[ Zawgyi ]
မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ စစ္အာဏာသိမ္းမႈကုိ ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပေနၾကတဲ့သူေတြကုိ လုံၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြက စေနေန႔မွာ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြင္းခဲ့တာေၾကာင့္ အနည္းဆုံး ၂ ဦး ေသဆုံးၿပီး အေတာ္မ်ားမ်ား ထိခုိက္ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ကုိ အနီးကပ္ ကုိယ္တုိင္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့အျပင္ ဒဏ္ရာရလာတဲ့ လူနာေတြကုိ အႏၱေလး ၄၁ လမ္းမွာရွိတဲ့ စိန္ပန္းဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ကုသမႈေပးခဲ့တဲ့ ဆရာ၀န္တဦးကုိ ဗီြအုိေအ သတင္းေထာက္ မေမခက ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားပါတယ္။
ေမခ။ ။“ဆရာတို႔ ေတြ႔ရတဲ့ အေျခေနေလး ေျပာျပေပးပါ။”
ဆရာဝန္ ။ ။“ဒီကေန႔ တနာရီက က်ေနာ္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ အဲဒီမွာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ပစ္ေနၿပီ ၾကားေတာ့ က်ေနာ္ ေန႔လည္ တနာရီေက်ာ္မွာ လုိက္သြာတာ။ က်ေနာ္တို႔က ၄၁ လမ္းကေန သြားတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလို သြားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟိုဘက္မွာက ၃၅ လမ္းဘက္မွာ ပစ္ေနၿပီ။ အဲဒီဘက္မွာလည္း ကားေတြ ပိတ္တယ္။ က်ေနာ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကားေတြလည္း၊ လမ္းေတြလည္း ပိတ္သြားၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔လည္း ေစာင့္ၾကည့္တာ ေပါ့ေနာ္။ ဟို အေျခေန ခက္မလား ေစာင့္ၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ အဓိကက လူနာတင္မယ္ေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ တခုခု အဖမ္းအဆီး ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တို႔က camp ကို သယ္လာမယ္။ နဲနဲပါးပါး ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီမွာတင္ ေဆး ေရွးဦးသူနာ ျပဳတာဘာညာေပါ့ေနာ္။ အႀကီးႀကီး ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က camp စခန္းမွာ ခ်ဳပ္တာ ဘာညာ လုပ္ေပးတာေပါ့ေနာ္။ ပံုမွန္က က်ေနာ္တို႔ လုပ္ေနက် ေပါ့ေနာ့။
ေမခ။ ။“ဟုတ္ကဲ့”
ဆရာဝန္ ။ ။“အဲဒီေတာ့ ဒီကေန႔က ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က တနာရီေက်ာ္ကေန သြားရင္းလာရင္းနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အဲဒီ ၄၁ လမ္းကို ဟိုဘက္ကေန တာရိုး ဟိုဘက္က ေတာင္ဘက္က ေနၿပီးေတာ့ ကားေတြ တက္လာတယ္။ စစ္တပ္ကားေတြ။ ရဲကားလည္း ပါတယ္။ အဲဒါက က်ေနာ္ထင္တယ္။ may be ၃ နာရီ ဝန္းက်င္ေလာက္ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီမွာ ျပည္သူေတြက ပိတ္ထားတယ္။ လမ္းကို ပိတ္ထားတယ္။ ရဲကားေတြမလာေအာင္ လို႔ေပါ့ေနာ္။ ၄၁ လမ္းကေန ပိတ္ထားတာ ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္။
အဲဒီလို ပိတ္ထားေတာ့ အဲဒီမွာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ က်ေနာ္တို႔က ေစာင့္ၾကည့္တယ္ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔က အစတုန္းက တာရိုးေပါ့ေနာ္။ ၄၁ လမ္း တာရိုး ကေနၿပီးေတာ့ ကားေတြက ေစာင့္ေနတယ္ေပါ ့ေနာ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အဲဒီစစ္တပ္က ေရာက္လာတယ္။ ဒိုင္းေတြနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ ရဲေတြ မဟုတ္ဖူးဗ် စစ္ကားေတြ။ စစ္ကားေတြ ေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္တို႔က တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေနာက္ကို တျပ ဆုတ္လိုက္တယ္ေပါ့။ တျပ။ ၄၁ လမ္းကို တျပ ဆုတ္ၿပီးေတာ့ အေျခေန ေစာင့္ၾကည့္တယ္။
အဲဒီမွာ အၾကာႀကီးပဲဗ်။ အၾကာႀကီးပဲ ေစာင့္ေနတယ္။ သူတို႔က။ ညေနေစာင္းေလာက္မွ ၄ နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွ။ စ ပစ္တာကေတာ့ မ်က္ရည္ယိုဗံုးပဲ။ မ်က္ရည္ယို္ဗံုးေတြ ပစ္တယ္။
ေမခ။. ။“ဟုတ္ကဲ့”
