ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေ႐ြးေကာက္ခံအစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခဲ့တာရက္ ေပါင္း (၁၀၀) ျပည့္လာသည့္တိုင္ တိုင္းျပည္ကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေသးပါဘူး။ တိုင္းျပည္အေျခအေနလည္း အေတာ့္ကို က်ဆင္းဆုတ္ယုတ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ေရွ႕မွာ ဘာဆက္ျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ။ ျမန္မာ့အေရးသုံးသပ္သူလည္းျဖစ္၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူတဦးလည္းျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာတင့္ေဆြ နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာတုိ႔ ေဆြးေႏြးသုံးသပ္ထားပါတယ္။
ေမး ။ ။ ေဒါက္တာတင့္ေဆြခင္မ်ား .. အခု ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခဲ့တာ ရက္ေပါင္း (၁၀၀) ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ တက္လာတုန္းကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ သူတုိ႔ လိုခ်င္တဲ့အတိုင္း လုပ္လို႔ရလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ပံု ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရက္ (၁၀၀) သာ ၾကာလာခဲ့တယ္။ တုိင္းျပည္က အေျခအေန ဆုတ္ယုတ္သထက္ ဆုတ္ယုတ္လာခဲ့တယ္။ စီးပြားေရးကအစေပါ့။ ဆိုေတာ့ ဒီအေျခအေနမွာ က်ေနာ္တို႔ေရွ ႔ကို ဘယ္လိုတက္ႏုိင္မလဲ။ အဓိကအားျဖင့္ သံုးသပ္သူေတြကေတာ့ Failed state or Revolution ဆိုၿပီး ေျပာၾကတယ္။ ဆရာကေတာ့ သံုးသပ္သူ၊ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ႏွစ္ခုေပါင္းလို႔ သံုးခ်င္ပါတယ္။ တက္ၾကြလႈပ္ရွား သံုးသပ္သူေပါ့။ ဆရာအေနနဲ႔ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။ Failed state revolution ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္ျမင္တာကေတာ့ ႏွစ္ခုစလံုးက on the road to a failed state, on the road to revolution ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ထင္တာပဲ။ ဒီအထဲက အေကာင္းဆံုးအေျခအေန ဘယ္လိုျဖစ္လာႏိုင္မလဲဆိုတာကို ေျပာၾကရေအာင္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ က်ဆံုးၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျပန္လည္ေရာက္လာႏိုင္မယ့္ အလားအလာ ျမင္ရပါသလား။
ေျဖ ။ ။ ဦးေက်ာ္ဇံသာ ေျပာသလို၊ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ႏိုင္ငံေရးထဲပါတဲ့ လူတေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာရင္ေတာ့ ေႏြဦးေတာ္လွန္ေရးေခၚတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ႀကီးကို အျမန္ဆံုး အဆံုးသတ္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူလူထု လိုခ်င္တဲ့ပန္းတိုင္ရဖို႔ဟာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ဘက္ကေန က်ေနာ္ တင္ျပေဆြးေႏြးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခါ မညွာမတာ၊ အားမနာ ႏုိင္ငံေရးသံုးသပ္တဲ့ေထာင့္ကေန ၾကည့္လို႔ရိွရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ အျဖစ္အပ်က္ကို ကမာၻျဖစ္ၿပီသား ေတာ္လွန္ေရးေတြ၊ ျဖစ္ၿပီသား ေျပာင္းလဲမႈေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ ဘယ္ႏိုင္ငံမွမရိွတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲမႈႀကီး ျဖစ္ေတာ့ကာ ဘယ္လိုအဆံုးသတ္မလဲ။ ဘယ္သူေတြက အႏုိင္ရမလဲဆိုတာ အင္မတန္မွ ခက္ေသးတဲ့ကာလလို႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္။
