ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက အာဏာ႐ွိသူတခ်ဳိ ႔ကို ICC (ေခၚ) ႏိုင္ငံတကာ ျပစ္မႈဆိုင္ရာတရား႐ံုးမွာတင္ၿပီး စစ္ေဆးအေရးယူႏိုင္မယ့္ အလားအလာ မ႐ွိဘူးလို႔ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ဥပေဒပါရဂူ ေဒါက္တာျမင့္ဇံ က သံုးသပ္လိုက္ပါတယ္။ ပါေမာကၡေဒါက္တာျမင့္ဇံ နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာတို႔ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ခ်က္ ဒုတိယပိုင္းကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ေမး ။ ။ ေနာက္တခုက ျမန္မာႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ ႔ကို တာဝန္ရွိသူတခ်ဳိ ႔ကို International Criminal Court ႏိုင္ငံတကာ ျပစ္မႈဆုိင္ရာတရာရံုး (သို႔) ႏုိင္ငံတကာ ရာဇဝတ္မႈဆုိင္ရာတရားရံုးကို တင္ဖုိ႔ဆုိၿပီးေတာ့ တခ်ဳိ ႔က Lobby လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကိုလည္း ၾကားပါတယ္။ အဲဒီကိစၥကိုလည္း ျပည္သူေတြ သိခ်င္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဥပေဒအေၾကာင္းအရ တခ်က္ေျပာေပးပါ။ ဘယ္လိုအေျခအေနမွာ ျဖစ္ႏုိင္သလဲ။ တခ်ဳိ ႔ႏုိင္ငံေတြမွာ Kenya တို႔ ဘာတို႔မွာ Uhrur Kenyatta ကိုတင္တာ။ ဘာမွမျဖစ္ပါလား။ အဲဒါမ်ဳိးလည္း က်ေနာ္ စဥ္းစားမိတယ္။
ေျဖ ။ ။ ဥပေဒေၾကာင္းအရ က်ေနာ္ ရွင္းျပပါမယ္။ နံပတ္တစ္က အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဥပေဒဆိုတာ ျပည္တြင္းဥပေဒနဲ႔ မတူပါဘူး။ ျပည္တြင္းဥပေဒေတာင္မွ Enforcement က မတူပါဘူး။ တခ်ဳိ ႔ Power ရွိတဲ့လူေတြ၊ အာဏာရွိတဲ့လူေတြ၊ ေငြရွိတဲ့လူေတြကို အေမရိကန္ျဖစ္ျဖစ္၊ ရုရွားျဖစ္ျဖစ္၊ လာအိုျဖစ္ျဖစ္၊ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ တဘက္က Rule of Law ကို ေျပာဆိုေသာ္လဲ၊ တူညီစြာ မျဖစ္ဘူး။
အဲဒီေတာ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဥပေဒမွာ Enforce လုပ္ဖို႔ဆုိတာ Mechanism အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔၊ အေရးယူဖုိ႔ Mechanism မွာ ျပည္တြင္းဥပေဒနဲ႔ ပိုၿပီးေတာ့ ရႈပ္ေထြးပါတယ္။ ရႈပ္ေထြးခက္ခဲပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အခုန ICC အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ရာဇဝတ္ရံုးဆိုတာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ကမွ ေပၚေပါက္လာတာပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ရာဇဝတ္ရံုး ဥပေဒက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ရာဇဝတ္ရံုး Statue ဥပေဒကို လက္မွတ္ေရးထိုးမွသာလွ်င္ အဲဒီ လက္မွတ္ေရးထိုးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြရဲ ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီႏုိင္ငံရဲ ႔ စစ္သားေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို အေရးယူႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အဲဒီ International Criminal Court Statute ကို လံုးဝလက္မွတ္ေရးထုိးထားျခင္း မရွိပါဘူး။ လက္မွတ္လည္း ထုိးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံကလည္း မထိုးပါဘူး။ တရုတ္ကလည္း မထိုးပါဘူး။ က်ေနာ္ အမွတ္မမွားဘူးဆိုရင္ ရုရွားကလည္း မထုိးပါဘူး။ အိႏိၵယကလည္း မထိုးပါဘူး။ အစၥေရးလ္ကလည္း မထိုးပါဘူး။ သို႔ေသာ္လဲ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီက Refer လုပ္ရင္ေတာ့ မထိုးေသာ္လဲ Indictment လို႔ေခၚတဲ့ အေရးယူမႈတခု ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒါ က်ေနာ္သိတဲ့ တျခားဥပမာေတာ့ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဦးေက်ာ္ဇံသာ အခုန ကင္ညာကို ေျပာသြားတယ္။ ကင္ညာကို က်ေနာ္ သိပ္မသိဘူး။ က်ေနာ္ သိတာက South Sudan လို႔ေခၚတဲ့ မဟုတ္ဘူး Sudan ႏုိင္ငံက Omar Basher ဟာ က်ေနာ္ သိသေလာက္ဆုိရင္ Sudan ႏုိင္ငံဟာ International Criminal Court Statute ကို မထိုးထားဘူး။ သို႔ေသာ္လဲ International Criminal