ဆရာဝန္ ။ ။“ဗံုးဗံုးဆို ပစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြ၊ ရာဘာက်ည္ေတြလည္း. ပါတယ္ခင္ဗ်။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုပ္ေပးရသလဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီမွာလူငယ္ေတြ ေျပးလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ မ်က္လံုးေတြက ရဲေနတာကိုး။ က်ေနာ္တုိ႔က ေရဘူးပဲ ေပးရတာေပါ့။ ေရေတြ ေပးတယ္။ အဲဒီအခါမွာ က်ေနာ္တို႔ကားက ေနာက္ ထပ္ ၂ ျပ ထပ္ဆုတ္သြားတယ္။ တာရိုးကေန ေနာက္ ၂ ျပထပ္ဆုတ္တာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီမွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ က်ေနာ္တို႔က စတည္းခ်လိုက္တယ္။ သူက ဆက္တိုက္ပစ္ေနတာခင္ဗ်။ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ အခ်က္ေပါင္း ၅၀ နဲ႔ ၁၀၀ ၾကားပဲ။ အနည္းဆံုးပဲ အဲဒါ။
ေမခ။ ။“ဟုတ္ကဲ့။”
ဆရာဝန္ ။ ။“အဲလို ပစ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က တာရိုးကေန ေစာင့္တယ္။ အဲဒီလိုေစာင့္ေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာကေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး။ camp က ဆရာေတြ ကိုလည္း ေခၚၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ အထိုင္ေပါ့ေနာ္။ ကူညီမယ္ေပါ့။ ကြဲ - ရွလာတဲ့သူေတြကို ခ်ဳပ္တာေတြ ဘာေတြ လုပ္ေပးမယ္ေပါ့။ အဲဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးသြားတယ္ဗ်။ က်ေနာ္သိတာက အဲဘက္မွာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ က်ည္ဆံေတြပါ- အဲ ရာဘာက်ည္ဆံ မဟုတ္ေတာ့ ဘူးေပါ့ေနာ္။ က်ည္အစစ္ေတြနဲ႔ ပစ္တယ္ဆို ၾကားလာရတယ္ခင္ဗ်။”
ေမခ။ ။“ဟုတ္ကဲ့။”
ဆရာဝန္ ။ ။“အဲဒီမွာ ရုန္းရင္း ဆန္ခတ္ပဲခင္ဗ်။ က်ေနာ္တို႔က တာရိုးကေန ၂ ျပ ခင္ဗ်။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ ေတာင္ ဝပ္ေနရတာ။ က်ေနာ္တို႔က ဝပ္ေနရတာ။ က်ေနာ္တို႔ အေျခေန ေတာင္မွေလ။ အခုဟာက ဘယ္လိုလည္း ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ သိတာ။
က်ေနာ္ သိတဲ့ဟာကုိပဲ က်ေနာ္ေျပာျပမယ္ေနာ္။ က်ေနာ္တို႔ ဆီကို ေရာက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးကေတာ့ ဦးေခါင္း ပြင့္သြားတယ္။ က်ေနာ္လည္း ခုမွျပန္လာတာ။ ဒါေတာင္ မာရွယ္ေလာနဲ႔ ထိလို႔ က်ေနာ္တို႔က။ ၇ နာရီ ေလာက္မွ ျပန္လာတာေပါ့ေလ။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ွဆီ ေရာက္လာတဲ့ ေကာင္ကေလးကေတာ့ ဦးေႏွာက္ထိၿပီးေတာ့ ေသသြားတယ္။ ေရာက္လာေတာ့ အသက္္မပါေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ေခါင္းပြင့္ သြားတယ္ေပါ့ေနာ္။ တေယာက္ပါတယ္။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ေပါင္အႀကီးႀကီးပြင့္ထြက္သြားတယ္။ ပြင့္ထြက္သြား ၿပီးေတာ့မွာ ေရွာ့နဲ႔ေရာက္လာတယ္။ ေမ့ခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ေသြးထြက္ လြန္ေနၿပီ။ ေပါင္ႀကီးက စုတ္ျပတ္ေနတာ။ ပံုေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ က်ေနာ္က သူ ေသြးထြက္ မလြန္ေအာင္ ၾကပ္ထုပ္ေတြစည္း။ စည္းၿပီးေတာ့ ေဆးေတြ ေပးၿပီးေတာ့ ေဆးရံုႀကီးကို လြႊတ္လိုက္ရတယ္ ေပါ့ေနာ္။ ေလာေလာဆယ္ကေတာ့ ...။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အဲဒီ ေဆးရံုႀကီးမွာလည္း က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္ေတြ၊ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္ေတြ ရွိတယ္ေလ။ အဲဒီ လက္ရွိ လူနာအေျခေန မသိေသးဘူး။ ေသလားရွင္လား မသိေသးဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အသက္ရွင္ဖို႔ မ်ားပါတယ္။ ေဆးရံုေပၚ ေရာက္သြားတယ္ ေပါ့ေနာ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ၾကားထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ခ်ဳပ္ေပးရတာ။ အေသးအမႊားေလးေတြ ေပါ့ေနာ္။ လက္ေမာင္း ခ်ဳပ္ေပးရတာ။ လက္မွာ ပြင့္ထြက္သြားတာတို႔ စုတ္ျပတ္သြားတာတို႔ဗ်။ ခဲ- ခဲေတြ ေပါ့ေနာ္။ ခဲေတြပါမယ္ခင္ဗ်။ အနာကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ တခ်ိဳ႕ ခဲက်ည္ဆံ ထိတာေတြ ပါတယ္ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါမ်ိဳး ပံုစံေတြ ထိတဲ့ လူက ၆ ေယာက္ ၇ ေယာက္ေလာက္ ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ခ်ဳပ္ေပးရတာ။ က်န္တာကေတာ့ မူးတာတို႔ ဘာတို႔ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါက လက္ရွိ ျဖစ္တဲ့ အေျခေနေပါ့။”