ဒီအေရွ ႔ေတာင္အာရွမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥေတြ၊ ေတာင္အာဖရိကမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥေတြ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေမးခြန္းထဲမွာပါသလို က်ရွံဳးႏိုင္ငံ ဒီအသံုးအႏႈန္းနဲ႔ ေနာက္တခါ Civil war ဆိုတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ဆီးရီယားလို ျဖစ္မယ္ စသည္ျဖင့္ သံုးသပ္ခ်က္ေတြရိွေတာ့ အဲဒါေတြနဲ႔လဲ က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံက မတူျပန္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုအဆံုးသတ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူေတြက အႏုိင္ရမလဲလို႔ ေျပာဖို႔ အခုထိ အေတာ္ကို ခက္ေသးတယ္လို႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ရႈပ္ေထြးတယ္။
ေမး ။ ။ ဒါေပမဲ့ အခုေလာေလာဆယ္မွာၾကည့္ရင္ ျပည္သူေတြဘက္က စိတ္ဓါတ္ကေတာ့ အင္မတန္တက္ၾကြေနတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြက သိပ္တက္ၾကြတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈ ခါတိုင္းထက္ အားသာတယ္။ တုိင္းရင္းသားေတြလည္း အရင္တုန္းက ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ဒီေလာက္ထိ မစည္းလံုး၊ မညီညႊတ္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာလဲ တုိက္ပြဲပဲေပါ့။ အခုကိစၥမွာေတာ့ တုိင္းရင္းသားေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး တက္တက္ၾကြၾကြ စည္းလံုးညီညႊတ္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒီအင္အားေတြကို ထည့္တြက္ရင္ေကာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဘက္က အေလးသာေနတဲ့ အေျခအေနလို႔ မေျပာႏိုင္ဘူးလား။
ေျဖ ။ ။ က်ေနာ္လည္း အဲဒါကို သေဘာတူတယ္။ ဒီပြဲႀကီး ဘယ္ေတာ့ၿပီမယ္၊ ဘာမယ္ဆိုတာဆိုတာကို တပိုင္းထားၿပီးေတာ့ အခုရေနတဲ့ အက်ဳိးအျမတ္။ ဦးေက်ာ္ဇံသာ ေျပာသလို တုိင္းရင္းသားအင္အားစုေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလို႔ အေခၚမခံရတဲ့ ျပည္မက အစုေတြ၊ အင္အားစုေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ကတည္း၊ ရခါနီးကတည္းက ကြဲလာခဲ့တဲ့ အကြဲအၿပဲေတြမွာ အခုေလာက္ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈ၊ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈဆိုတာထက္ အျပန္အလွန္ နားလည္ေလးစားမႈ၊ အျပန္အလွန္ ခံစားမႈေတြ တူညီမႈဆိုတဲ့ ရလဒ္ဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ လြယ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ ရေနတယ္။ အဲဒီလိုရျခင္းဟာ အနာဂတ္ အခုတင္ျပေတာင္းဆိုေနတဲ့ ဖယ္ဒရယ္ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံအတြက္ အလြန္ႀကီးမားခိုင္ခန္႔တဲ့ အေျခခံေကာင္းႀကီး ျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆက္လက္ေအာင္ပြဲခံဖို႔ဆိုတာလဲ ဒီရထားၿပီသား အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ၊ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္ခ်စ္ခင္မႈေတြကေန ဆက္သြားလို႔ရိွရင္ ျပည္သူလူထုဘက္က အင္အားဟာ တဘက္က ယိုးယြင္းက်ဆင္းလာေနတဲ့ စစ္တပ္အုပ္စုဘက္ကို အသာစီးရႏိုင္တဲ့၊ အလြန္ေကာင္းတဲ့ အေလးသာမႈႀကီး ျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္အေနနဲ႔ သေဘာတူပါတယ္။
ေမး ။ ။ ဒါေပမဲ့ တဘက္ကၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စစ္တပ္ကေတာ့ လက္နက္အင္အားရိွတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အေလွ်ာ့ေပးမယ့္ ပံုစံကိုေတာ့ မေတြ႔ရဘူး။ ျပည္သူေတြကလဲ ဒါကိုတံု႔ျပန္ဖို႔အတြက္ တခ်ဳိ ႔ကေတာ့ လက္နက္အင္အားကို ကိုင္စြဲဖို႔ အားထုတ္လာၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီလက္နက္အင္အားႏွစ္ခု ယွဥ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ယွဥ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ဒီကိစၥကိုေတာ့ နည္းနည္းေမးခြန္းထုတ္စရာ ရိွမယ္ထင္တယ္။
