(Zawgyi/Unicode)
ရခိုင်ပြည်နယ်အတွင်း AA ရခိုင်လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့နဲ့ တပ်မတော်တို့အကြား လအတန်ကြာ တိုက်ပွဲတွေ ဆက်တိုက်ဖြစ်နေတာကြောင့် ထောင်နဲ့ချီတဲ့ ဒေသခံပြည်သူတွေ အိုးအိမ်မဲ့ဖြစ်နေကြရပါတယ်။ စစ်ဘေးရှောင်တွေအနေနဲ့ စားဝတ်နေရေးအခက်အခဲ ရှိတဲ့အပြင် လူငယ် ကျောင်းသားတွေ ပညာဆက်သင်ဖို့အတွက်လည်း အခက်အခဲ ရှိနေတာပါ။ ရခိုင်ပြည်နယ်အတွင်းက စစ်ဘေးရှောင် ဒုက္ခသည်တွေ ရင်ဆိုင်နေတဲ့ အခက်အခဲတွေအကြောင်း ကိုဇော်ဝင်းလှိုင်က စုစည်း တင်ပြပေးပါမယ်။
ရခိုင်တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့ AA နဲ့ တပ်မတော်တို့အကြား ဖြစ်ပွားနေတဲ့ တိုက်ပွဲတွေကြောင့် ဒေသတွင်းမှာ စစ်ရှောင်တွေ တနေ့တခြား တိုးလာနေပြီး ဘူးသီးတောင်နဲ့ ရသေ့တောင် မြို့နယ်တွေထဲမှာတင် စစ်ဘေးရှောင်ဒုက္ခသည် ၄,၀၀၀ လောက် ရှိနေတာပါ။
ပြန်ကြားရေးဝန်ကြီးဌာနရဲ့ ဖိတ်ကြားချက်အရ ရခိုင်ပြည်နယ်တွင်း မောင်တောနဲ့ ဘူးသီးတောင် ဒေသကို ဖေဖေါ်ဝါရီလ ၂၇ ရက်နေ့ကနေ ၂၉ ရက်နေ့အထိ ၃ ရက်ကြာ သွားရောက်ခဲ့တဲ့ ခရီးစဉ်မှာ ကိုယ်တိုင်လိုက်ပါသွားတဲ့ VOA သတင်းဌာနက ဒေါ်ခင်မျိုးသက်က ဒေသခံတွေကို တွေ့ဆုံမေးမြန်းခွင့်ရခဲ့တာမှာ မောင်တောမြို့နယ်၊ ဆည်တော်ရွာကို မိသားစုနဲ့အတူ ထွက်ပြေးလာတဲ့ စစ်ရှောင် မခင်စောမူက သူတို့ရွာမှာရှိနေစဉ် ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ တိုက်ပွဲအခြေအနေတွေကို အခုလို ပြောပြပါတယ်။
“တွင်းထဲမှာ တညလုံးနေရတယ် အဲဒီမှာ မိသားစုနဲ့ တညလုံးနေပြီးတော့ မနက်မိုးလင်းတော့ အပေါ်တက်တော့ သူတို့က ပစ်သေးတယ်။ မိုးလင်းရင်လည်း ပစ်သေးတယ်။ အဲဒီတော့ သမီးတို့ မနေရဲတော့ဘူး။ ထမင်းလည်း မစားရသေးဘူး ၊ ထမင်းလည်း မချက်ရသေးဘူး အဲဒီတော့ ချောင်းတဖက်ကမ်းကို အကုန်လုံး ရွာကနေ အကုန်လုံးပြေးကြတယ်။ အဲဒီတော့ ချောင်းတဖက်ကမ်းကိုရောက်တော့ အဲဒီမှာလည်း မနေရဲတော့ဘူး လှမ်းပစ်ရင် စိုးရိမ်တာနဲ့ သူတို့ လှမ်းပစ်မှာ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ စက်လှေစီးပြီးတော့ အခြားတရွာမှာသွားတယ်။”
နရုံတောင်ရွာမှာ လာရောက် တိမ်းရှောင်နေတဲ့ မခင်ခင်ဝင်းကလည်း တိုက်ပွဲတွေ ရပ်စေချင်တဲ့ အကြောင်း အခုလို ပြောပါတယ်။