က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေျပာရင္ က်ေနာ္က ျပင္ပဆရာဝန္။ တခါမွလည္း အဲဒီလိုမ်ိဳးႀကီး .. က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေရွ႕တန္းကို ေရာက္သြား သလိုမ်ိဳးႀကီး။ ဒီေလာက္အထိ ခံစားရတယ္။ တကယ္ဆို ကုိယ္ေတြေတာင္ ပုန္းေနရတာေလ။ ေနာက္တခုက ၾကားရတဲ့ သတင္း။ တကယ္က ျဖစ္ရပ္အမွန္ပါ။ အဲဒီမွာ သြားေကာက္လို႔ မရဘူ။ အထဲမွာ ခိုက္မိေနတယ္။ အဲဒီလူေတြကို သြားေကာက္လို႔ မရဘူး။ ခိုက္မိလိ္ု႔ သြားေကာက္တဲ့ လူေတြကို ပစ္ေနတယ္ဗ်။ ျပန္ေကာက္လို႔ မရဘူး ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ စႏိုက္ပါ သမားေတာင္ ပါတယ္လို႔ေျပာတယ္။ may be ေပါ့ေနာ္ က်ေနာ္ေတာ့ ေသခ်ာေတာ့ မသိဘူး။ သူတုိ႔ ေျပာတဲ့ စကားေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း. ပိတ္မိေနေတာ့ အျပင္ထြက္လို႔ မရဘူး။. အဲဒီ မသြားေတာ့ဘူး။ ေခၚလာတဲ့ လူနာေတြကို အဲဒီ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ အထိုင္ခ်ၿပီးေတာ့ ဆရာဝန္ေတြ ထပ္ေခၚတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဆရာဝန္ေတြ ၃ ေယာက္ ေပါ့ေနာ္။ ပထမ က်ေနာ္ တေယာက္ထဲသြားရင္း ေနာက္ တေျဖးေျဖး ၂ ေယာက္ ထပ္ေခၚတယ္။ ၃ ေယာက္ လာတယ္။ ေနာက္ အဲဒီဆရာဝန္ေလး အငယ္ေလး တေယာက္ လာတယ္ ေပါ့ေနာ္။ အားလံုး ၄ ေယာက္ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီ က်ေနာ္တို႔ ကုေပးတာ။ ေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္ေပးတဲ့ဟာ ေပါ့ေနာ္။ အခုမွ က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ ေရာက္တာ ေပါ့ေနာ္။”
ေမခ ။ ။“ဆရာတို႔က ဆရာဝန္ေတြလည္း ျဖစ္တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း အဲဒီ အေျခအေနမွာ ေဆးကုသေပးခဲ့တာ ဆိုေတာ့ အခုလို ၿဖိဳခြင္းတဲ့ ေနရာမွာ တခ်ိဳ႕ ေတြက အကုန္ေျပာေနတာက က်ည္အစစ္ေတြလုိ႔လည္း ေျပာတယ္။ က်မတို႔ ဓါတ္ပံုေတြမွာ ေတြ႔ေနတာ မ်ိဳးေတြလည္း ရွိတယ္။ ဆရာတို႔ က်ေတာ့ ဒီ ဒဏ္ရာေတြကို ၾကည့္တာနဲ႔ ေျပာႏိုင္တာဆိုေတာ့ ဒီအေျခေနကို ဆရာဘာမ်ား ေျပာႏိုင္မလဲရွင့္။”
ဆရာဝန္ ။ ။“ဟာ က်ည္အစစ္ ေသခ်ာတာ ေပါ့ဗ်ာ။ ဦးေႏွာက္ႀကီး ပြင့္ထြက္သြားတာ ႀကီးကိုက ရာဘာက်ည္မွ မဟုတ္တာ။ က်ေနာ္ေျပာတာက ရာဘာက်ည္ဆို ဒီလို ပြင့္ထြက္ သြားစရာ အေၾကာင္း မရွိဘူးေလ။ ပြင့္ထြက္သြားတာေလ။ ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕ သက္ေသေတြလည္း ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်။ အိမ္ေတြ၊ နံရံေတြမွာေလ က်ည္ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါေတြ က်ေနာ္တို႔ ၾကားတယ္ ေပါ့ေနာ္။ ဒါကေတာ့ က်ည္အစစ္ပါပဲဗ်။ အဲဒီမွာ ရာဘာက်ည္ေတြလည္း ပါတယ္။ မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြလည္း ပါတယ္။ ေတာက္ေလ ွ်ာက္ပဲ ၾကားေနရတာဗ်ာ။ အခ်က္ ၁၀၀ ၊ က်ေနာ္ မေရထာမိလို႔ အခ်က္ ရာေက်ာ္မယ္။ အဲလိုၾကားေနရတယ္။ အုန္းအုန္းအုန္းနဲ႔ ၾကားေနရတယ္ ဆိုေတာ့။ ဟုတ္တယ္။ အသံေတြကေတာ့ မတူဘူး။ ေသနတ္ ေတြ အသံေတြ မတူဘူး။ ပစ္တဲ့ အသံေတြလည္း မတူဘူး။
ေနာက္တခုက ဆြဲတာလည္း ပါတယ္ခင္ဗ်။ တခ်က္တခ်က္ ဆြဲတဲ့ အသံေတြ စတင္းဂန္း ဆြဲတဲ့ အသံမ်ိဳးေလ။ ေတာက္ေလ ွ်ာက္ပဲ။ က်ေနာ္က ဆရာဝန္ဆိုေတာ့ လက္နက္ အေၾကာင္းေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒလစပ္ ဆြဲတဲ့ အသံေတာ့ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက စစ္တိုက္သလိုမ်ိဳး ေပါ့ဗ်ာ။ စစ္ကားထဲက လိုမ်ိဳးေပါ့။ စတင္းဂန္းနဲ႔ ဒလစပ္ ဆြဲတဲ့ အသံမ်ိဳး။ အဲဒါ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ၾကားတယ္္္။ အဲဒါက ေတာက္ေလ ွ်ာက္ ဆြဲၿပီး ပစ္တဲ့ အသံမ်ိဳး ေပါ့ေနာ္။ အဆက္မျပတ္ ဆြဲၿပီး ပစ္တဲ့ အသံမ်ိဳးေတြ ၾကားတယ္။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၾကားတဲ့ အသံပဲ။”
ေမခ။. ။“ေနာက္တခုက အဲဒီမွာက ဘယ္လိုေၾကာင့္ အခုလို တင္းမာမႈ ျဖစ္သြားတာလဲ ဆိုတာေရာ သိရပါလား။ ဆရာ ေစာေစာက ေျပာတဲ့ သေဘာအရဆို ဆရာတို႔က အဲဒီနားမွာ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ျဖစ္ခဲ့ရတာဆိုေတာ့။ တင္းမာမႈ တခုေၾကာင့္ ပစ္ရတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္တခုက သူတို႔ေတြ အၿမဲတမ္း သံုးေနက် ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္။ သူတုိ႔က အၾကမ္းဖက္မႈကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ၿဖိဳုခြင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေနထားမ်ိဳး ေျပာတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ ဆရာတို႔ ဘက္ကေရာ၊ ေဘးက ၾကည့္ရတဲ့ အေနဆိုရင္ တဖက္ကေန အၾကမ္းဖက္မႈ လုပ္လာလို႔ ဟိုဘက္ကေန ၿဖိဳခြင္းရတဲ့ သေဘာလား။ ဘယ္လို မ်ားပါလဲရွင့္။”