ေျဖ ။ ။ ဒီေမးခြန္းကိုလည္း က်ေနာ္ အားမနာတမ္း ေျဖပါမယ္။ စစ္တပ္ဟာ ေရဘူးေပါက္တာ မလိုခ်င္ဘူး၊ ေရပါတာ လိုခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ လူစား။ သူက မရရေအာင္လုပ္မယ္။ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္နာမည္ပ်က္ပ်က္၊ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး စသည္ျဖင့္ သူ လိုခ်င္တာရေအာင္ လုပ္ဖို႔အတြက္ ဝန္မေလးတဲ့ စစ္တပ္အုပ္စု ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တခါ လက္နက္ကိုင္နည္းနဲ႔ေရာ၊ ရရလက္နက္ေတြနဲ႔ေရာ ခုခံကာကြယ္လိုတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္က ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ္ တခါေဆြးေႏြးသလို စစ္တပ္ရဲ ႔ အားသာခ်က္က စစ္တိုက္နည္း ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တိုိ႔က သူ႔အားသာခ်က္ကို သြားၿပီးေတာ့ challenge လုပ္ရတဲ့ဘဝ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အတြက္ ခင္မ်ားတိုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္ကေတာ့ သူတုိ႔စစ္အင္အားႀကီးကို မယွဥ္ႏုိင္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔လဲ မျဖစ္တဲ့ဘဝ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေရြးခ်ယ္စရာလမ္း မရိွေတာ့ဘူး။ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈနည္းေတြ - လမ္းေပၚထြက္တဲ့နည္းေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ လုပ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုး ဒီနည္းက်န္ေသးတယ္။ ဒီနည္းလုပ္ၾကတဲ့ဟာ ဒါကို လုပ္တဲ့လူေတြကို အျပစ္ေျပာလို႔ မရဘူး။ ခင္မ်ားတို႔ စစ္သည္ ေလးသိန္းငါသိန္းကို သြားယွဥ္လို႔ မရဘူးဆိုၿပီး ေျပာလို႔လဲ မျဖစ္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒါက ဘယ္သူမွ တားလို႔မရတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီနည္းနဲ႔ အခုန က်ေနာ္တို႔ အၾကမ္းမဖက္နည္း ေျပာေျပာ၊ တျခားနည္းေတြနဲ႔ ႏွစ္ခုအျပင္ နည္းေတြကစံုတယ္။ အဲဒါေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး ျပည္သူလူထုဘက္က ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္ အျပစ္မျမင္ဘူး။ မေဆာင္ရြက္ပါနဲ႔လို႔လဲ မေျပာသင့္ဘူး။ ဒီဟာကို အားေပးႏုိင္တဲ့လူေတြက အားေပးသင့္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္ - လက္နက္ကိုင္နည္းကိေတာ့။
ေမး ။ ။ ဒီေနရာမွာ တခ်ဳိ ႔က ျပည္ပအင္အားကို ေမွ်ာ္လင့္ေမွ်ာ္ကိုးတဲ့ အသံေတြကိုလည္း ၾကားရပါတယ္။ သူတုိ႔ကိုေကာ ဘာေျပာလိုပါလဲ။
ေျဖ ။ ။ ျပည္ပအေၾကာင္းကေတာ့ အခု ရက္ (၁၀၀) အၾကာမွာ အမ်ားစု ျပည္သူလူထု - ႏို္င္ငံေရး သံုးသပ္သူတတ္သူေတြကို ေဘးခ်ိတ္ထားၿပီးေတာ့ ေတာကေနသူေတြေတာင္မွ ႏို္င္ငံတကာဆိုတဲ့ ကိစၥကို ေရေရလည္လည္ သေဘာေပါက္လာၾကၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ (၅၀) ရက္ (၇၅) ေလာက္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ဳိးေတာ့ ႏုိင္ငံတကာကို ဘယ္သူမွ မေမွ်ာ္လင့္ၾကဘူးေတာ့လို႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေမွ်ာ္မေနဘဲနဲ႔ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ အခုေဆာင္ရြက္ေနၾကတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ ႏုိင္ငံတကာရဲ ႔ အကန္႔အသတ္ႀကီး ႀကီးမႈကို ဘယ္လိုေက်ာ္လႊာမလဲ ဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနၾကတယ္။
ေမး ။ ။ ဒီၾကားထဲမွာ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ခပ္တိုတိုတခုကို ထပ္ၿပီးေမးခ်င္ပါတယ္။ မၾကာခင္ပဲ အာဆီယံအႀကီးအကဲေတြ - အာဆီယံလက္ရိွ ဥကၠ႒ ဘရူးႏိုင္း ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးနဲ႔ အာဆိယံအဖြဲ႔ရဲ ႔ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္တို႔ ျမန္မာႏုိ္င္ငံကိုသြားမယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္နဲ႔ ေတြ႔မယ္ ဘာညာသတင္းထြက္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ပါသလဲ။