“တိုက်ပွဲတွေကို ရပ်စေချင်တယ် သမီးတို့ ရွာပြန်ချင်တယ် ။ ဒီမှာနေရာတာ သမီးတို့ စိတ်မလန်းဘူး မပျော်ရွှင်ဘူး။ ရွာမှာနေချင်တယ်လို့။”
ဆည်တော်ရွာက ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းမှာ စစ်ဘေးရှောင်နေတဲ့ မလှမြတ်ဝင်းဟာ အထက်တန်းစာမေးပွဲဖြေဖို့ ကြိုးစားနေသူ တဦးဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မိသားစုနဲ့ ကွဲကွာနေတာကြောင့် စာသင်ရတာ အဆင်မပြေဘူးလို့ သူက ဗွီအိုအေကို အခုလို ရှင်းပြပါတယ်။
“စာတော့ ကျက်တော့ ကျက်တယ် ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ ရှုပ်နေတယ်။ ရွာမှာ ကျန်နေခဲ့တဲ့အဖေ အမေတွေကို စိုးရိမ်တယ်ပေါေ့နာ်။ အဖေတွေ အမေတွေ အဆင်ပြေပါ့မလား ။ ပြီးတော့ ဒီမှာလာနေတာ ကိုယ်ကတော့ အဆင်ပြေတယ်။ ဒါပေမယ့် အဖေအမေကတော့ အဆင်ပြေမလား အကိုတွေကို စိုးရိမ်တယ်ပေါ့နော်။ တခါတလေကျရင် ငိုမိတယ်။ ရွာကိုရော အဖေအမေ အကိုကြီးတွေကိုရော လွမ်းပြီး ငိုမိတယ်။ စာဘက်ကို စိတ်မရောက်ဘူးပေါ့နော် စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးနေတယ် အဲလိုဖြစ်ပါတယ်။ ”
တနေ့တခြား ဒုက္ခသည်အရေအတွက် တိုးများလာနေတာကြောင့် ဒီဒုက္ခသည်တွေကို လက်ခံပေးထားတဲ့ ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းတွေလည်း ရေရှည် ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ဖို့ အခက်အခဲ ရှိလာနေတယ်လို့ သူ့ကျောင်းမှာရောက်နေကြတဲ့ ကျောင်းသူ/ကျောင်းသားတွေကို အခမဲ့ ပညာဒါနပြုနေတဲ့ မောင်တောမြို့နယ်၊ သီရိမင်္ဂလာ ရွာမကျောင်းဆရာတော် အရှင် ဝိက္ခဏက မိန့်ပါတယ်။
“နံပတ် ၁ အခက်ခဲဆုံးကတော့ နေရာပါပဲ။ နေရာမရှိတဲ့အတွက်ကြောင့် ဒီကလေးမတွေကို ဦးပဉ္ဖင်း မှာထားဖို့ ရွာထဲမှာ ရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေဆီက ငွေကြေး တန်တဲ့အိမ်တွေမှာ ဌားပြီးတော့ ထားရတယ်။ ပထမဦးဆုံးရောက်လာတဲ့ ကျောင်းသားတွေကလည်း ဦးပဉ္ဖင်း မှာ ၃၀ လောက်ပဲ လက်ခံမယ်လို့ရှိတဲ့အခါ များလာတဲ့အခါမှာ နေဖို့ထိုင်ဖို့၊ အခက်အခဲဖြစ်တာပေါ့ ဒါက ပထမတချက်။ ဒုတိယအချက်က ဦးပဉ္ဖင်း မှာ စားရေးပေါ့လေ။ စားရေးအတွက် ဦးပဉ္ဖင်း မှာလည်း ဘယ်လိုပြောမလဲဆိုတော့ ဌာနဆိုင်ရာတွေလည်း မလှူဘူး နောက်ပြီး ပြည်တွင်းပြည်ပ အဖွဲ့အစည်းတွေကလည်း ဦးပဉ္ဖင်း မှာ လှူဒန်းတာတွေမရှိ ။ မရမက ရှာဖွေပြီးတော့ ဦးပဉ္ဖင်း တရားတွေဘာတွေနည်းနည်းလိုက်ဟော တာပေါ့လေ။ တရားဟောလို့ရတဲ့ငွေနဲ့ နည်းနည်းပါးပါး ဒီကလေးတွေကို အဆင်ပြေသလို ဒီလိုကျွေးမွေးတာဖြစ်တယ်။