ဆရာဝန္ ။ ။“အဲဒါကို က်ေနာ္ေတာ့ ေသခ်ာ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာ တာကေတာ့ က်ေနာ့္အျမင္က သူတို႔က ၄၁ လမ္းပိတ္တယ္။ ၃၅ လမ္း ပိတ္တယ္၊ ေရကားေတြ ပါတယ္။ တခုျဖစ္ႏိုင္တာက ကမ္းရိုးဆိုတာက သဲကားေတြရွိတယ္ ခင္ဗ်။ သဲကားေတြက အရွည္ႀကီးေတြ။ ၁၂ ဘီးေတာင္ မကဘူးဗ်။ ဘီးအစိတ္ေလာက္ ရွိတယ္ခင္ဗ် သဲကားဆိုကေလ။ ဒီဘက္က သဲကားႀကီးေတြက ပိတ္ထားတယ္။ လမ္းက အထဲကို ဝင္လို႔ မရဘူးေလ။ သူတို႔က အထဲကို သြားခ်င္တာ ခင္ဗ်။ အထဲမွာ ပိတ္မိေနတဲ့ ရဲေတြ ရွိမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ၿဖိဳခြဲတာ ျဖစ္မယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔က အမ်ားဆံုး ယူဆလို႔ ရတယ္။
ဒီဘက္ကေတာ့ ျပည္သူက လက္နက္လည္း မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူက ေတာ့ ရွိတယ္။ အဲဒီ ခဲနဲ႔ ပစ္တဲ့ လူေတြဆို သူက ထိန္းတယ္။ ျပည္သူက ျပည္သူခ်င္း ထိန္းတယ္ ခင္ဗ်။ က်ေနာ္တို႕လည္း ေျပာတယ္။ ေဘးလူေတြကလည္း ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ား ျပန္မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ ခဲေတြ မထုနဲ႔ေနာ္။ ေလာက္ေလးခြေတြ မပစ္နဲ႔ေနာ္။ သင့္တဲ့လူက ေျပာတယ္။ လူႀကီးေတြ ကလည္း ေျပာတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ျပည္သူသည္ ပစ္စရာ လက္နက္လည္း မရွိဘူး။ ပစ္စရာကလည္း ဘာမွ မရွိဘူး။ ခဲေတာင္ မပစ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာလို႔ မရဘူး။ တခါတခါ သူတို႔လူ ေတြက ပစ္လိုက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေတြကေတာ့ ရွိေနတာပဲေလ။ ထြက္တိုင္းမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စပစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ မရွိဘူး။ က်ေနာ္က ေနာက္ဆုတ္လိုက္တယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ပရဟိတ သမား ဆိုေတာ့ ေနာက္ဆုတ္လိုက္တာပဲ။ အဲဒီ စပစ္တဲ့ အသံ ၾကားခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္ယိုဗံုး စပစ္တာ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ပိုဆိုးလာတယ္။ ရာဘာက်ည္ေတြေရာ။ ဟုိဟာ ေတြေရာ ပစ္လာတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခက သူတုိ႔ ပိတ္သြားတာ၊ လမ္းေတြပိတ္သြားတာလည္း ပါတယ္။”
ေမခ ။ ။“ေနာက္တခု သိခ်င္တာက သူတို႔ေတြ ပစ္တဲ့ အခါမွာ ဆရာတို႔လည္း ၾကားဖူးမွာပါ ၿဖိဳခြင္းရတဲ့ အဆင့္ဆင့္ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီ အဆင့္ဆင့္ ေတြကိုေရာ လုိက္နာၿပီး သူတို႔ ၿဖိဳခြင္းခဲ့တယ္လို႔ ဆရာတို႔ ျမင္ပါသလားရွင့္။”
ဆရာဝန္ ။ ။“ဒါကေတာ့ အဲဒါနဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ အဲလိုမဟုတ္ဖူး။ အဲလိုမ်ိဳး မလိုက္နာဘူး။ သူတို႔လိုက္နာမႈ ရွိမရွိေတာ့ မသိဘူး။ လိုက္နာတာေတာ့ မေတြ႔ဘူး။ က်ေနာ္ ေတြ႔ေနတာေတာ့ ဒီအတိုင္း ပစ္ေနတာပဲေလ။ အဆင့္ဆင့္ ၿဖိဳခြင္းတာမွ မရွိပဲဗ်။။ ဥပမာ ဒုတ္နဲ႔ ရိုက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ တိုးလာရင္ ရိုက္တယ္ဆိုရင္။ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ တက္လာတယ္ ေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္သံေပး ညာသံေပး ရိုက္တယ္ ဆိုရင္ လက္ခံတယ္ေလ။ သေဘာက။ သူတို႔ အေနနဲ႔ လမ္းပိတ္ေနတယ္။ လမ္းဖြင့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကားသမားေတြကိုရွင္းေလ။ ကားေတြကို ဆြဲၿပီး သူတို႔ဖယ္ေလ။ ဘယ္ .. ဒီလိုမ်ိဳး ဘလိုင္းႀကီးနဲ႔ ပစ္စရာ အေၾကာင္းမွမရွိတာေလ။ အဲဒါေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ လက္မခံဘူး။ မႏၱေလးသားေတြ ဘယ္သူ႔သြားေမးေမးဗ်ာ။ အင္တာေနရွင္နယ္ လုပ္တဲ့ကိုင္တဲ့ နည္းလမ္း မဟုတ္ဖူးဗ်ာ တျခားစီပဲ။ အဲဒီလိုမ်ိဳးပဲ။ ပစ္ခ်င္လို႔ပစ္တဲ့ သေဘာပဲဗ်ာ။ က်ေနာ္ေတာ့ အဲဒီလို ယူဆတယ္။”
ေမခ။ ။“ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ ေမးခ်င္ပါတယ္ရွင့္။ ဆရာက တကယ္လည္း ႀကံဳခဲ့ရတယ္၊ ေဆးလည္း ကိုယ္တိုင္ ကုခဲ့ရတဲ့ ဆရာဝန္ တေယာက္အေနနဲ႔ ဒီျဖစ္ရပ္ အေပၚမွာ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာခ်င္ပါလဲရွင့္။”