ေျဖ ။ ။ တည့္တည့္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သိပ္မရိွဘူးလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုတခ်ဳိ ႔ သံုးသပ္သလို အခ်ိန္္ဆြဲမႈ ဗ်ဴဟာတခုလို႔ ေျပာတဲ့ဟာကို က်ေနာ္က ျငင္းလို႔မရဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ စကားေျပာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကို ျပည္သူလူထုက ဒီေန႔ အင္မတန္မွ နားခါးတဲ့ ကာလ ျဖစ္တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ အာဆီယံရဲ ႔ေနာက္မွာ ကုလသမဂၢ၊ EU, အေမရိကအထိ အပါအဝင္ ေနာက္ကေန - ေက်ာေထာက္ေနာက္က။ အထူးသျဖင့္ တရုတ္ႏုိင္ငံ။ သူကေတာ့ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မဟုတ္ဘူး။ အေပၚက ႀကိဳးဆြဲရာ ျဖစ္ေနေတာ့က က်ေနာ္ျမင္တယ္ တကယ္တမ္းသာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈက အာဆီယံရဲ ႔ ေစ့ေဆာ္မႈအရ ျဖစ္လာရင္လဲ က်ေနာ္တို႔ တားလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေျခလွမ္းေသးေလးေလး တခုေတာ့ ေရာက္ေကာင္းေရာက္ပါလိမ့္မယ္။
ေမး ။ ။ ဒီလိုအခင္းအက်င္းမွာ ရက္ေပါင္း (၁၀၀) ျပည့္လာတဲ့အခါမွာ ေသြးထြက္သံယိုျဖစ္တာ။ အသက္စြန္႔သြားရတဲ့ လူေတြ။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတဲ့လူေတြ င္မတန္ေၾကကြဲရင္နာစရာ ျဖစ္ရပ္ေတြကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ျပည္သူေတြက စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး အဘက္ဘက္က က်ရံွဳးလာေနတဲ့အတြက္ သူတုိ႔ရဲ ႔ ဒုကၡကလဲ တျဖည္းျဖည္း သိပ္ႀကီးမာလာေနပါတယ္။ တခ်ဳိ ႔ဆိုရင္ အငတ္ေဘးေတာင္ ဆိုက္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားတဲ့အထိ ေျပာလာၾကတာကိုလဲ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒီလိုအက်ပ္အတည္းေတြကို ျပည္သူေတြက ဘယ္ေလာက္အထိ ၾက့ံၾကံ့ခံႏုိင္မလဲ။ အဲဒါလဲပဲ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို ဘယ္လိုယူဆပါလဲ။
ေျဖ ။ ။ အင္မတန္မွ စိတ္မေကာင္းစရာေတြ။ က်ေနာ္တို႔ ေျပာတာထက္ ျပည္သူလူထု ခံစားရတဲ့လူေတြက ကိုယ္တိုင္သိၾကပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ တုိင္းျပည္ဟာ တကယ့္ကို ခၽြတ္ၿခံဳက်ရံုတင္မက ေဇာက္ထိုးမုိးေမွ်ာ္ က်မယ္ဆိုတာလဲ က်ေနာ္တုိ႔ ျငင္းလို႔မရဘူး။ သို႔ေသာ္လဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀) ဝန္းက်င္၊ ေနာက္ထပ္ (၁၀၀) ေလာက္အထိ သံုးသပ္ရင္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံက အင္မတန္မွ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ဘဝကေန ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ၾကတယ္။ ရိွတာေလးနဲ႔ ေရာင့္ရဲၿပီးေတာ့ ေျမႀကီးရိွရင္ သစ္ပင္စိုက္စားတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေပါ့။ စစ္အုပ္စုက သူ႔မိတ္ေဆြ (၂) ႏိုင္ငံေလာက္ရိွရင္ သူတုိ႔ sanction မေၾကာက္ဘူး၊ ေျပာေနသလို၊ ျပည္သူလူထုကလဲ ေျမႀကီးရိွရင္ ေဖာ္စားစရာ - ဆန္ျဖစ္ျဖစ္၊ ပဲျဖစ္ျဖစ္ စိုက္စားမယ္၊ အသီးအရြက္ျဖင့္ စိုက္စားမယ္ဆိုတဲ့ ဘဝကို ရင့္ၾကတ္ၿပီသားျဖစ္ေတာ့ အငတ္ေဘးကိုလည္း လူထုက ႀကံ့ႀကံ့ခံၾကလိမ့္မယ္လို ယူဆတယ္။ အင္မတန္မွ စစ္မေကာင္းစရာ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္ျမင္တာကေတာ့ စားစရာမရိွလို႔ဆိုတာက ၈၈ တုန္းက ဆန္ေတာင္ မရိွဘူး။ အဲဒီကေန အံုၾကြေပါက္ကြဲမႈႀကီး ျဖစ္သလို၊ အခုကေတာ့ အဲဒီလို မျဖစ္ဘဲနဲ႔ ျပည္သူလူထုက ဆင္းရဲမႈဒဏ္ကို ႀကံ့ႀကံ့ခံၾကလိမ့္မယ္။ ပညာေရးရပ္တန္႔မႈႀကီး ဒဏ္ကိုလည္း အံ့ႀကိတ္ၿပီး ခံၾကလိမ့္မယ္ဆိုေတာ့ ဒီဖိအားေတြေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုက လက္ေလွ်ာ့ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေၾကာက္ပါၿပီလို႔ ေျပာမယ္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္ လံုးဝမထင္ပါဘူး။
==Unicode==
