေတြက ဘာလဲ။ အဲဒီဟာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ့္ဟာ ဘယ္လိုေျဖရွင္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါသလဲ။
ကိုစိုင္းဝင္းေက်ာ္ ။ ။ ၁၉၈၉ မွာ က်ေနာ္ ေထာင္က်ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ကို ပထမေတာ့ ေသဒဏ္။ ေနာက္ တရားရံုးခ်ဳပ္ကေန တသက္တကၽြန္းနဲ႔ ညီမွ်တဲ့ ေထာင္ဒဏ္အႏွစ္ (၂၀) နဲ႔ အလုပ္ၾကမ္းအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆုိတာက သူတုိ႔ရဲ ႔ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ ေထာင္က်တာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ မိသားစုအက်ဳိးစီးပြား အတြက္ ေထာင္က်တာမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ေထာင္က်တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနေတြက ဘာျဖစ္သလဲဆိုရင္ ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြရဲ ႔ မတရားအခြင့္အေရးေတြ ပိတ္ပင္တာေတြ၊ တားဆီးတာေတြ၊ ႏိွပ္ကြပ္တာေတြ၊ အျပစ္ရွာၿပီးေတာ့ လူမဆန္ေအာင္ ရုိက္ႏွက္ညွဥ္းပန္း တာေတြ။ ေနာက္တခုက စိတ္အေႏွာက္အယွက္၊ မိသားစုေတြ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေအာင္ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္တဲ့နည္းေတြအမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြအျပင္၊ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြ ေမြးထားတဲ့ ေထာင္တြင္းလူမိုက္ေတြ၊ အဲဒီလိုမ်ဳိး အက်ဥ္းသားေတြအခ်င္းခ်င္း ခြဲျခားအုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းတဲ့ ဆိုးဝါးတဲ့စနစ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခုလိုမ်ဳိး ျမန္မာျပည္ေထာင္ေတြမွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတယ္ဆိုတာ ထူးဆန္းတဲ့ကိစၥတခုေတာ့ မဟုတ္ေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပသလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ နားလည္သေလာက္ေတာ့ အဲဒီ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြမွာ ေရြးခ်ယ္စရာနည္းလမ္း မရွိေတာ့တို႔ပါ။ သူတုိ႔ လိုခ်င္တဲ့၊ သူတုိ႔လိုလားတဲ့၊ ေတာင့္တတဲ့ကိစၥေတြကို သူတုိ႔ ေထာင္အာဏာပို္င္ေတြဆီကို ဒီလိုမ်ဳိး အစာငတ္ခံဆႏၵမျပခင္ ႀကိဳတင္ၿပီး သတင္းပို႔တာေတြ၊ ေတာင္းဆိုတာေတြ၊ ေဆြးေႏြးတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တဘက္က ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြဘက္က လံုးဝမတုံ႔ျပန္တာေတြ၊ လံုးဝမေပးဘဲ ျငင္းဆန္လိုက္တာေတြ၊ ဆက္ၿပီး ဖိႏိွပ္ေနတာေတြ၊ ပိုၿပီး ႏိွပ္ကြပ္တာေတြ၊ ညွဥ္းပန္းႏိွပ္စက္တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္တဲ့ အေျခအေန အဆံုးမွာမွ က်ေနာ္တို႔ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတိုက္ပြဲကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြက ေရြးခ်ယ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ကိုခြန္စိုင္း ကို ဆက္ၿပီး ေမးခ်င္ပါတယ္။ အခု အစာငတ္ခံဆႏၵျပတဲ့အထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ (၆) ေယာက္ကို စစ္ေခြးတိုက္ကို ပို႔လိုက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဆိုေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြက ဘာလုပ္လိမ့္မယ္လို႔ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါသလဲ။ ကိုခြန္စိုင္းတို႔ ေခတ္တုန္းက ႀကံဳခဲ့ရတာနဲ႔ သူတို႔ ဘယ္လို႔ လက္တံု႔ျပန္သလဲ။ ပထမဦးဆံုး လက္တံု႔ျပန္တာကေတာ့ စစ္ေခြးတိုက္ကိုပို႔တယ္။ မိသားစုေတြ ေထာင္ဝင္စာပိတ္ထားတယ္ဆုိတာေတြ သိရပါတယ္။ အဲဒါကို ဘယ္လိုနားလည္ပါသလဲ။