စစ်ဘေးရှောင် ဒုက္ခသည်တွေဟာ ဘက်ပေါင်းစုံက အခက်အခဲတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်နေကြရတယ်လို့ လမ်းမဘုန်းတော်ကြီးကျောင်း စစ်ရှောင်စခန်းမှာ အိမ်ယာတွေ ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းနေတဲ့ မေယုသောက်ရေသန့် အဖွဲ့က ဦးဇော်ဝင်းကလည်း ပြောပါတယ်။
“စစ်ဘေးရှောင် တွေရဲ့အခက်အခဲက လူသားတယောက်လိုအပ်ချက်အကုန်လုံးက ခက်ခဲတာပဲ။ ဘာမှအဆင်မပြေဘူး။ အဓိက သူတို့ လုံခြုံရေး ၊ ပညာရေး လုံခြုံမှု၊ ကျန်းမာရေး လုံခြုံမှုပေါ့။ ဒါအလုပ်အကိုင်အခွင့်အရေး လုံခြုံမှုပေါ့။ ဒီ ၃ ခုစလုံးအတွက် လုံခြုံမှုတွေ သူတို့မှာ ပျောက်ဆုံးနေရတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အခုကျနော်တို့ ဒီ camp မှာရှိတဲ့ လူတွေရဲ့ စားဝတ်နေရေးအတွက် ကျနော်တို့ အစိုးရ လူကယ်ပြန်ကနေ တနေ့ကို ဆန် ၂ လုံးပေးတာပေါ့နော်။ ဒီ ၂ လုံးနဲ့ သူတို့ ဒီမှာပဲ ဖြစ်သလို ကြိုးစားပြီး ရုန်းကန် ရပ်တည်နေရတာပေါ့နော်။”
ဘူးသီးတောင်၊ မောင်တောနဲ့ ရသေ့တောင်ဒေသဝန်းကျင်မှာတင် စစ်ဘေးရှောင်ဒုက္ခသည် ၄,၀၀၀ ထောင်ကျော်လောက် ရှိနေတယ်လို့ မောင်တောခရိုင်အုပ်ချုပ်ရေးမှူး ဦးစိုးအောင်ကလည်း ပြောပါတယ်။ ရခိုင်ပြည်နယ်အတွင်း တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားနေတဲ့ တခြားဒေသတွေမှာလည်း စစ်ဘေးရှောင်ဒုက္ခသည်တွေ ထောင်နဲ့ချီ ရှိနေသေးသလို၊ ချင်းပြည်နယ်၊ ပလက်ဝဘက်မှာလည်း ဒီတိုက်ပွဲတွေကြောင့် ထွက်ပြေး တိမ်းရှောင်နေသူ ထောင်နဲ့ပြီး ရှိနေတာပါ။
အစိုးရတပ်ဖွဲတွေနဲ့ AA တို့အကြားက တိုက်ပွဲတွေကြားမှာ မြေဇာပင်ဖြစ်ပြီး ထိခိုက် ဒဏ်ရာရ၊ သေဆုံးရတဲ့ အရပ်သားပြည်သူတွေ အများအပြား ရှိနေပေမယ့်လည်း စာရင်းအတိအကျတော့ မသိရသေးပါဘူး။ အခုချိန်ထိ တိုက်ပွဲအရှိန်တွေ လျော့ကျမလာသေးတာကြောင့် စစ်ဘေးရှောင်ဒုက္ခသည်တွေရဲ့ နေရပ်ပြန်ရေး အိပ်မက်ဟာလည်း အလှမ်းဝေးနေဆဲဖြစ်သလို တိုက်ပွဲကြားမှာ ပိတ်မိနေတဲ့ ကလေးငယ်တွေရဲ့ အနာဂတ်ပညာရေးအခြေအနေဟာလည်း မသေချာ မရေတဲ့ အခြေအနေမှာ ရှိနေပါတယ်။
Your browser doesn’t support HTML5
ရခိုင်စစ်ရှောင်တွေရဲ့ အကျပ်အတည်း
................