Court ရဲ ႔ Argentine Prosecutor Moreno-Ocampo က Crimes against Humanity နဲ႔ Genocide ပါလား မသိဘူး က်ဴးလြန္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ တရားစြဲတာကို ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီအထိ တင္တယ္။ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာတင္ေတာ့ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တရုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏုိင္ငံနဲ႔ ရုရွားႏုိင္ငံက ကန္႔ကြက္မဲ မေပးေတာ့ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီရဲ ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ Approval ခြင့္ျပဳခ်က္ကိုယူၿပီး Mr. Omar al-Bashir ကို ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ပါတယ္။ အဲဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ (၆) ႏွစ္၊ (၇) ႏွစ္က ဘာမွမျဖစ္ဘူး။
ေတာင္အာဖရိကႏုိင္ငံဟာ အဲဒီ ICC statute ဥပေဒကို လက္မွတ္္ထိုးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၂) ႏွစ္ေလာက္က ထင္ပါတယ္။ Omar al-Bashir ေတာင္အာဖရိကႏုိင္ငံသြားေတာ့ ဖမ္းေစဆုိၿပီးေတာ့ ICC Prosecutor က Code ပို႔တယ္။ ေတာင္အာဖရိက တရားသူႀကီးက ဖမ္းမိန္႔ဝရမ္းကို ထုတ္မယ့္ဆဲဆဲ အဲဒီလို မလုပ္ႏုိင္ခင္မွာ Omar al-Bashir က ေတာင္အာဖရိကႏုိင္ငံက ထြက္သြားတယ္။ အခုထက္ထိလဲ သူ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ .. တိုတိုေျပာရရင္။ အဲဒီေတာ့ ရွင္းရွင္းေျပာပါမယ္ ဒီအမႈက လံုၿခံဳေရးေကာင္စီကို ေရာက္ဖို႔ဟာ တစ္ရာပံုပံုရင္ ႏွစ္ပံုေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ေရာက္သည့္တိုင္ေအာင္ တစ္ရာပံုတပံုမွာ တစ္ရာရာခိုင္ႏႈန္း ေသခ်ာတာက ရုရွားနဲ႔ တရုတ္္တုိ႔က ဗီတိုအာဏာနဲ႔ ပယ္ခ်မယ္။ တျခားႏိုင္ငံေတြကလည္း ပယ္ခ်လိမ့္မယ္။ ဒါကလဲ ဘယ္လိုမွ ဥပေဒေၾကာင္းအရေကာ၊ ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရားအရေကာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ကိစၥလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ေမး ။ ။ ေနာက္တခုက လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈနဲ႔ ႏုိင္ငံတႏိုင္ငံကို ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြက ေျပာဆိုေဝဖန္လာၾကတဲ့အခါမွာ တဘက္က ႏုိင္ငံရဲ ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပိုင္ဆိုင္မႈကို အေၾကာင္းျပၿပီးေတာ့ ကာကြယ္ၾကတာ ရွိပါတယ္။ ဆိုေတာ့ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ႏုိင္ငံတကာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးစံနဲ႔ ႏုိုင္ငံတႏုိင္ငံရဲ ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ယွဥ္ၿပိဳင္ရတဲ့သေဘာ၊ ထိပ္တိုက္တုိးတဲ့ သေဘာေတြလည္း ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ အဲဒီသေဘာကို ဆရာ ဘယ္လိုျမင္ပါလဲ။
ေျဖ ။ ။ အဲဒါကေတာ့ က်ေနာ္ေျပာတာအားလံုးက ေရရွည္ နာရီဝက္၊ တနာရီေလာက္ အက်ယ္ခ်ဲ ႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ အခုေျပာေနတဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္မႈက ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ။ ႏိုင္ငံဆိုတဲ့ အယူအဆကိုကပဲ အေနာက္ႏိုင္ငံ အယူအဆပဲ။ Treaty of Westphalia လို႔ေခၚတဲ့ ၁၆၄၈ ခုႏွစ္ Treaty မွာ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ တျခားျပည္ပႏုိင္ငံေတြက ဝင္စြက္ဖက္စရာ မလိုဘူးဆိုတာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အဲဒီမတိုင္ခင္လဲ ရွိပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဥပေဒမွာ ၁၆၄၈ ခုႏွစ္မွာ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြအတြင္း ခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ Westphalia စာခ်ဳပ္ကတဆင့္ ေပၚလာတာ။ ဒါေပမဲ့ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္တိုင္း