ဆရာဝန္ ။ ။“ဟာ ဒါႀကီးကေတာ့ဗ်ာ။ မျဖစ္သင့္တာႀကီးပါ။ ကိုယ့္ျပည္သူ ႀကီးကို။ မျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထိုက္တာႀကီးပါ။ က်ေနာ့္ မ်က္စိေရွ႕မွာ ဒီလိုမ်ိဳး။ တခ်ိဳ႕ဆို မူးလဲ သြားတယ္ေလ။ သတင္းသမားေတြ ေတာင္မွ မူးလဲသြားတယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ အဲဒါႀကီး ဦးေႏွာက္ ပြင့္ထြက္ သြားတာႀကီးကို သူတို႔ မျမင္ဘူးဘူးေလ။ က်ေနာ္တို႔ ဘက္ကေတာ့ ဆရာဝန္ေတြ ဆိုေတာ့ ေသြးထြက္ သံယို္ေတြက မထူးဆန္းပါဘူးေလ။ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လို ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္မေကာင္းဘူးေလဗ်ား။ ဒါ ဘလိုင္းႀကီးေလ။ က်ေနာ္တုိ႔က စစ္ပြဲျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဖူးေလ။ က်ေနာ္တို႔မွာ လက္နက္ေတြ ရွိတာ မဟုတ္ဖူးေလ။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ေရွ႕တန္း စစ္ေျမျပင္ ေရွ႕တန္းကို ေရာက္သြား သလိုႀကီးဗ် ။ အဲဒါႀကီးက ျဖစ္သင့္သလား။ လူေနအိမ္ေတြဗ်ာ။ လူေတြ ေနတဲ့ ေနရာ၊ လူေနရပ္ကြက္ႀကီး ကိုမွ၊ ရပ္ကြက္ေတြ ထဲကို ပစ္တယ္။ ရပ္ကြက္ ထဲကို လူေနအိမ္ေတြ ထဲကို ပစ္တယ္ဗ်ာ။ စႏိုက္ပါေတြ ပါတယ္လည္းၾကားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိုဆိုးတာက သူနာျပဳစရာ ေကာက္လို႔ မရဘူး။ ဆိုတာႀကီးကေတာ့ဗ်ာ ဘယ္လို ေျပာမတုန္း ဆႏၵျပမႈ ၿဖိဳခြင္းတာလဲ မဟုတ္ဖူးဗ်ာ။ ဘယ္လိုေျပာမလဲ စစ္ေျမျပင္လိုႀကီး ခ်သြားတာဗ်ာ။ စစ္ပြဲတခု ေရာက္သြား သလိုပဲ ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ေတာင္မွာ ပုန္းေနရတယ္ ဗ်ာ။ ဆရာဝန္ အဝတ္အစားနဲ႔လည္း ထြက္လို႔ မရဘူး။ ထြက္ရင္ ပစ္မွာ။ က်ေနာ့္အျမင္ ေျပာရရင္ ဒါႀကီးက လံုးဝ မျဖစ္သင့္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ စစ္ေျမျပင္လည္း မဟုတ္။ သာမန္ ျပည္သူေတြ ေနတဲ့ အိမ္ေတြ ေလဗ်ာ။ အဲလိုႀကီးကေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ စိတ္လည္း မေကာင္းဘူး။ ျဖစ္လည္း မျဖစ္သင့္ဘူူး။ က်ေနာ္စိတ္ထဲ ထင္တာကေတာ့ သာမန္ျပည္သူေတြ ထဲမွာပဲ အကာအကြယ္ေပးရမယ္ ထင္တာ ၊ အခုကေတာ့ ခုျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းႀကီးေတြကေတာ့ ေရွ႕တန္း ေရာက္သြား သလိုမ်ဳိးႀကီး အဲလိုႀကီး ျဖစ္သြားတာ။
ေမခ။ ။ ဆရာတို႔က ၄၁ လမ္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ ေဆးကုေပးေနတဲ့ ဆရာဝန္အဖြဲ႔နဲ႔ တူတယ္ေနာ္။
ဆရာ ။ ။ ဟုတ္တယ္ .. ဟုတ္ပါတယ္။
ေမခ။ ။ ေက်းဇူးပါရွင့္။
= = = = = = = = = =
မႏၱေလးဆႏၵျပပြဲက ဒဏ္ရာရသူေတြကုိ ကုသေပးခဲ့တဲ့ ဆရာ၀န္တဦးရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳ
[ Unicode ]
မႏၲေလးဆႏၵ်ပျပဲက ဒဏ္ရာရသူေၾတကုိ ကုေသပးခဲ့တဲ့ ဆရာ၀ႏၲဦးရဲ႕ ေအၾတ႔အႀကံဳ
မႏၲေလးၿမိဳ႕မြာ စစ္အာဏာသိမ္းမႈကုိ ဆႏ္႔က္င္ ဆႏၵ်ေပနၾကတဲ့သူေၾတကုိ လုံၿခံဳေရးတျပၹဲ႔ေၾတက ေစေနန႔မြာ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳျခင္းခဲ့တာေၾကာင့္ အနၫ္းဆုံး ၂ ဦး ေသဆုံးၿပီး ေအတာၼ္ားမ္ား ထိခုိက္ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ ဒီ်ဖစၥဥၠဳိ အနီးကပ္ ကုိယၱဳိင္ႀကံဳေၾတ႔ခဲ့ရတဲ့အ်ပင္ ဒဏ္ရာရလာတဲ့ လူနာေၾတကုိ အႏၲေလး ၄၁ လမ္းမြာရြိတဲ့ စိႏၸႏ္းဘုႏ္းေတာ္ႀကီးေက္ာင္း၀င္းအၾတင္း ကုသမႈေပးခဲ့တဲ့ ဆရာ၀ႏၲဦးကုိ ဗီၾအုိေအ သတင္းေထာက္ ေမမခက ဆၾက္သယ္ ေမး်မႏ္းထားပါတယ္။
ေမခ။ ။“ဆရာတို႔ ေၾတ႔ရတဲ့ ေအ်ေခေနလး ေ်ပာ်ေပပးပါ။”
ဆရာဝႏ္ ။ ။“ဒီေကန႔ တနာရီက က္ေနာ္ၾကၫ့္လိုကၱဲ့ အခါ အဲဒီမြာ ႐ုႏ္းရင္းဆႏၡတ္ ်ဖစ္ေနၿပီ။ ပစ္ေနၿပီ ၾကားေတာ့ က္ေနာ္ ေန႔လၫ္ တနာရီေက္ာၼြာ လုိၾက္သာတာ။ က္ေနာၱိဳ႕က ၄၁ လမ္းေကန ၾသားတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလို ၾသားေနတဲ့ အခ္ိႏၼြာ ဟိုဘကၼြာက ၃၅ လမ္းဘကၼြာ ပစ္ေနၿပီ။ အဲဒီဘကၼြာလၫ္း ကားေၾတ ပိတၱယ္။ က္ေနာ္ၾသားတဲ့ အခ္ိႏၼြာ ကားေၾတလၫ္း၊ လမ္းေၾတလၫ္း ပိၾတ္သားၿပီ။ အဲဒီအခ္ိႏၼြာ က္ေနာၱိဳ႕လၫ္း ေစာင့္ၾကည့ၱာ ေပါ့ေနာ္။ ဟို ေအ်ေခန ခကၼလား ေစာင့္ၾကၫ့္တယ္။ က္ေနာၱိဳ႕ေကတာ့ အဓိကက လူနာတငၼယ္ေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ တခုခု အဖမ္းအဆီး ဆိုရငႅၫ္း က္ေနာၱိဳ႕က camp ကို သယႅာမယ္။ နဲနဲပါးပါး ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီမြာတင္ ေဆး ေရြးဦးသူနာ ်ပဳတာဘာညာေပါ့ေနာ္။ အႀကီးႀကီး ဆိုရင္ေတာ့ က္ေနာၱိဳ႕က camp စခႏ္းမြာ ခ္ဳပၲာ ဘာညာ လုပ္ေပးတာေပါ့ေနာ္။ ပံုမြႏၠ က္ေနာၱိဳ႕ လုပ္ေနက္ ေပါ့ေနာ့။
ေမခ။ ။“ဟုတၠဲ့”
ဆရာဝႏ္ ။ ။“အဲဒီေတာ့ ဒီေကန႔က ်ဖစၡ္င္ေတာ့ က္ေနာၱိဳ႕က တနာရီေက္ာ္ေကန ၾသားရင္းလာရင္းနဲ႔ ေနာကၸိဳင္းက္ေတာ့ အဲဒီ ၄၁ လမ္းကို ဟိုဘေကၠန တာရိုး ဟိုဘကၠ ေတာငၻကၠ ေနၿပီးေတာ့ ကားေၾတ တကႅာတယ္။ စစၲပၠားေၾတ။ ရဲကားလၫ္း ပါတယ္။ အဲဒါက က္ေနာၳငၲယ္။ may be ၃ နာရီ ဝႏ္းက္င္ေလာက္ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီမြာ ်ပၫ္သဴေၾတက ပိတၳားတယ္။ လမ္းကို ပိတၳားတယ္။ ရဲကားေၾတမလာေအာင္ လို႔ေပါ့ေနာ္။ ၄၁ လမ္းေကန ပိတၳားတာ ရြိတယ္ေပါ့ေနာ္။