ရခိုငျစဈရှောငျတှရေဲ့ အကပြျအတညျး
(Unicode)
ရခိုငျပွညျနယျအတှငျး AA ရခိုငျလကျနကျကိုငျအဖှဲ့နဲ့ တပျမတောျတို့အကွား လအတနျကွာ တိုကျပှဲတှေ ဆကျတိုကျဖွဈနတောကွောင့ျ ထောငျနဲ့ခြီတဲ့ ဒသေခံပွညျသူတှေ အိုးအိမျမဲ့ဖွဈနကွေရပါတယျ။ စဈဘေးရှောငျတှအေနနေဲ့ စားဝတျနရေေးအခကျအခဲ ရှိတဲ့အပွငျ လူငယျ ကြောငျးသားတှေ ပညာဆကျသငျဖို့အတှကျလညျး အခကျအခဲ ရှိနတောပါ။ ရခိုငျပွညျနယျအတှငျးက စဈဘေးရှောငျ ဒုက်ခသညျတှေ ရငျဆိုငျနတေဲ့ အခကျအခဲတှအေကွောငျး ကိုဇောျဝငျးလှိုငျက စုစညျး တငျပွပေးပါမယျ။
ရခိုငျတိုငျးရငျးသားလကျနကျကိုငျအဖှဲ့ AA နဲ့ တပျမတောျတို့အကွား ဖွဈပှားနတေဲ့ တိုကျပှဲတှကွေောင့ျ ဒသေတှငျးမှာ စဈရှောငျတှေ တနေ့တခွား တိုးလာနပွေီး ဘူးသီးတောငျနဲ့ ရသေ့တောငျ မွို့နယျတှထေဲမှာတငျ စဈဘေးရှောငျဒုက်ခသညျ ၄,၀၀၀ လောကျ ရှိနတောပါ။
ပွနျကွားရေးဝနျကွီးဌာနရဲ့ ဖိတျကွားခကြျအရ ရခိုငျပွညျနယျတှငျး မောငျတောနဲ့ ဘူးသီးတောငျ ဒသေကို ဖဖေေါျဝါရီလ ၂၇ ရကျနေ့ကနေ ၂၉ ရကျနေ့အထိ ၃ ရကျကွာ သှားရောကျခဲ့တဲ့ ခရီးစဉျမှာ ကိုယျတိုငျလိုကျပါသှားတဲ့ VOA သတငျးဌာနက ဒေါျခငျမြိုးသကျက ဒသေခံတှကေို တှေ့ဆုံမေးမွနျးခှင့ျရခဲ့တာမှာ မောငျတောမွို့နယျ၊ ဆညျတောျရှာကို မိသားစုနဲ့အတူ ထှကျပွေးလာတဲ့ စဈရှောငျ မခငျစောမူက သူတို့ရှာမှာရှိနစေဉျ ကွုံတှေ့ခဲ့ရတဲ့ တိုကျပှဲအခွအေနတှေကေို အခုလို ပွောပွပါတယျ။
“တှငျးထဲမှာ တညလုံးနရေတယျ အဲဒီမှာ မိသားစုနဲ့ တညလုံးနပွေီးတော့ မနကျမိုးလငျးတော့ အပေါျတကျတော့ သူတို့က ပဈသေးတယျ။ မိုးလငျးရငျလညျး ပဈသေးတယျ။ အဲဒီတော့ သမီးတို့ မနရေဲတော့ဘူး။ ထမငျးလညျး မစားရသေးဘူး ၊ ထမငျးလညျး မခကြျရသေးဘူး အဲဒီတော့ ခြောငျးတဖကျကမျးကို အကုနျလုံး ရှာကနေ အကုနျလုံးပွေးကွတယျ။ အဲဒီတော့ ခြောငျးတဖကျကမျးကိုရောကျတော့ အဲဒီမှာလညျး မနရေဲတော့ဘူး လှမျးပဈရငျ စိုးရိမျတာနဲ့ သူတို့ လှမျးပဈမှာ စိုးရိမျစိတျနဲ့ စကျလှစေီးပွီးတော့ အခွားတရှာမှာသှားတယျ။”
နရုံတောငျရှာမှာ လာရောကျ တိမျးရှောငျနတေဲ့ မခငျခငျဝငျးကလညျး တိုကျပှဲတှေ ရပျစခေငြျတဲ့ အကွောငျး အခုလို ပွောပါတယျ။