ဦးသန္႔ေတာ့ ထားလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ Boutros Boutros-Ghali, ေနာက္ၿပီးေတာ့ Kofi Annan တို႔ အားလံုးက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ဆိုတာ Limitless မဟုတ္ဘူး။ အကန္႔အသတ္ မရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ နည္းနည္းရိုင္းရိုင္းကေလးပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ကေလးသူငယ္တေယာက္ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြရဲ ႔ သားေလးတေယာက္ဟာ သူ႔အိမ္ေရွ ႔မွာ အေပါ့စြန္႔ေနတယ္။ ေဟ့ေကာင္ မင္း ဘာလို႔ အေပါ့စြန္႔ေနလဲဆိုေတာ့ … သူက ျပန္ေျပာတာ ငါ့အိမ္ ငါေပါက္တာ နင့္အိမ္ေပါက္တာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ အဲဒီေတာ့ အခုလဲ ႏုိင္ငံေတြက ငါ့အိမ္ ငါလုပ္တာ က်ေနာ္ ဘယ္ႏုိင္ငံရယ္လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေမရိကန္အပါအဝင္ Sovereignty ဆိုတာကို လုိရင္ေျပာတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ Sovereignty ဆိုတာ က်ေနာ္ မွတ္မိတယ္ Boutros Boutros-Ghali လည္း ေျပာတယ္။ Kofi Annan လည္းေျပာတယ္။
လူမ်ဳိးျပဳတ္ျဖဳန္းသတ္ျဖတ္ေနတယ္။ Genocide လုပ္ေနရင္ Crimes against Humanity လုပ္ေနရင္ ငါ့ႏုိင္ငံ ျပည္တြင္းေရးကို ဝင္မစြက္နဲ႔ ဆုိၿပီးေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ R2P ေပၚလာတာျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ တနည္းအားျဖင့္ Sovereignty ဆိုတာ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ အစိုးရဟာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျပာေနတာပါ။ ကမာၻမွာ (၁၉၃) ႏုိင္ငံ ရွိပါတယ္။ အနည္းဆံုး ကုလသမဂၢႏုိင္ငံ - အဲဒီေတာ့ အစိုးရတိုင္း (၁၉၃) ႏိုင္ငံလံုးဟာ သီအိုရီ On paper အရေတာ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံသားေတြေပၚမွာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာထက္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံသားေတြကို ကာကြယ္ေပးဖုိ႔ Responsibility ရွိတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ တညီတညႊတ္တည္း ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က ေျပာခဲ့တာပါ။ အဲဒီမတိုင္ခင္က က်ေနာ္ေျပာေသာ္လဲ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ တရားဥပေဒ ပညာရွင္တေယာက္အေနနဲ႔ စိတ္ဝင္စားေသာ္လဲ လူသားတေယာက္အေနနဲ႔ၾကေတာ့ တခါတေလ I’m skeptical သိပ္ၿပီးေတာ့ သံသယနဲ႔ ေျပာၿပီးေတာ့၊ မေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႔ ေျပာေသာ္လဲ ဒီအယူအဆဟာ Yugoslavia နဲ႔ Rwanda မွာ ၁၉၉၄-၉၅ ခုႏွစ္က Genocide လုပ္ေပမယ့္ လူမ်ဳိးျပဳတ္ျပဳန္းလို႔ မသံုးသင့္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ ျပန္သံုးေနတယ္။ Genocide လုပ္မႈမ်ားကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အျမင့္ဆံုးအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တဲ့ ကုလသမဂၢနဲ႔ ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ေတြက တည္ေထာင္ခဲ့တာကို အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ ႔ အယူအဆလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တကမာၻလံုးက ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြက တညီတညြတ္ထဲ လက္မွတ္ထိုးတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့လဲ စာရြက္ေပၚမွာပဲ ရွိေနလို႔လဲ မျဖစ္ဘူး။ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ဆိုတာလဲ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဥပေဒဟာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ႏုိင္ငံေရးရဲ ႔ အက်ဥ္းအၾကပ္အတြင္း၊ အဝန္းအဝို္င္းအတြင္းမွာသာ ရွိတယ္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လည္ပတ္ခ်င္ လည္ရတာမို႔ ဒီကိစၥက အင္မတန္ကိုပဲ လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဦးေက်ာ္ဇံသာ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းတခ်ဳိ ႔ကို အနည္းဆံုးေတာ့ သြယ္ဝိုက္ၿပီး၊ တခါတေလ တိုက္ရိုက္ေျဖၿပီးၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။