အဲဒီလို ပိတၳားေတာ့ အဲဒီမြာ ႐ုႏ္းရင္းဆႏၡတ္ ဘယႅိဳ်ဖစၼလဲ က္ေနာၱိဳ႕က ေစာင့္ၾကည့ၱယ္ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ က္ေနာၱိဳ႕က အစတုႏ္းက တာရိုးေပါ့ေနာ္။ ၄၁ လမ္း တာရိုး ေကနၿပီးေတာ့ ကားေၾတက ေစာင့္ေနတယ္ေပါ ့ေနာ္။ ေတ်ဖးေ်ဖးနဲ႔ အဲဒီစစၲပၠ ေရာကႅာတယ္။ ဒိုင္းေၾတနဲ႔ ေရာကႅာတယ္။ ရဲေၾတ မဟုတၹဴးဗ္ စစၠားေၾတ။ စစၠားေၾတ ေရာကႅာေတာ့ က္ေနာၱိဳ႕က ေတ်ဖးေ်ဖးနဲ႔ ေနာကၠိဳ တ်ပ ဆုတႅိဳကၱယ္ေပါ့။ တ်ပ။ ၄၁ လမ္းကို တ်ပ ဆုတ္ၿပီးေတာ့ ေအ်ေခန ေစာင့္ၾကည့ၱယ္။
အဲဒီမြာ အၾကာႀကီးပဲဗ္။ အၾကာႀကီးပဲ ေစာင့္ေနတယ္။ သူတို႔က။ ေညေနစာင္းေလာကၼြ ၄ နာရီ ေက္ာ္ေလာကၼြ။ စ ပစၲာေကတာ့ မ္က္ရၫ္ယိဳဗံုးပဲ။ မ္က္ရၫ္ယိဳၺံဳးေၾတ ပစၲယ္။
ေမခ။. ။“ဟုတၠဲ့”
ဆရာဝႏ္ ။ ။“ဗံုးဗံုးဆို ပစၲဲ့အခါက္ေတာ့ မ္က္ရၫ္ယိဳဗံုးေၾတ၊ ရာဘာက္ၫ္ေၾတလၫ္း. ပါတယၡငၺ္။ အဲဒီမြာ က္ေနာၱဳိ႔ ဘာလုပ္ေပးရသလဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီမြာလူငယ္ေၾတ ေ်ပးလာတဲ့ အခါက္ေတာ့ မ္ကႅံဳးေၾတက ရဲေနတာကိုး။ က္ေနာၱဳိ႔က ေရဘူးပဲ ေပးရတာေပါ့။ ေေရၾတ ေပးတယ္။ အဲဒီအခါမြာ က္ေနာၱိဳ႕ကားက ေနာက္ ထပ္ ၂ ်ပ ထပၧဳၾတ္သားတယ္။ တာရိုးေကန ေနာက္ ၂ ်ပထပၧဳတၱာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီမြာရြိတဲ့ ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းထဲမြာ က္ေနာၱိဳ႕က စတၫ္းခ္လိုကၱယ္။ သူက ဆကၱိဳကၸစ္ေနတာခငၺ္။ က္ေနာ္ မြတၼိေသလာက္ အခ္က္ေပါင္း ၅၀ နဲ႔ ၁၀၀ ၾကားပဲ။ အနၫ္းဆံုးပဲ အဲဒါ။
ေမခ။ ။“ဟုတၠဲ့။”
ဆရာဝႏ္ ။ ။“အဲလို ပစၲဲ့ အခါက္ေတာ့ က္ေနာၱိဳ႕က တာရိုးေကန ေစာင့္တယ္။ အဲဒီလိုေစာင့္ေနခ္ိႏၼြာ က္ေနာၱိဳ႕ ဆံုး်ဖတႅိဳကၱာေကတာ့ မထူးေတာ့ဘူး။ camp က ဆရာေၾတ ကိုလၫ္း ေခၚၿပီးေတာ့ က္ေနာၱိဳ႕ ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းမြာပဲ အထိုင္ေပါ့ေနာ္။ ကူညီမယ္ေပါ့။ ၾကဲ - ရြလာတဲ့သူေၾတကို ခ္ဳပၲာေၾတ ဘာေၾတ လုပ္ေပးမယ္ေပါ့။ အဲဒီမြာ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးၾသားတယၺ္။ က္ေနာ္သိတာက အဲဘကၼြာ ေတ်ဖးေ်ဖးနဲ႔ က္ၫၦံေၾတပါ- အဲ ရာဘာက္ၫၦံ မဟုတ္ေတာ့ ဘူးေပါ့ေနာ္။ က္ၫ္အစစ္ေၾတနဲ႔ ပစၲယၦိဳ ၾကားလာရတယၡငၺ္။”
ေမခ။ ။“ဟုတၠဲ့။”
ဆရာဝႏ္ ။ ။“အဲဒီမြာ ႐ုႏ္းရင္း ဆႏၡတၸဲခငၺ္။ က္ေနာၱိဳ႕က တာရိုးေကန ၂ ်ပ ခငၺ္။ ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းထဲမြာ ေတာင္ ဝပ္ေနရတာ။ က္ေနာၱိဳ႕က ဝပ္ေနရတာ။ က္ေနာၱိဳ႕ ေအ်ေခန ေတာေငၼြလ။ အခုဟာက ဘယႅိဳလၫ္း ဆိုေတာ့ က္ေနာၱိဳ႕ သိတာ။
က္ေနာ္ သိတဲ့ဟာကုိပဲ က္ေနာ္ေ်ပာ်ပမယ္ေနာ္။ က္ေနာၱိဳ႕ ဆီကို ေရာကႅာတဲ့ ေကာင္ေလးေကတာ့ ဦးေခါင္း ျပင့္ၾသားတယ္။ က္ေနာႅၫ္း ခုမြ်ပႏႅာတာ။ ဒါေတာင္ မာရြယ္ေလာနဲ႔ ထိလို႔ က္ေနာၱိဳ႕က။ ၇ နာရီ ေလာကၼြ ်ပႏႅာတာေပါ့ေလ။ ဆိုေတာ့ က္ေနာၱိဳ႕ြဆီ ေရာကႅာတဲ့ ေကာေငၠလးေကတာ့ ဦးေႏြာကၳိၿပီးေတာ့ ေသၾသားတယ္။ ေရာကႅာေတာ့ အသက္ၼပါေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ေခါင္းျပင့္ ၾသားတယ္ေပါ့ေနာ္။ ေတယာကၸါတယ္။
ေနာေကၱယာေကၠတာ့ ေပါင္အႀကီးႀကီးျပင့္ၾထၾက္သားတယ္။ ျပင့္ၾထၾက္သား ၿပီးေတာ့မြာ ေရြာ့နဲ႔ေရာကႅာတယ္။ ေမ့ခ္င္သလိုလို ်ဖစ္ေနၿပီ။ ေၾသးၾထက္ ၾလႏ္ေနၿပီ။ ေပါင္ႀကီးက စုတ္်ပတ္ေနတာ။ ပံုေၾတလၫ္း ရြိတယ္။ အဲဒီအခါက္ေတာ့ က္ေနာၠ သူ ေၾသးၾထက္ မၾလႏ္ေအာင္ ၾကပၴဳပ္ေၾတစၫ္း။ စၫ္းၿပီးေတာ့ ေဆးေၾတ ေပးၿပီးေတာ့ ေဆးရံုႀကီးကို ႂလႊတႅိဳက္ရတယ္ ေပါ့ေနာ္။ ေလာေလာဆေယၠတာ့ ...။ မတတ္ႏိုငၻဴးေလ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အဲဒီ ေဆးရံုႀကီးမြာလၫ္း က္ေနာၱိဳ႕သူငယၡ္င္း ဆရာဝႏ္ေၾတ၊ ျခဲစိတၦရာဝႏ္ေၾတ ရြိတယ္ေလ။ အဲဒီ လက္ရြိ လူနာေအ်ေခန မသိေသးဘူး။ ေသလားရြငႅား မသိေသးဘူး။ ေသခ္ာတာေကတာ့ အသက္ရြငၹိဳ႕ မ္ားပါတယ္။ ေဆးရံုေပၚ ေရာၾက္သားတယ္ ေပါ့ေနာ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ၾကားထဲမြာ က္ေနာၱိဳ႕ ခ္ဳပ္ေပးရတာ။ ေအသးအမႊားေလးေၾတ ေပါ့ေနာ္။ လက္ေမာင္း ခ္ဳပ္ေပးရတာ။ လကၼြာ ျပင့္ၾထၾက္သားတာတို႔ စုတ္်ပၾတ္သားတာတို႔ဗ္။ ခဲ- ခဲေၾတ ေပါ့ေနာ္။ ခဲေၾတပါမယၡငၺ္။ အနာကို ၾကၫ့္လိုကၱဲ့ အခါက္ေတာ့ တခ္ိဳ႕ ခဲက္ၫၦံ ထိတာေၾတ ပါတယ္ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါမ္ိဳး ပံုစံေၾတ ထိတဲ့ လူက ၆ ေယာက္ ၇ ေယာက္ေလာက္ ရြိတယ္။ က္ေနာၱိဳ႕ ခ္ဳပ္ေပးရတာ။ က္ႏၲာေကတာ့ မူးတာတို႔ ဘာတို႔ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါက လက္ရြိ ်ဖစၲဲ့ ေအ်ေခေနပါ့။”