ကိုခြန္စိုင္း ။ ။ က်ေနာ့္အေတြ႔အႀကံဳကို ေျပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ္သည္ စစ္ေခြးတိုက္ကို ေထာင္ (၃) ႀကိမ္မွာ (၃) ခါစလံုး ေရာက္ဘူးပါတယ္။ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္က ေက်ာင္းသားဘဝ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အသက္ (၂၂) ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက မိႈင္းရာျပည့္နဲ႔ ေထာင္က်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို အလုပ္ၾကမ္းခိုင္းဖို႔ ေထာင္ကေန ျပင္ဆင္တာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အလုပ္ၾကမ္းမလုပ္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေခြးတိုက္ကို ပို႔ခဲ့တယ္။ ေခြးတိုက္ကို ဘာေၾကာင့္ပို႔သလဲဆိုရင္ သူက အင္းစိန္ေထာင္မွာဆိုရင္ တျခားလူေတြ မျမင္မၾကားရတဲ့အရပ္မွာ ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာလုပ္လို႔ရသလဲဆိုရင္ ေရျဖတ္လို႔ရတယ္။ ရိုက္ႏွက္ညွဥ္းပန္းလို႔ ရတယ္။ ေနာက္ သတင္းျဖတ္လို႔ ရတယ္။ အဲဒီမွာ သူတုိ႔ရဲ ႔ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးေတြထားၿပီး ဘယ္သူမွ အဝင္မခံေတာ့ဘူး။ အဲဒီနည္းနဲ႔ သတင္းျဖတ္တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္အေတြ႔အႀကံဳအရဆိုရင္ ေရျဖတ္တာက နံပတ္ (၁) အလုပ္ပါ။ က်ေနာ္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတုန္းကလည္း ေရျဖတ္တာကို (၁၁) ရက္ခံရပါတယ္။ အစာျဖတ္တာက က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ ျပႆနာမရွိဘူး။ အစာငတ္ခံတဲ့ကိစၥက ဗိုက္ဆာတာကို ခံႏိုင္ရည္ အသာေလးရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရငတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ရဲ ႔ တံု႔ျပန္မႈေတြက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။ အေတြ႔အႀကံဳအရဆိုရင္ သြားဖံုးထဲကေန ေသြးယိုတာတုိ႔၊ ဆီးထဲကေန ေသြးပါတာတုိ႔ေတြျဖစ္တယ္။ ေလးငါးေျခာက္ရက္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါမွာ။ ပါးစပ္ေတြကေျခာက္ၿပီး တံေတြးမထြက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခါမွာ ခႏၶာကိုယ္တခုလံုးက ပူက်ပ္ၿပီးေတာ့ လူက ေမ်ာေနသလို၊ ေမ့ေနသလို၊ မူးေဝေနတာေပါ့။ အဲဒါ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။ အဲဒီအခါမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတဲ့လူေတြက လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကတယ္။ သူတုိ႔က အလြယ္တကူ ၿဖိဳခဲြတဲ့အခါမွာ ေရျဖတ္တဲ့နည္းကို သံုးၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခြးတိုက္ကို ပို႔တာပါ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနၿပီသာ အစာငတ္ေနတဲ့လူကို ေရပါမတိုက္ဘဲထားတယ္။ က်ေနာ္ၾကားဖူးတာက အစာငတ္ခံဆႏၵျပတဲ့လူဟာ လူကိုမေသသြားေအာင္ drip ေတြဘာေတြ ခ်ဳပ္ၿပီး သြင္းတယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးလား။