ေမး ။ ။ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုးတခု ေမးခ်င္ပါေသးတယ္။ ျမန္မာစစ္တပ္က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္မွာ Mobilize လုပ္တယ္။ တပ္ဖြဲ႔ခ်ထားတာကို ဟိုဘက္က ကန္႔ကြက္တယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ ႔ နယ္နမိတ္မွာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ၿခံစည္းရိုး လံုၿခံဳေအာင္လုပ္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စစ္တပ္ေတြကို ကိုယ့္ဘက္မွာထားတယ္။ ဒီကိစၥက တဘက္ႏုိင္ငံက ကန္႔ကြက္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံတကာဥပေဒသေဘာအရ ဘယ္လို ေျပာလိုပါလဲ။
ေျဖ ။ ။ တဘက္ႏုိင္ငံဆိုတာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံက ကန္႔ကြက္တယ္လို႔ ေျပာတာလား။ အဲဒါ ဘယ္တုန္းက ပါလိုက္တာလဲ။ က်ေနာ္ မသိလိုက္ပါဘူး။ ႏွစ္ခါျပန္ေျပာပါမယ္။ က်ေနာ္ မသိပါဘူး။ စစ္တပ္ခ်တယ္၊ ကန္႔ကြက္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ဦးေက်ာ္ဇံသာ ေျပာမွ က်ေနာ္ ၾကားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ေျပာရရင္ အခုမဟုတ္ဘူး။ ခါတိုင္းလဲ ရွိမွာပဲ။ ခါတိုင္းထက္ ဘာျဖစ္လုိ႔ တိုးခ်လဲ။ ဒါက ရွင္းေနတာပဲ။ အခု ဘဂၤလီ၊ ရိုဟင္ဂ်ာ - မသံုးရဘူးဆိုတဲ့ စကားကို သံုးမိၿပီ။ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ေနထိုင္ၿပီး အစၥလာမ္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူမ်ား၊ ဟိုဘက္ကို သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီးထြက္ခြါတာ - Tension ရွိေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္က စစ္တပ္ခ်တာ ဆရာဦးေက်ာ္ဇံသာ ေျပာသလိုပဲ ဒါက သူ႔ရဲ ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္အတြင္းမ်ာ ရွိတာပဲ။ စစ္တပ္ကိုခ်တာ စစ္တိုက္ဖုိ႔ ခ်တာလဲ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္ သိတာက အဝင္အထြက္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
စစ္တပ္ခ်တာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ခ်တာလဲ။ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံမွာ အခုန ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ စစ္ပြဲကိုေျပာရင္ စစ္တပ္ေတြ အမ်ားႀကီးခ်တယ္။ ခ်ရံုတင္မက ျဖန္႔ေျဖေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြကို ဆုတ္ေပး၊ ထြက္ခိုင္းတယ္ဆိုေတာ့ ဒါက အီဂ်စ္မွာတိုက္ဖိုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိေတာင္မွ တိုက္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတဲ့ ႀကံဳးဝါးခ်က္ေတြကို အီဂ်စ္သမၼတ နာဆာ က - ဒါက အတိတ္ကို ျပန္ေျပာေနတာ၊ တျခားႏုိင္ငံက အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာတာပါ။ ဗမာျပည္နဲ႔ တူတယ္လို႔ လံုးဝမဆိုလုိပါဘူး။ ေျပာလို႔ အစၥေရးလ္က စတိုက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနမ်ဳိး လံုးဝ၊ လံုးဝ လံုးဝ မဟုတ္ဘူး - ဗမာနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တုိ႔က။
အဲဒီေတာ့ ဦးေက်ာ္ဇံသာ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကိုေျဖရင္ ဒီတခါေတာ့ ဗမာႏုိင္ငံအစိုးရရဲ ႔ ကိုယ့္နယ္စပ္မွာ စစ္တပ္ခ်မႈ၊ တိုးျမွင့္မႈဆိုတာ အေျခအေနအရ လုပ္တာ မွန္ပါတယ္။ သူတုိ႔ ကန္႔ကြက္တာက သူတုိ႔ဘာသာ ကန္႔ကြက္တာေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဥပေဒအရကိုပဲ ကိုယ့္နယ္စပ္မွာ စစ္တပ္တုိးျမွင့္ခ်တာ လံုၿခံဳေရးအတြက္ ပိုၿပီးလုပ္ေဆာင္တာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဥပေဒနဲ႔ ညီတဲ့လုပ္ရပ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ျမင္ပါတယ္။