က္ေနာ့္ေအနနဲ႔ ေ်ပာရင္ က္ေနာၠ ်ပငၸဆရာဝႏ္။ တခါမြလၫ္း အဲဒီလိုမ္ိဳးႀကီး .. က္ေနာ့္ေအနနဲ႔ ေရြ႕တႏ္းကို ေရာၾက္သား သလိုမ္ိဳးႀကီး။ ဒီေလာက္အထိ ခံစားရတယ္။ တကယၦိဳ ကုိယ္ေေၾတတာင္ ပုႏ္းေနရတာေလ။ ေနာကၱခုက ၾကားရတဲ့ သတင္း။ တကယၠ ်ဖစ္ရပ္အမြႏၸါ။ အဲဒီမြာ ၾသားေကာကႅိဳ႕ မရဘူ။ အထဲမြာ ခိုကၼိေနတယ္။ အဲဒီလူေၾတကို ၾသားေကာကႅိဳ႕ မရဘူး။ ခိုကၼိလိ္ု႔ ၾသားေကာကၱဲ့ လူေၾတကို ပစ္ေနတယၺ္။ ်ပႏ္ေကာကႅိဳ႕ မရဘူး ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ စႏိုကၸါ သမားေတာင္ ပါတယႅိဳ႕ေ်ပာတယ္။ may be ေပါ့ေနာ္ က္ေနာ္ေတာ့ ေသခ္ာေတာ့ မသိဘူး။ သူတုိ႔ ေ်ပာတဲ့ စကားေပါ့ေနာ္။ က္ေနာၱဳိ႔လၫ္း. ပိတၼိေေနတာ့ အ်ပျငၴကႅိဳ႕ မရဘူး။. အဲဒီ မၾသားေတာ့ဘူး။ ေခၚလာတဲ့ လူနာေၾတကို အဲဒီ ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းမြာပဲ အထိုငၡ္ၿပီးေတာ့ ဆရာဝႏ္ေၾတ ထပ္ေခၚတယ္။ က္ေနာၱိဳ႕ ဆရာဝႏ္ေၾတ ၃ ေယာက္ ေပါ့ေနာ္။ ပထမ က္ေနာ္ ေတယာကၳဲၾသားရင္း ေနာက္ ေတ်ဖးေ်ဖး ၂ ေယာက္ ထပ္ေခၚတယ္။ ၃ ေယာက္ လာတယ္။ ေနာက္ အဲဒီဆရာဝႏ္ေလး အငယ္ေလး ေတယာက္ လာတယ္ ေပါ့ေနာ္။ အားလံုး ၄ ေယာက္ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီ က္ေနာၱိဳ႕ ကုေပးတာ။ ေလာေလာဆယ္ က္ေနာၱဳိ႔ လုပ္ေပးတဲ့ဟာ ေပါ့ေနာ္။ အခုမြ က္ေနာ္ အိမ္်ပႏ္ ေရာကၱာ ေပါ့ေနာ္။”
ေမခ ။ ။“ဆရာတို႔က ဆရာဝႏ္ေၾတလၫ္း ်ဖစၲယ္။ ေေသသခ္ာခ္ာလၫ္း အဲဒီ ေအ်ခေအနမြာ ေဆးကုေသပးခဲ့တာ ဆိုေတာ့ အခုလို ၿဖိဳျခင္းတဲ့ ေနရာမြာ တခ္ိဳ႕ ေၾတက အကုႏ္ေ်ပာေနတာက က္ၫ္အစစ္ေၾတလုိ႔လၫ္း ေ်ပာတယ္။ က္မတို႔ ဓါတၸံဳေၾတမြာ ေၾတ႔ေနတာ မ္ိဳးေၾတလၫ္း ရြိတယ္။ ဆရာတို႔ က္ေတာ့ ဒီ ဒဏ္ရာေၾတကို ၾကၫ့္တာနဲ႔ ေ်ပာႏိုငၲာဆိုေတာ့ ဒီေအ်ေခနကို ဆရာဘာမ္ား ေ်ပာႏိုငၼလဲရြင့္။”
ဆရာဝႏ္ ။ ။“ဟာ က္ၫ္အစစ္ ေသခ္ာတာ ေပါ့ဗ္ာ။ ဦးေႏြာက္ႀကီး ျပင့္ၾထၾက္သားတာ ႀကီးကိုက ရာဘာက္ၫၼြ မဟုတၱာ။ က္ေနာ္ေ်ပာတာက ရာဘာက္ၫၦိဳ ဒီလို ျပင့္ၾထက္ ၾသားစရာ ေအၾကာင္း မရြိဘူးေလ။ ျပင့္ၾထၾက္သားတာေလ။ ၿပီးေတာ့ တခ္ိဳ႕ သက္ေေသၾတလၫ္း ရြိပါတယ္ ခငၺ္။ အိမ္ေၾတ၊ နံရံေၾတမြာေလ က္ၫ္ေၾတ ရြိတယ္။ အဲဒါေၾတ က္ေနာၱိဳ႕ ၾကားတယ္ ေပါ့ေနာ္။ ဒါေကတာ့ က္ၫ္အစစၸါပဲဗ္။ အဲဒီမြာ ရာဘာက္ၫ္ေၾတလၫ္း ပါတယ္။ မ္က္ရၫ္ယိဳဗံုးေၾတလၫ္း ပါတယ္။ ေတာက္ေလ ြ္ာကၸဲ ၾကားေနရတာဗ္ာ။ အခ္က္ ၁၀၀ ၊ က္ေနာ္ ေမရထာမိလို႔ အခ္က္ ရာေက္ာၼယ္။ အဲလိုၾကားေနရတယ္။ အုႏ္းအုႏ္းအုႏ္းနဲ႔ ၾကားေနရတယ္ ဆိုေတာ့။ ဟုတၱယ္။ အသံေၾတေကတာ့ မတူဘူး။ ေသနတ္ ေၾတ အသံေၾတ မတူဘူး။ ပစၲဲ့ အသံေၾတလၫ္း မတူဘူး။
ေနာကၱခုက ၾဆဲတာလၫ္း ပါတယၡငၺ္။ တခ္ကၱခ္က္ ၾဆဲတဲ့ အသံေၾတ စတင္းဂႏ္း ၾဆဲတဲ့ အသံမ္ိဳးေလ။ ေတာက္ေလ ြ္ာကၸဲ။ က္ေနာၠ ဆရာဝႏၧိဳေတာ့ လကၷက္ ေအၾကာင္းေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒလစပ္ ၾဆဲတဲ့ အသံေတာ့ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက စစၲိဳက္သလိုမ္ိဳး ေပါ့ဗ္ာ။ စစၠားထဲက လိုမ္ိဳးေပါ့။ စတင္းဂႏ္းနဲ႔ ဒလစပ္ ၾဆဲတဲ့ အသံမ္ိဳး။ အဲဒါ က္ေနာၱိဳ႕ ကိုယၱိဳင္ ၾကားတယ္္္။ အဲဒါက ေတာက္ေလ ြ္ာက္ ၾဆဲၿပီး ပစၲဲ့ အသံမ္ိဳး ေပါ့ေနာ္။ အဆကၼ်ပတ္ ၾဆဲၿပီး ပစၲဲ့ အသံမ္ိဳးေၾတ ၾကားတယ္။ ဒါေကတာ့ က္ေနာၱိဳ႕ ၾကားတဲ့ အသံပဲ။”
ေမခ။ ။“ေနာကၱခုက အဲဒီမြာက ဘယႅိဳေၾကာင့္ အခုလို တင္းမာမႈ ်ဖျစ္သားတာလဲ ဆိုတာေရာ သိရပါလား။ ဆရာ ေစာေစာက ေ်ပာတဲ့ ေသဘာအရဆို ဆရာတို႔က အဲဒီနားမြာ မ္က္်မငၠိဳယ္ေၾတ႔ ်ဖစၡဲ့ရတာဆိုေတာ့။ တင္းမာမႈ တခုေၾကာင့္ ပစ္ရတာလား။ ဒါမြမဟုတ္ ေနာကၱခုက သူတို႔ေၾတ အၿမဲတမ္း သံုးေနက္ ရြိတယ္ေပါ့ေနာ္။ သူတုိ႔က အၾကမ္းဖကၼႈကို ်ပႏ္ၿပီးေတာ့ ၿဖိဳုျခင္းတယ္ ဆိုတဲ့ ေအနထားမ္ိဳး ေ်ပာတာမ္ိဳးေၾတ ရြိတယ္။ ဆရာတို႔ ဘေကၠရာ၊ ေဘးက ၾကၫ့္ရတဲ့ ေအနဆိုရင္ တဖေကၠန အၾကမ္းဖကၼႈ လုပႅာလို႔ ဟိုဘေကၠန ၿဖိဳျခင္းရတဲ့ ေသဘာလား။ ဘယႅိဳ မ္ားပါလဲရြင့္။”
ဆရာဝႏ္ ။ ။“အဲဒါကို က္ေနာ္ေတာ့ ေသခ္ာ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေသခ္ာ တာေကတာ့ က္ေနာ့္အ်မငၠ သူတို႔က ၄၁ လမ္းပိတၱယ္။ ၃၅ လမ္း ပိတၱယ္၊ ေရကားေၾတ ပါတယ္။ တခု်ဖစ္ႏိုငၲာက ကမ္းရိုးဆိုတာက သဲကားေၾတရြိတယ္ ခငၺ္။ သဲကားေၾတက အရြၫ္ႀကီးေၾတ။ ၁၂ ဘီးေတာင္ မကဘူးဗ္။ ဘီးအစိတ္ေလာက္ ရြိတယၡငၺ္ သဲကားဆိုေကလ။ ဒီဘကၠ သဲကားႀကီးေၾတက ပိတၳားတယ္။ လမ္းက အထဲကို ဝငႅိဳ႕ မရဘူးေလ။ သူတို႔က အထဲကို ၾသားခ္ငၲာ ခငၺ္။ အထဲမြာ ပိတၼိေနတဲ့ ရဲေၾတ ရြိမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ၿဖိဳျခဲတာ ်ဖစၼယႅိဳ႕ က္ေနာၱိဳ႕က အမ္ားဆံုး ယူဆလို႔ ရတယ္။