ကိုခြန္စိုင္း ။ ။ မဟုတ္ဘူးခင္မ်ား။ မဆလအစိုးရလက္ထက္မွာ က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳခဲ့ရတာေတာ့ အစာငတ္ခံဆႏၵျပသူေတြကို ေရပါျဖတ္ျပစ္တယ္။ ဒါက မဆလလက္ထက္မွာ က်ခဲ့တယ့္လူေတြ၊ ေက်ာင္းသားတုိင္းသိပါတယ္။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတဲ့ေန႔မွာပါ ေရအုိေတြ လာသိမ္းသြားၿပီးေတာ့ စစ္ေခြးတိုက္ပို႔ၿပီး ပိတ္ေတာ့တာပဲ။ Drip ခ်ိတ္တာတို႔၊ ဘာတို႔ဆိုတာကို စိတ္ကူးယဥ္လို႔မရဘူး။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတယ္ဆိုတာနဲ႔ ေရတဝေသာက္ၿပီး ျပင္ဆင္ရတာပဲ။ ေရျဖတ္တယ္ဆိုတာကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ နားလည္ထားပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ကိုစုိင္းဝင္းေက်ာ္ ကို ေမးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခုက်ေနာ္ သိရတဲ့သတင္းအခ်က္အလက္ရဆိုရင္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြက ဘာမွႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မဟုတ္ဘူး။ ေစာေစာက ေျပာခဲ့သလို စာဖတ္ခြင့္၊ ဘာသာစကား ေလ့လာခြင့္၊ အေသးအမႊား။ တခ်ဳိ ႔ ဒီမုိကေရစီက ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ဒီအခြင့္အေရးေတြက အလိုလိုအားေပးၿပီးေတာ့ ဆရာေတြ၊ ဘာေတြနဲ႔ စာသင္ခြင့္ေပးထားတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ေတြဟာ ျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြအေနနဲ႔ တကယ္ပဲ မလိုက္ေလ်ာႏိုင္တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ၊ ခဲရာခဲဆစ္ေတြ ျဖစ္ေနလို႔လား။ သို႔တည္းမဟုတ္ သူတုိ႔ေတာင္းဆိုရေကာင္းလား။ ငါတုိ႔ တမင္တကာ မင္းတုိ႔ေတာင္းဆိုတာေတြကို မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ မာနနဲ႔ လုပ္သလား။ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ။
ကိုစိုင္းဝင္းေက်ာ္ ။ ။ က်ေနာ္ျမင္တာကေတာ့ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြဘက္က သူတုိ႔ လိုက္ေလ်ာသင့္တာကို၊ မလိုက္ေလ်ာတာ။ ေပးသင့္တဲ့အခြင့္အေရးကို အျပည့္အဝ မေပးတာပါ။ အခုလိုမ်ဳိး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြက အစာငတ္ခံဆႏၵျပတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ထင္တာကေတာ့ ေတာ္ရံုတန္ရံု ေသးေသးမႊားမႊား အေသးတခုတည္းနဲ႔ေတာ့ လုပ္ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းေပါင္းစံု ဆံုစည္းလာၿပီးမွ သူတုိ႔လုပ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ သိခ်င္တာက ေတာင္းဆိုတာကို မေပးႏိုင္လို႔လား။ လိုက္ေလ်ာရသိပ္ခက္ေနလို႔လား။ တမင္တကာ အာဏာပိုင္ေတြက ညစ္ၿပီးမေပးတာလား။
ကိုစိုင္းဝင္းေက်ာ္ ။ ။ က်ေနာ့္ ၉၈ ခုႏွစ္က အေတြ႔အႀကံဳေလးတခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အဲဒီလိုမ်ဳိး အစာငတ္ခံဆႏၵျပတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရွိပါတယ္။ သာယာဝတီေထာင္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန္းက အစာငတ္ခံဆႏၵျပၾကတဲ့အေၾကာင္းရင္းက ႏွစ္ျပည့္လို႔ လြတ္မေပးလို႔ အစာငတ္ခံဆႏၵျပၾကတာပါ။ အခုလည္း က်ေနာ္တို႔ ေထာင္ထဲမွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားေတြဆႏၵျပၾကတယ္ဆိုတာ သူတုိ႔ မတရားအခ်ခံထားရတယ္။ မတရားအခ်ခံထားရတဲ့အခ်ိန္မွာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္က တႏွစ္ဆိုၿပီး လာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ရဲ ႔ စိတ္ထဲမွာ ဒါကို မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအေနနဲ႔ လူသားေတြဘက္က ၾကည့္ၿပီး၊ စာနာၿပီး လူသားဆန္ဆန္ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါေတြဟာ ဒီလုိျဖစ္လာစရာအေၾကာင္းမရွိဘူးလို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အာဏာပိုင္ေတြက ဒီလို ရက္စက္လုပ္ျပလို႔ေရာ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ လူေတြရဲ ႔ေခါင္းက ညႊတ္သြားမယ္။ ဦးညႊတ္သြားၾကလိမ့္မယ္လို႔ သူတုိ႔ေမွ်ာ္မွန္းေနၾကသလား။ အဲဒီလို ေမွ်ာ္မွန္းရင္ အာဏာပိုင္ေတြရဲ ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မွန္ပါသလား။
ကိုခြန္စိုင္း ။ ။ လံုးဝမမွန္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အခုေထာင္က်ေနၾကသူေတြဟာ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္၊ ေလးႀကိမ္ေတြလည္း ပါပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ဘူးတဲ့လူအခ်င္းခ်င္း သိပါတယ္။ ဒီလုိ ႏွိပ္ကြပ္လို႔ ဦးညႊတ္ၿပီး ေနာက္ဒီလုိ မလုပ္ပါဘူးလို႔ ထြက္လာမယ့္လူ တေယာက္မွမရွိပါဘူး။ အဲဒါက သူတုိ႔ရဲ ႔ ႏုိင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္ကို ပိုၿပီးခိုင္မာေစလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္က အဲဒီလို ယံုၾကည္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္ဆံုးေမးခ်င္တာတခုကေတာ့ က်ေနာ္ကေတာ့ အေကာင္းျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ေမးတာပါ။ အခု ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမဟုတ္တဲ့ အက်ဥ္းသားနည္းနည္းလည္း ပါတယ္ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ အစာငတ္ခံဆႏၵျပ တုိက္ပြဲဝင္ေနတာ သူတုိ႔ရည္မွန္းခ်က္ ရရွိၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္စရာအေၾကာင္း ရွိပါသလား။
ကိုစိုင္းဝင္းေက်ာ္ ။ ။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကသာ သူတုိ႔ေျပာသလို ဒီမုိကေရစီအစိုးရအျဖစ္နဲ႔ ငါတို႔ျပဳျပင္က်င့္ႀကံပါေတာ့မယ္လို႔ သူတုိ႔ဘက္က ေျပာင္းလဲမယ္ဆိုရင္ ဒါေတြကို ႏွစ္ဖက္ညွိၿပီး ယူလို႔မရစရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ကိုစိုင္းဝင္းေက်ာ္အေနနဲ႔ ထင္ပါသလား။ ဒီလုိ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနတဲ့ လူေတြရဲ ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြက ဒီတႀကိမ္မွာ ေအာင္ျမင္လိမ့္မယ္ ထင္ပါသလား။
ကိုစိုင္းဝင္းေက်ာ္ ။ ။ က်ေနာ္ထင္တာကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားကေတာ့ သူလုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္တခုကို အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါေပၚ မူတည္ၿပီးမွ ေဆာင္ရြက္တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေအာင္ျမင္တယ္၊ မေအာင္ျမင္ဘူးဆိုတာကေတာ့ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြဘက္က လူသားစိတ္ဓါတ္နဲ႔ စာနာမႈနဲ႔ လိုက္ေလ်ာတာေတြ ရွိရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုလိုမ်ဳိး အေျခအေနမွာေတာ့ အင္မတန္မွ တင္းက်ပ္တဲ့ စနစ္ေအာက္မွာ ေအာင္ျမင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း နည္းတယ္မနည္းဘူးဆိုတာ သူတုိ႔တိုက္ပြဲဝင္မႈအေပၚမွာ မူတည္ၿပီးမွ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။