“တိုကျပှဲတှကေို ရပျစခေငြျတယျ သမီးတို့ ရှာပွနျခငြျတယျ ။ ဒီမှာနရောတာ သမီးတို့ စိတျမလနျးဘူး မပြောျရှှငျဘူး။ ရှာမှာနခေငြျတယျလို့။”
ဆညျတောျရှာက ဘုနျးတောျကွီးကြောငျးမှာ စဈဘေးရှောငျနတေဲ့ မလှမွတျဝငျးဟာ အထကျတနျးစာမေးပှဲဖွဖေို့ ကွိုးစားနသေူ တဦးဖွဈပါတယျ။ ဒါပမေယ့ျ မိသားစုနဲ့ ကှဲကှာနတောကွောင့ျ စာသငျရတာ အဆငျမပွဘေူးလို့ သူက ဗှီအိုအကေို အခုလို ရှငျးပွပါတယျ။
“စာတော့ ကကြျတော့ ကကြျတယျ ဒါပမေယ့ျ စိတျထဲမှာ ရှုပျနတေယျ။ ရှာမှာ ကနြျနခေဲ့တဲ့အဖေ အမတှေကေို စိုးရိမျတယျပေါေ့နာျ။ အဖတှေေ အမတှေေ အဆငျပွပေါ့မလား ။ ပွီးတော့ ဒီမှာလာနတော ကိုယျကတော့ အဆငျပွတေယျ။ ဒါပမေယ့ျ အဖအေမကေတော့ အဆငျပွမေလား အကိုတှကေို စိုးရိမျတယျပေါ့နောျ။ တခါတလကေရြငျ ငိုမိတယျ။ ရှာကိုရော အဖအေမေ အကိုကွီးတှကေိုရော လှမျးပွီး ငိုမိတယျ။ စာဘကျကို စိတျမရောကျဘူးပေါ့နောျ စိတျတှေ ရှုပျထှေးနတေယျ အဲလိုဖွဈပါတယျ။ ”
တနေ့တခွား ဒုက်ခသညျအရအေတှကျ တိုးမြားလာနတောကွောင့ျ ဒီဒုက်ခသညျတှကေို လကျခံပေးထားတဲ့ ဘုနျးတောျကွီးကြောငျးတှလေညျး ရရှေညျ ထောကျပံ့ပေးနိုငျဖို့ အခကျအခဲ ရှိလာနတေယျလို့ သူ့ကြောငျးမှာရောကျနကွေတဲ့ ကြောငျးသူ/ကြောငျးသားတှကေို အခမဲ့ ပညာဒါနပွုနတေဲ့ မောငျတောမွို့နယျ၊ သီရိမငျ်ဂလာ ရှာမကြောငျးဆရာတောျ အရှငျ ဝိက်ခဏက မိန့ျပါတယျ။
“နံပတျ ၁ အခကျခဲဆုံးကတော့ နရောပါပဲ။ နရောမရှိတဲ့အတှကျကွောင့ျ ဒီကလေးမတှကေို ဦးပဉ်ဖငျး မှာထားဖို့ ရှာထဲမှာ ရှိတဲ့ပုဂ်ဂိုလျတှဆေီက ငှကွေေး တနျတဲ့အိမျတှမှော ဌားပွီးတော့ ထားရတယျ။ ပထမဦးဆုံးရောကျလာတဲ့ ကြောငျးသားတှကေလညျး ဦးပဉ်ဖငျး မှာ ၃၀ လောကျပဲ လကျခံမယျလို့ရှိတဲ့အခါ မြားလာတဲ့အခါမှာ နဖေို့ထိုငျဖို့၊ အခကျအခဲဖွဈတာပေါ့ ဒါက ပထမတခကြျ။ ဒုတိယအခကြျက ဦးပဉ်ဖငျး မှာ စားရေးပေါ့လေ။ စားရေးအတှကျ ဦးပဉ်ဖငျး မှာလညျး ဘယျလိုပွောမလဲဆိုတော့ ဌာနဆိုငျရာတှလေညျး မလှူဘူး နောကျပွီး ပွညျတှငျးပွညျပ အဖှဲ့အစညျးတှကေလညျး ဦးပဉ်ဖငျး မှာ လှူဒနျးတာတှမေရှိ ။ မရမက ရှာဖှပွေီးတော့ ဦးပဉ်ဖငျး တရားတှဘောတှနေညျးနညျးလိုကျဟော တာပေါ့လေ။ တရားဟောလို့ရတဲ့ငှနေဲ့ နညျးနညျးပါးပါး ဒီကလေးတှကေို အဆငျပွသေလို ဒီလိုကြှေးမှေးတာဖွဈတယျ။