ဒီဘေကၠတာ့ ်ပၫ္သဴက လကၷကႅၫ္း မရြိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ်ပၫ္သဴက ေတာ့ ရြိတယ္။ အဲဒီ ခဲနဲ႔ ပစၲဲ့ လူေၾတဆို သူက ထိႏ္းတယ္။ ်ပၫ္သဴက ်ပၫ္သဴခ္င္း ထိႏ္းတယ္ ခငၺ္။ က္ေနာၱိဳ႕လၫ္း ေ်ပာတယ္။ ေဘးလူေၾတကလၫ္း ေ်ပာတယ္။ ခငၺ္ား ်ပႏၼလုပၷဲ႔ေနာ္။ ခဲေၾတ မထုနဲ႔ေနာ္။ ေလာက္ေလးေျခၾတ မပစၷဲ႔ေနာ္။ သင့္တဲ့လူက ေ်ပာတယ္။ လူႀကီးေၾတ ကလၫ္း ေ်ပာတယ္။ ျပင့္ျပင့္လင္းလင္း ေ်ပာရရင္ေတာ့ ်ပၫ္သဴသၫ္ ပစၥရာ လကၷကႅၫ္း မရြိဘူး။ ပစၥရာကလၫ္း ဘာမြ မရြိဘူး။ ခဲေတာင္ မပစၻဴး။ ဒါေပမယ့္ ေ်ပာလို႔ မရဘူး။ တခါတခါ သူတို႔လူ ေၾတက ပစႅိဳကၱာလၫ္း ်ဖစ္ႏိုငၲယ္။ ဒါေၾတေကတာ့ ရြိေနတာပဲေလ။ ၾထကၱိဳင္းမြာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စပစၲဲ့ အခ္ိႏၼြာ က္ေနာၱိဳ႕ မရြိဘူး။ က္ေနာၠ ေနာကၦဳတႅိဳကၱယ္။ ဘာလို႔လၫ္း ဆိုေတာ့ က္ေနာၠ ပရဟိတ သမား ဆိုေတာ့ ေနာကၦဳတႅိဳကၱာပဲ။ အဲဒီ စပစၲဲ့ အသံ ၾကားခ္ိႏၼြာ မ္က္ရၫ္ယိဳဗံုး စပစၲာ။ ေနာကၸိဳင္းက္ေတာ့ ပိုဆိုးလာတယ္။ ရာဘာက္ၫ္ေေၾတရာ။ ဟုိဟာ ေေၾတရာ ပစႅာတယ္။ အဲလိုမ္ိဳးေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ်ဖစ္ႏိုင္ေ်ခက သူတုိ႔ ပိၾတ္သားတာ၊ လမ္းေၾတပိၾတ္သားတာလၫ္း ပါတယ္။”
ေမခ ။ ။“ေနာကၱခု သိခ္ငၲာက သူတို႔ေၾတ ပစၲဲ့ အခါမြာ ဆရာတို႔လၫ္း ၾကားဖူးမြာပါ ၿဖိဳျခင္းရတဲ့ အဆင့္ဆင့္ေၾတ ရြိတယ္။ အဲဒီ အဆင့္ဆင့္ ေၾတကိုေရာ လုိကၷာၿပီး သူတို႔ ၿဖိဳျခင္းခဲ့တယႅိဳ႕ ဆရာတို႔ ်မငၸါသလားရြင့္။”
ဆရာဝႏ္ ။ ။“ဒါေကတာ့ အဲဒါနဲ႔ မဆိုငၻဴး။ အဲလိုမဟုတၹဴး။ အဲလိုမ္ိဳး မလိုကၷာဘူး။ သူတို႔လိုကၷာမႈ ရြိမရြိေတာ့ မသိဘူး။ လိုကၷာတာေတာ့ ေမၾတ႔ဘူး။ က္ေနာ္ ေၾတ႔ေနတာေတာ့ ဒီအတိုင္း ပစ္ေနတာပဲေလ။ အဆင့္ဆင့္ ၿဖိဳျခင္းတာမြ မရြိပဲဗ္။။ ဥပမာ ဒုတၷဲ႔ ရိုကၱယ္ေပါ့ဗ္ာ။ တိုးလာရင္ ရိုကၱယၦိဳရင္။ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ တကႅာတယ္ ေပါ့ဗ္ာ။ ဘယ္သံေပး ညာသံေပး ရိုကၱယ္ ဆိုရင္ လကၡံတယ္ေလ။ ေသဘာက။ သူတို႔ ေအနနဲ႔ လမ္းပိတ္ေနတယ္။ လမ္းျဖင့္ခ္ငၲယၦိဳရင္ ကားသမားေၾတကိုရြင္းေလ။ ကားေၾတကို ၾဆဲၿပီး သူတို႔ဖယ္ေလ။ ဘယ္ .. ဒီလိုမ္ိဳး ဘလိုင္းႀကီးနဲ႔ ပစၥရာ ေအၾကာင္းမြမရြိတာေလ။ အဲဒါေတာ့ က္ေနာၱဳိ႔ လကၼခံဘူး။ မႏၲေလးသားေၾတ ဘယ္သဴ႕ၾသားေမးေမးဗ္ာ။ အငၲာေနရြငၷယ္ လုပၲဲ့ကိုငၲဲ့ နၫ္းလမ္း မဟုတၹဴးဗ္ာ တ်ခားစီပဲ။ အဲဒီလိုမ္ိဳးပဲ။ ပစၡ္ငႅိဳ႕ပစၲဲ့ ေသဘာပဲဗ္ာ။ က္ေနာ္ေတာ့ အဲဒီလို ယူဆတယ္။”
ေမခ။ ။“ေနာကၦံဳး ေအနနဲ႔ ေမးခ္ငၸါတယ္ရြင့္။ ဆရာက တကယႅၫ္း ႀကံဳခဲ့ရတယ္၊ ေဆးလၫ္း ကိုယၱိဳင္ ကုခဲ့ရတဲ့ ဆရာဝႏ္ ေတယာေက္အနနဲ႔ ဒီ်ဖစ္ရပ္ ေအပၚမြာ ဘယႅိဳမ္ား ေ်ပာခ္ငၸါလဲရြင့္။”
ဆရာဝႏ္ ။ ။“ဟာ ဒါႀကီးေကတာ့ဗ္ာ။ မ်ဖစ္သင့္တာႀကီးပါ။ ကိုယ့္်ပၫ္သဴ ႀကီးကို။ မ်ဖစ္သင့္ မ်ဖစၴိဳကၱာႀကီးပါ။ က္ေနာ့္ မ္ကၥိေရြ႕မြာ ဒီလိုမ္ိဳး။ တခ္ိဳ႕ဆို မူးလဲ ၾသားတယ္ေလ။ သတင္းသမားေၾတ ေတာငၼြ မူးလဲၾသားတယ္။ ဘာလို႔လၫ္း ဆိုေတာ့ အဲဒါႀကီး ဦးေႏြာက္ ျပင့္ၾထက္ ၾသားတာႀကီးကို သူတို႔ မ်မငၻဴးဘူးေလ။ က္ေနာၱိဳ႕ ဘေကၠတာ့ ဆရာဝႏ္ေၾတ ဆိုေတာ့ ေၾသးၾထက္ သံယို္ေၾတက မထူးဆႏ္းပါဘူးေလ။ က္ေနာၱိဳ႕ အၾတက္ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ဘယႅိဳ ်ဖစ္်ဖစ္ စိေတၼကာင္းဘူးေလဗ္ား။ ဒါ ဘလိုင္းႀကီးေလ။ က္ေနာၱဳိ႔က စျစၸဲ်ဖစ္ေနတာ မဟုတၹဴးေလ။ က္ေနာၱိဳ႕မြာ လကၷက္ေၾတ ရြိတာ မဟုတၹဴးေလ။ က္ေနာ္ေ်ပာခ္ငၲာက ေရြ႕တႏ္း စစ္ေ်မ်ပင္ ေရြ႕တႏ္းကို ေရာၾက္သား သလိုႀကီးဗ္ ။ အဲဒါႀကီးက ်ဖစ္သင့္သလား။ လူေနအိမ္ေၾတဗ္ာ။ လူေၾတ ေနတဲ့ ေနရာ၊ လူေနရျပၠက္ႀကီး ကိုမြ၊ ရျပၠက္ေၾတ ထဲကို ပစၲယ္။ ရျပၠက္ ထဲကို လူေနအိမ္ေၾတ ထဲကို ပစၲယၺ္ာ။ စႏိုကၸါေၾတ ပါတယႅၫ္းၾကားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိုဆိုးတာက သူနာ်ပဳစရာ ေကာကႅိဳ႕ မရဘူး။ ဆိုတာႀကီးေကတာ့ဗ္ာ ဘယႅိဳ ေ်ပာမတုႏ္း ဆႏၵ်ပမႈ ၿဖိဳျခင္းတာလဲ မဟုတၹဴးဗ္ာ။ ဘယႅိဳေ်ပာမလဲ စစ္ေ်မ်ပငႅိဳႀကီး ခ္ၾသားတာဗ္ာ။ စျစၸဲတခု ေရာၾက္သား သလိုပဲ ဗ္ာ။ က္ေနာၱိဳ႕ေတာငၼြာ ပုႏ္းေနရတယ္ ဗ္ာ။ ဆရာဝႏ္ အဝတ္အစားနဲ႔လၫ္း ၾထကႅိဳ႕ မရဘူး။ ၾထက္ရင္ ပစၼြာ။ က္ေနာ့္အ်မင္ ေ်ပာရရင္ ဒါႀကီးက လံုးဝ မ်ဖစ္သင့္ဘူး။ က္ေနာၱိဳ႕ စစ္ေ်မ်ပငႅၫ္း မဟုတ္။ သာမႏ္ ်ပၫ္သဴေၾတ ေနတဲ့ အိမ္ေၾတ ေလဗ္ာ။ အဲလိုႀကီးေကတာ့ က္ေနာ့္ေအနနဲ႔ စိတႅၫ္း ေမကာင္းဘူး။ ်ဖစႅၫ္း မ်ဖစ္သင့္ဘူူး။ က္ေနာၥိတၳဲ ထငၲာေကတာ့ သာမႏ္်ပၫ္သဴေၾတ ထဲမြာပဲ အကာအၾကယ္ေပးရမယ္ ထငၲာ ၊ အခုေကတာ့ ခု်မငႅိဳက္ရတဲ့ ်မျငၠင္းႀကီးေၾတေကတာ့ ေရြ႕တႏ္း ေရာၾက္သား သလိုမ္ဳိးႀကီး အဲလိုႀကီး ်ဖျစ္သားတာ။
ေမခ။ ။ ဆရာတို႔က ၄၁ လမ္း ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းထဲမြာ ေဆးကုေပးေနတဲ့ ဆရာဝႏ္အျဖဲ႔နဲ႔ တူတယ္ေနာ္။
ဆရာ ။ ။ ဟုတၱယ္ .. ဟုတၸါတယ္။
ေမခ။ ။ ေက္းဇူးပါရြင့္။