စဈဘေးရှောငျ ဒုက်ခသညျတှဟော ဘကျပေါငျးစုံက အခကျအခဲတှနေဲ့ ရငျဆိုငျနကွေရတယျလို့ လမျးမဘုနျးတောျကွီးကြောငျး စဈရှောငျစခနျးမှာ အိမျယာတှေ ဆောကျလုပျလှူဒါနျးနတေဲ့ မယေုသောကျရသေန့ျ အဖှဲ့က ဦးဇောျဝငျးကလညျး ပွောပါတယျ။
“စဈဘေးရှောငျ တှရေဲ့အခကျအခဲက လူသားတယောကျလိုအပျခကြျအကုနျလုံးက ခကျခဲတာပဲ။ ဘာမှအဆငျမပွဘေူး။ အဓိက သူတို့ လုံခွုံရေး ၊ ပညာရေး လုံခွုံမှု၊ ကနြျးမာရေး လုံခွုံမှုပေါ့။ ဒါအလုပျအကိုငျအခှင့ျအရေး လုံခွုံမှုပေါ့။ ဒီ ၃ ခုစလုံးအတှကျ လုံခွုံမှုတှေ သူတို့မှာ ပြောကျဆုံးနရေတယျ။ ဘာဖွဈလို့လဲဆိုတော့ အခုကနြောျတို့ ဒီ camp မှာရှိတဲ့ လူတှရေဲ့ စားဝတျနရေေးအတှကျ ကနြောျတို့ အစိုးရ လူကယျပွနျကနေ တနေ့ကို ဆနျ ၂ လုံးပေးတာပေါ့နောျ။ ဒီ ၂ လုံးနဲ့ သူတို့ ဒီမှာပဲ ဖွဈသလို ကွိုးစားပွီး ရုနျးကနျ ရပျတညျနရေတာပေါ့နောျ။”
ဘူးသီးတောငျ၊ မောငျတောနဲ့ ရသေ့တောငျဒသေဝနျးကငြျမှာတငျ စဈဘေးရှောငျဒုက်ခသညျ ၄,၀၀၀ ထောငျကြောျလောကျ ရှိနတေယျလို့ မောငျတောခရိုငျအုပျခြုပျရေးမှူး ဦးစိုးအောငျကလညျး ပွောပါတယျ။ ရခိုငျပွညျနယျအတှငျး တိုကျပှဲဖွဈပှားနတေဲ့ တခွားဒသေတှမှောလညျး စဈဘေးရှောငျဒုက်ခသညျတှေ ထောငျနဲ့ခြီ ရှိနသေေးသလို၊ ခငြျးပွညျနယျ၊ ပလကျဝဘကျမှာလညျး ဒီတိုကျပှဲတှကွေောင့ျ ထှကျပွေး တိမျးရှောငျနသေူ ထောငျနဲ့ပွီး ရှိနတောပါ။
အစိုးရတပျဖှဲတှနေဲ့ AA တို့အကွားက တိုကျပှဲတှကွေားမှာ မွဇောပငျဖွဈပွီး ထိခိုကျ ဒဏျရာရ၊ သဆေုံးရတဲ့ အရပျသားပွညျသူတှေ အမြားအပွား ရှိနပေမေယ့ျလညျး စာရငျးအတိအကတြော့ မသိရသေးပါဘူး။ အခုခြိနျထိ တိုကျပှဲအရှိနျတှေ လြော့ကမြလာသေးတာကွောင့ျ စဈဘေးရှောငျဒုက်ခသညျတှရေဲ့ နရေပျပွနျရေး အိပျမကျဟာလညျး အလှမျးဝေးနဆေဲဖွဈသလို တိုကျပှဲကွားမှာ ပိတျမိနတေဲ့ ကလေးငယျတှရေဲ့ အနာဂတျပညာရေးအခွအေနဟောလညျး မသခြော မရတေဲ့ အခွအေနမှော ရှိနပေါတယျ။